اربلى گوید:

رُوِىَ أَنَّهُ[مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیهماالسلام] کانَ یُصَلّى نَوافِلَ اللَّیْلِ وَ یَصِلُها بِصَلاةِ الصُّبْحِ، ثُمَّ یُعَقِّبُ حَتّى تَطْلعَ الشَّمْسُ وَ یَخِرُّ لِلّهِ ساجِدا، فَلا یَرْفَعُ رَأْسَهُ مِنَ الدُّعاءِ و التَّحْمیدِ حَتّى یَقْرُبَ زَوالُ الشَّمْسِ.

روایت شده است که امام[موسى بن جعفر علیهماالسلام] نماز شب را مى‏خواند و آن را به نماز صبح متصّل مى‏کرد، سپس تعقیبات را تا طلوع خورشید ادامه مى‏داد. و صورت خود را جهت سجده بر خدا به زمین مى‏سائید و تا نزدیک زوال آفتاب سرش را از دعا و حمد الهى بر نمى‏داشت.

کشف الغمّة 2: 228