امام کاظم علیه السّلام فرمودند:

لَإِقامَهُ الحَدِّ لِلّهِ اَنفَعُ فِی الأرضِ مِنَ القَطرِ اَربَعینَ صَباحًا؛

برپا داشتن و اجرای حدّ برای خدا، در روی زمین سودمندتر از چهل روز باریدن باران است.

تهذیب، ج10، ص146

برای ایجاد امنیت اجتماعی و حفظ حریم افراد، برخی خلافها و گناهان «حدّ شرعی» دارد تا امنیت اجتماعی برقرار گردد و حریم افراد حفظ شود؛ مثلاً دست دزد را (با شرایطی خاص) باید قطع کرد، شرابخوار و زناکار را باید شلاّق زد، و قاتل را باید قصاص نمود. اینها «حدود الهی» است.
اجرای اینها، هم مانع گستاخی و حریم شکنی مجرمان می گردد، هم به جامعه امنیّت و آرامش می بخشد. از این رو در تعبیر امام آمده که نفع آن برای مردم بیش از آن است که چهل روز باران ببارد؛ چرا که باران، فقط منفعت مادّی و اقتصادی دارد، ولی اقامه حدود الهی از مفاسد و منکرات باز می دارد.
حضرت علی(ع) در یکی از سخنان خود که به بیان فلسفه ی برخی احکام اسلامی می پردازد، درباره این مسأله می فرماید:
«وَ اِقامَه الحُدودِ إعظاماً للمَحارم(1)»
خداوند، اقامه حدود را واجب فرمود، تا حرامها بزرگ داشته شود.
توضیح سخن آن است که اگر دزدی حرام است، با سارق باید برخورد قانونی و کیفری کرد، و گرنه سرقت در نظر او عادی خواهد شد و دوباره به دزدی خواهد پرداخت. بنابراین برای آن که قبح گناهان و جرایم از بین نرود و حریمها شکسته نشود، حدود الهی باید اجرا گردد. در راه اجرای حکم خدا هم نباید از تبلیغات سوء دشمن ترسید.
سعادت جامعه را خدا بهتر از مردم تشخیص داده و قانون وضع کرده است.

پی نوشت:
1. نهج البلاغه، حکمت 252.
منبع: حکمت های کاظمی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام کاظم علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول (1390)