امام باقر علیه ‏السلام فرمودند:

قالَ عَلىُّ بْنُ الْحُسَیْنِ علیهماالسلام مَرِضْتُ مَرَضا شَدیدا فَقالَ لى أَبى علیه ‏السلام : ما تَشْتَهى؟ فَقُلْتُ: أَشْتَهى أَنْ أَکوُنَ مِمَّن لا أَقْتَرِحُ عَلَى اللّه‏ِ رَبّى ما یُدَبِّرُهُ لى، فَقالَ‏لى: أَحْسَنْتَ ضاهَیْتَ اِبراهیمَ الْخَلیلَ صَلَواتُ اللّه‏ِ عَلَیْهِ حَیْثُ قالَ جَبْرَئیلُ علیه ‏السلام : هَلْ مِن حاجَةٍ؟ فقالَ: لااَقْتَرِحُ عَلى رَبّى، بَلْ حَسْبِىَ اللّه‏ُ وَنِعْمَ الْوَکیلُ.

امام على بن الحسین علیهماالسلام فرمودند: من به بیمارى شدیدى مبتلا شدم. پدرم به من فرمودند: چه میل دارى؟ گفتم: میل دارم از کسانى باشم که در مورد چیزى که خدا برایم اندیشیده، پیشنهادى نداشته باشم. (یعنى: راضى و خشنودم به آنچه را که خدا برایم پیش آورد) پدرم فرمودند: آفرین بر تو که شبیه ابراهیم خلیل علیه ‏السلام هستى که وقتى جبرئیل به او گفت: آیا حاجتى دارى (هنگامى که مى‏خواستند او را در آتش بیندازند) فرمود: پیشنهادى به پروردگارم نمى‏کنم، او بهترین وکیل است و مرا کفایت مى‏کند.

بحارالانوار، ج 46، ص 67