امام صادق علیه السّلام فرمودند:

بَرُّوا آباءَ کُم یَبَرُّکُم أبناءَکُم وَ عِفُّوا عَن نِساءِ النّاسِ، تَعِفُّ نِساؤکُم؛

به پدرانتان نیکی کنید، تا فرزندانتان هم به شما نیکی کنند و نسبت به زنان مردم عفت داشته باشید، تا زنان شما هم عفیف و پاکدامن بمانند.

تحف العقول، ص359

این جهان، جهان علل و اسباب و کنش و واکنش است. خوبیها به خود انسان برمی گردد، بدیها نیز همچنین.
از دیگر سو، در مسائل تربیتی، انسان دنبال الگو و سرمشق است. فرزندان، تربیت و اخلاق را در درجه ی اوّل از والدین خود می آموزند. خانه، مدرسه ی اوّل برای آموزشهای اخلاقی، ادب و تربیت است. کودکان تحت تأثیر بزرگترها شکل می گیرند و عادتهای خوب و بد را می پذیرند.
اگر می خواهید، ناموس و خانواده ی شما از تعرّض، خیانت و سوء قصد دیگران مصون باشد، باید چشم شما نیز پاک باشد. به دنبال نوامیس دیگران نباشد، نگاه آلوده به زن و دختر دیگری باعث می شود، دیگران نیز همین رفتار را با خانواده ی شما داشته باشند.
هر که باشد نظرش در پی ناموس کسان
پی ناموس وی افتد نظر بوالهوسان
این نکته، سنّت تاریخ و جریان ثابت در عالم است.
چو بد کردی مشو ایمن ز آفات...
باری... اگر قرار است فرزندان ما «نیکی به پدر و مادر» را بیاموزند، بای در خانه بیاموزند، آن هم از رفتار والدین نسبت به پدر و مادر خودشان.
و اگر دوست داریم عفت و پاکدامنی خانواده ی ما محفوظ بماند، نگاهمان را از چشم چرانی در حریم خانه و خانواده دیگران پاک نگه داریم.

منبع: حکمت های صادقی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام صادق علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول (1390)