عبد خیر مى‏گوید: على علیه ‏السلام چهار انگشتر داشتند که به دست مى‏کردند:

یاقُوتٌ لِنُبْلِهِ، وَ فیروزَجٌ لِنُصْرَتِهِ، وَ الْحَدیدُ الصّینىُّ لِقُوَّتِهِ، وَ عَقیقٌ لِحِرْزِهِ ـ وَکان نَقْشُ الْیاقُوتِ: لااِلهَ اِلاَّ اللّه‏ُ الْمَلِکُ الْحَقُّ الْمُبینُ، وَ نَقْشُ الْفیروزَجِ: اَللّه‏ُ الْمَلِکُ الْحَقُّ، وَ نَقْشُ الْحَدیدِ الصّینىِّ: أَلْعِزَّةُ لِلّهِ جَمیعا، وَ نَقْشُ الْعَقیقِ ثَلاثَةُ أَسْطُرٍ: ما شاءَاللّه‏ُ، لاقُوَّةَ اِلاّ بِاللّه‏ِ، أَسْتَغْفِرُاللّه‏َ.

یاقوتى براى نجابت و بزرگى ـ فرزانگى ـ و فیروزه براى پیروزى و حدید چینى براى نیرومندى و عقیق را نیز براى محافظت. نقش نگین یاقوت: «لا إلهَ إلاّ اللّه‏ المَلِکُ الحَقُّ المُبین» و نقش فیروزه: «اللّه‏ُ المَلِکُ الحَقُّ» و نقش حدید: «ألعِزَّةُ للّه‏ جَمیعا» و در نگین عقیق سه سطر نقش بسته بود: «ماشاءَ اللّه‏ُ، لاقُوَّةَ إلاّ بِاللّه‏ِ، أستَغفِرُاللّه‏».

الخصال: 199