امام علی علیه السلام فرمودند :

مَن أحَبَّنا بِقَلبِهِ وأعانَنا بِلِسانِهِ وقاتَلَ مَعَنا أعدَاءَنا بِیَدِهِ فَهُوَ مَعَنا فِی الجَنَّةِ فی دَرَجَتِنا. ومَن أحَبَّنا بِقَلبِهِ وأعانَنا بِلِسانِهِ ولَم یُقاتِل مَعَنا أعداءَنا فَهُوَ أسفَلُ مِن ذلِکَ بِدَرَجَتَینِ ، ومَن أحَبَّنا بِقَلبِهِ ولَم یُعِنّا بِلِسانِهِ ولا بِیَدِهِ فَهُوَ فِی الجَنَّةِ؛

هر که در دل ما را دوست بدارد و با زبانش یاریمان رساند و در کنار ما عملاً با دشمنانمان بجنگد، در بهشت با ما هم درجه خواهد بود و هر که در دل ما را دوست بدارد و با زبانش یاریمان رساند، ولى در کنار ما با دشمنانمان نجنگد، دو درجه پایین ‏تر از آن قرار خواهد گرفت و هر که در دل ما را دوست بدارد، اما با زبان و دست خود یاریمان نرساند، او نیز در بهشت خواهد بود.

الخصال، ص 629