امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند:

اِنّکُمْ فی آجالٍ منقوصَةٍ و اَیّامٍ معدودَةٍ و الموتُ یأتِی بَغتَةً؛

به یقین شما در اجلهایی هستید رو به کاهش و در روزهایی هستید، شمارش شده، و مرگ هم ناگهان می آید.

بحارالانوار، ج75، ص 373.

مثل شمعی که می سوزد و قطره قطره آب می شود و ناگهان خاموش می گردد، چراغ عمر آدمی نیز چنین است. «اجل»، مدت معینی است که برای عمر هرکس مقرر شده است. روزی این مدت به سر خواهد آمد و مرگ انسان فرا خواهد رسید.
عمر ما، مجموعه ای از ثانیه ها، دقیقه ها، ساعتها و روزهاست. این مجموعه، پیوسته رو به کاهش است، تا روزی که پایان یابد و مرگ ناگهان از راه برسد.
البته، مرگ هیچ کس، ناگهانی نیست، ولی چون ما غافلیم و از اجلها و مدت مقرر خبر نداریم، به نظر ما «ناگهانی» می رسد، در حالی که طبق قاعده ی اصلی در وقت معین خواهد رسید، مگر مرگ و میرهایی که در اثر قتل یا تصادف یا حوادث غیرمنتظره پیش می آید.
سعدیا! دی رفت و فردا همچنان موجود نیست
در میان این و آن، فرصت شمار امروز را
آینده ی حتمی«مرگ»، در انتظار همه است.
مهم، آمادگی برای این مرگ حتمی است. ذخیره سازی «عمل صالح» برای مرحله ی پس از مرگ، شرط عقل است، تا در آن مرحله، تهیدست نباشیم و حسرت نخوریم.
توجه دادن به مرگ و به یاد آخرت بودن و آمادگی برای کوچ از این جهان، در رهنمودهای همه پیامبران الهی آمده است. توشه برداشتن برای آخرت هم بارها در کلام حضرت علی علیه السلام بیان شده است: «تزّودوا» یعنی رهتوشه بردارید.
دریاب خویش را که در این بحر موج خیز
همچون حُباب، وقت تو بسیار نازک است (1)
کاش پایان عمر ما، با حسرت و افسوسی همراه نباشد.
کاش قدر ثانیه های عمرمان را بیشتر بدانیم.

پی نوشت:
1. واهب قندهاری.
منبع: حکمت های عسکری (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام حسن عسکری علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول (1391)