امام حسن علیه‏ السلام
ابن مهران گويد: با امام حسن علیه السّلام در مسجد و در حال اعتکاف نشسته بوديم. مردي خدمت آن حضرت آمد و گفت: اي فرزند پيامبر خدا! فلان شخص مالي از من طلب دارد و مي خواهد مرا به سبب عدم پرداخت آن زنداني کند. امام حسن علیه السّلام فرمودند:

سوگند به خدا! مالي ندارم تا بدهي تو را بپردازم. آن شخص گفت: پس با طلبکارم صحبت کنيد (تا مهلت دهد). امام آماده ي حرکت شدند. عرض کردم: اي فرزند رسول خدا! آيا فراموش کرده ايد که در حال اعتکاف به سر مي بريد؟ (و نبايد از مسجد خارج شويد؟) حضرت فرمودند: فراموش نکرده ام بلکه شنيده ام از پدرم که از جدّم رسول الله (صلی الله علیه و آله) روايت مي کرد: هر کس براي برآورده شدن حاجت برادر مسلمانش تلاش کند، گويا نه هزار سال روزها را روزه گرفته و شب ها را به عبادت سپري کرده است.
الفقيه/ ج 2/ ص 189