خداوند عزّ و جلّ فرمود:
یابْنَ آدَمَ! فى کُلِّ یَوْمٍ یأتى رِزقُکَ وَ اَنْتَ تَحْزَنُ وَ یَنْقُصُ مِنَ عُمْرِکَ وَ اَنْتَ لا تَحْزَنُ، تَطْلُبُ ما یُطْغیکَ وَ عِنْدَکَ ما یَکْفیکَ؛

اى فرزند آدم! هرروز، روزى تو مى‏ رسد، ولى بازهم غمگین مى‏ شوى، ولى از عمر تو کاسته مى ‏شود، اما اندوهگین نمى‏ گردى. چیزى مى‏ طلبى که تو را به طغیان مى ‏کشد، در حالى که به ‏اندازه کفایت دارى.
بحارالانوار، ج 74، ص 44.