امام صادق علیه السّلام فرمودند:

اَلاِسلامُ عُریانٌ، فَلِباسُه الحَیاءُ، وَ زینَتُهُ الوَقارُ وَ مُرُوءَتُهُ العَمَلُ الصّالِحُ وَ عِمادُهُ الوَرَعُ؛

اسلام، عریان است. باس آن شرم و حیاست، زینت آن وقار است، جوانمردی آن عمل صالح است و ستون آن پارسایی است.

تحف العقول، ص307

اسلام به ذات خود ندارد عیبی
هر عیب که هست، از مسلمانی ماست
در این حدیث، تشبیه زیبایی به کار رفته است، تا جنبه عملی اسلام و ویژگیهای رفتاری مسلمان را تبیین کند.
اسلام، در عملِ مسلمان ظاهر می شود.
صفاتی مانند حیا، وقار، عمل صالح و پارسایی و تقوا، همچون جامه ای زیبا، اسلام و مسلمان را می آراید و به آن آبرو می بخشد.
اگر مسلمان، حیا نداشته باشد، لخت و عریان است و بی آبرو می شود.
اگر مؤمن، وقار نداشته باشد، زشت جلوه می کند.
اگر اهل عمل صالح نباشد، از مروّت دینی جدا می گردد.
اگر تقوا، خداترسی و ورع نداشته باشد، همانند بنایی بی ستون و خیمه ای بی تکیه گاه و سقفی بی پایه است که فرو می ریزد.
اگر حیا و شرم از جامعه ای رخت بربندد، ارزشهای اخلاقی نیز از بین می رود و اگر خداترسی و پرهیز از حرام وجود نداشته باشد، از مسلمانی، تنها نامی باقی می ماند.
رفتار سبک سرانه و حرکتهای سخیف و دور از متانت، هیبت مسلمانی را خدشه دار می کند و بی تقوایی را بازیچه ی شیطان و شیطان صفتان می سازد.
خوشا آنان که آبروی اسلام اند، نه مایه ی سرافکندگی مسلمانان!

منبع: حکمت های صادقی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام صادق علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول (1390)