حدیث بشارت به گنهکاران و بیم به صدّیقان

خداوند متعال به داوود علیه‏ السلام فرمود:

یا داوود! بَشِّرِ الْمُذنِبینَ وَ أَنْذِرِ الصِّدّیقینَ.
قالَ علیه‏السلام : کَیْفَ اُبَشِّرُ الْمُذنِبینَ وَ اُنْذِرُ الصِّدّیقینَ؟
قالَ جل جلاله : یا داُوودُ! بَشِّرَ الْمُذنِبینَ أَنّى أَقْبَلُ التَّوبَةَ وَ اَعْفُو عَنِ الذَّنْبِ، وَ أَنْذِرِ الصِّدّیقینَ أَنْ لا یُعْجِبُوا بِاَعْمالِهِمْ، فَاِنَّهُ لَیْسَ عَبْدٌ أَنْصِبُهُ لِلْحِسابِ الاّهَلَکَ؛

اى داوود! گنهکاران را بشارت بده و صدّیقان را بیم رسان.
گفت: چگونه به گنهکاران بشارت و به صدّیقان هشدار دهم؟
خداوند فرمود: اى داوود! به گناهکاران بشارت بده که من توبه را مى‏ پذیریم و از گناه در مى گذرم، صدّیقان را هم بیم بده که به کارهاى خودشان مغرور نشوند، چرا که خداوند هیچ بنده ‏اى را به پاى حساب نمى‏ کشد مگر هلاک شود!

اصول کافى، ج 2، ص 314.