امام باقر علیه السلام فرمودند:

من ماتَ وَ هو عارفُ لأمامِهِ لا یَضُرُّهُ تَقَدُّمُ هذا الأمرِأو تأخُرُ و من ماتَ عارفاً لِإمامِهِ کانَ کَمَن هو مَع القائم فی فُسطاطِهِ ؛

هر که بمیرد در حالی که امامش را شناخته باشد، تقدم و تأخر امر ظهور به او آسیبی نمی رساند و کسی که با شناخت امامش از دنیا برود همانند کسی است که در خیمه ی حضرت قائم با او باشد.

بحارالانوار، ج23، ص77