حدیث فضیلت اهل شکر و ذکر همچنین مذمت اهل معصیت و نافرمانى

خداوند عزّ و جلّ فرمود:

اَهْلُ‏طاعَتى فى ضِیافَتى وَأَهْلُ شُکْرى فىزیارَتى وَ اَهْلُ ذِکْرى فى نِعْمَتى وَ اَهْلُ مَعْصِیَتى لاأُؤْیِسُهُمْ مِنْ رَحْمَتى، اِنْ تابُوا فَأَنَا حَبیبُهُمْ وَ اِنْ مَرِضُوا فَأَنا طَبیبُهُمْ، اُداویهِمْ بِا لْمِحَنِ وَ المَصائِبِ لاُِطَهِّرَهُمْ مِنَ الذُّنُوبِ وَ الْمَعائِبِ.

اهل اطاعت من در مهمانى من‏ هستند، اهل شکر و سپاس من در دیدار من‏ هستند، اهل ذکر و یاد من در نعمت من‏ هستند، و امّا اهل معصیت و نافرمانى من، آنان را هم از رحمت خویش ناامید نمى کنم. اگر توبه کنند، من دوستدار آنانم، اگر بیمار شوند، من طبیب آنانم و با سختیها و مصیبت‏ها آنان را درمان مى کنم، تا از گناهان و عیبها پاکشان سازم.

الجواهر السنیّه، ص 286.