به امام باقر علیه ‏السلام گفته شد: چگونه صبح کردید؟ حضرت فرمودند:

اَصْبَحْنا غَرْقى فِى الْنِـعْمَةِ، مَوْفُورینَ بِالذُّنُوبِ، یَتَحَبَّبُ اِلَیْنا اِلـهُنا بِالنِّعَمِ، وَ نَتَمَقَّتُ اِلَیْهِ بِالْمَـعاصى، وَ نَحْنُ نَفْتَقِرُ اِلَیْهِ، وَ هُوَ غَـنىٌّ عَنّا؛

صبح کردیم در حالى که غرق در نعمت هستیم، گناهان فراوان است، معبود ما با نعمتها به ما اظهار دوستى مى‏ کند، و ما با نافرمانى نسبت به او دشمنى مى‏ کنیم، ما به او نیازمندیم و او از ما بى‏ نیاز است.

بحارالأنوار، ج 46، ص 304