ابوعبیده حذّاء (از یاران امام باقر علیه السلام) مىگوید:
زامَلْتُ مَعَ أَبى جَعْفَرٍ علیه السلام، فَکانَ إذا نَزَلَ یُریدُ حاجَةً ثُمَّ رَکِبَ فَصافَحَنى. قالَ فَقُلْتُ: کَأَنَّکَ تَرى فى هذا شَیْئا، قـالَ علیه السلام: نَعَمْ اِنَّ الْمُـؤْمِنَ اِذا صافَحَ الْمُؤْمِنَ تَفَرَّقـا مِنْ غَیْرِ ذَنْبٍ؛
با امام باقر علیه السلام در راهى همسفر و همراه بودم. هرگاه آن حضرت نیازى داشت و پیاده مىشد، به هنگام سوار شدن با من دست مىدادند. گفتم گویا در این دست دادن چیزى [از فضیلت ]سراغ دارىد؟ فرمودند: آرى، چون مؤمنى با مؤمنى دست دهد، بدون گناه از همدیگر جدا مىشوند (خدا گناه هردو را مىبخشد).
مشکاة الانوار، ص 203
تازه های احادیث
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}