امام صادق علیه السّلام فرمودند:

اِنَّ لِلشَّیطانِ مَصائِدَ یَصطادُ بِها، فَتحامُوا شِباکَهُ وَ مَصائِدَهُ؛

به درستی که شیطان دامهایی دارد که با آن شکار می کند، پس، از تور و دامهای شیطان برحذر باشید و دوری کنید.

تحف العقول، ص 302

بعضی افراد به شیطان می گویند:
برو این دام بر مرغ دگر نِه
که عنقا را بلند است آشیانه
بعضی افراد نیز بر اثر غفلت، جهالت و هوس، در دام و تله ی شیطان می افتند و رهایی از آن برایشان ناممکن می شود.
وقتی انسان در یک منطقه خطرناک که تحت سیطره دشمن است قدم می گذارد، باید مراقب باشد که در کمین دشمن قرار نگیرد و اسیر نشود.
شیطان، وقتی مطرود درگاه خدا شد، سوگند یاد کرد که بندگان خدا را گمراه کند و اهل جهنم سازد.
کسی که رضای خدا را رها می کند و خواسته های دل را مقدم می دارد، فریب خورده شیطان است.
کسی که به خاطر لذّتهای زودگذر دنیا، سعادت ابدی خود را از دست می دهد، در دام ابلیس افتاده است.
با غفلت و خواب، راه ایمان مسپار
جز در ره مستقیم حق، جان مسپار
تا از پل دنیا به سلامت گذری
فرمانِ دلِ خویش به شیطان مسپار(1)
دامهای شیطان گوناگون است؛ یکی را با پول می فریبد، یکی را با مقام و ریاست، یکی را با نام و شهرت، یکی را با غریزه جنسی و شهوت، یکی را با غرور و غفلت و یکی را با تکبّر و نخوت.
مهم آن است که دامهای شیطان را بشناسیم و مواظب باشیم در آن نیفتیم.

پی نوشت:
1. برگ و بار، ص309.
منبع: حکمت های صادقی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام صادق علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول (1390)