امام صادق علیه السّلام فرمودند:

اُکتُبُوا، فأِنَّکُم لا تَحفَظُونَ حَتّی تَکتُبوا؛

بنویسید، چرا که شما هرگز (علوم خود را) حفظ نمی کنید، مگر آن که بنویسید.

کافی، ج2، ص52

گسترش علوم بشری، در سایه ی نوشتن معلومات و اندوخته های علمی است.
وقتی انسان آنچه را می شنود، می خواند و می فهمد، بنگارد، این علوم مکتوب به عنوان «میراث علمی» ماندگار می شود که هم برای خود نویسنده می ماند و هم برای دیگران و نسل های آینده ذخیره می شود.
ما امروز میراث عظیمی از آثار و نوشته ها و تألیفات دانشمندان گذشته را در اختیار داریم که اگر علوم و آموخته های خود را ننوشته بودند، با مرگشان علوم آنان نیز از بین می رفت.
انیس کنج تنهایی کتاب است
فروغ صبح دانایی کتاب است
بود بی مزد و منّت اوستادی
ز دانش بخشدت هر دم گشادی(1)
همه بزرگان و اندیشمندان توصیه کرده اند که انسان از آنچه می خواند، می شنود و مفید است، یادداشت برداری کند و با تنظیم و تألیف آن و به صورت کتاب به آیندگان بسپارد.
امروز، هزاران حدیث ناب از اهل بیت و امامان در اختیار ماست. اگر راویان، فقط به شنیدن و نقل کردن اکتفا کرده بودند و احادیث را به صورت کتاب و مجموعه ننوشته بودند، ما از این گنجینه گرانقدر محروم بودیم.
به مطالعه، یادداشت، ثبت و نقل عادت کنیم که این، راه جاودانه ساختن معارف است.

پی نوشت:
1. جامی.
منبع: حکمت های صادقی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام صادق علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول (1390)