امام على علیه السلام فرمودند:

تَفَضَّلْ عَلَى مَنْ شِئْتَ تَکُنْ أَمِیَرهُ؛ وَاسْتَغْنِ عَمِّنْ شِئْتَ تَکُنْ نَظِیْرَهُ؛ وَافْتَقِرٌ إلى مَنْ شِئْتَ تَکُنْ أَسِیْرَهُ؛

به هرکس مى خواهى نیکى کن تا امیر او شوى! از هرکس مى خواهى بى نیاز شو تا همانند او شوى! و به هرکس مى خواهى محتاج شو تا اسیر او گردى!

در روابط اجتماعى افراد و ملت ها این قانون با قدرت تمام حکومت مى کند که حکومت از آنِ دستِ دهنده است، و دستِ گیرنده خواه ناخواه زیر دست است، افراد و ملت هاى نیازمند در واقع بردگانى هستند که فرمان بردگى خود را با ابراز نیاز و احتیاج به دیگران امضاء کرده اند، مسلمان واقعى کسى است که بکوشد ارتباط اجتماعى خود را با دیگران براساس کمک متقابل قرار دهد نه یک جانبه، و گرفتن کمک بلاعوض باید مخصوص افراد معلول و از کار افتاده باشد.
منبع: makarem.ir