داود بن قاسم جعفرى گوید:

وَ کانَ الْحَسَنُ علیه‏ السلام یَصُومُ فَاِذا اَفْطَرَ اَکَلْنا مَعَهُ مِنْ طَعامٍ کانَ یَحْمِلُهُ غُلامُهُ اِلَیْهِ فى جُونَةٍ مَخْتُومَةٍ وَ کُنْتُ اَصُومُ مَعَهُ.

امام عسکرى علیه‏ السلام روزه مى‏گرفت. چون مى‏خواست افطار کند ما نیز از غذایى که غلامش در کیسه مهر شده براى او مى‏آورد مى‏خوردیم و من نیز با او روزه مى‏گرفتم.

کشف الغمة 2 : 432