امـام صادق علیه ‏السلام فرمودند: در نامه رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) آمده است:

اِذا اسْتَعْمَلْتُمْ ما مَلَکَتْ اَیْمانُکُمْ فى شَى‏ءٍ فَیَشُقَّ عَلیْهِمْ فَاعْمَلُوا مَعَهُمْ فیهِ. قالَ وَ أَنْ کانَ أَبى لَیأْمُرُهُمْ فَیَقُولُ: کَما أَنْتُمْ عَلَیْهِ، فَیَأْتى فَیَنْظُرُ فَاِنْ کانَ ثَقیلاً قالَ بِسْمِ‏اللّه‏ِ ثُمَ عَمِلَ مَعَهُمْ وَاِنْ کانَ خَفیفا تَنَحّى عَنْهُمْ.

چون بردگان خود را به کارى مى‏گمارید که مشکل است، خود نیز با آنها بدان کار مشغول شوید. سپس فرمود: پدرم (امام باقر علیه ‏السلام) به بردگان فرمانى مى‏داد سپس مى‏فرمود: سرجاى خود بایستید، سپس مى‏آمد و در آن کار دقت مى‏کرد. اگر کار مشکلى بود خودش مى‏فرمود: بسم‏اللّه‏ و همراه آنان مشغول کار مى‏شد و اگر کار سبکى بود، از آنان کناره مى‏گرفت (تا خودشان کار را انجام دهند).

بحارالانوار، ج 46، ص 303، روایت 51