جاودانگی با مرگ با عزّت

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:

لَیسَ المَوتُ فِی سَبیلِ العِّزِ اِلّا حَیاةً خَالِدَةً، وَ لَیسَتِ الحَیَاةُ مَعَ الذُّلِّ اِلَّا المَوتَ الَّذی لا حَیاةَ مَعَهُ؛

مرگ در راه عزت، جز حیات جاوید نیست و زندگی همراه با ذلت، جز مرگ بی حیات نیست.

موسوعة کلمات الامام الحسین(علیه السلام)، ص360

زندگی، تنها نفس کشیدن و زیستن نیست.
حیات واقعی آنجاست که انسان، با کرامت و عزت و احترام، در راه هدفی بزرگ بکوشد و زندگی اش قدم به قدم، در مسیر رسیدن به آن هدف متعالی باشد. چنین زندگی شرافتمندانه ای ارزش دارد.
اگر انسان در راه رسیدن به چنین هدفی بمیرد، مرگ شرافتمندانه او نوعی «حیات جاوید» و مایه سربلندی و افتخار است.
اگر سیدالشهداء(علیه السلام) تا ابد زنده است، برای آن است که حاضر نشد برای زنده ماندن، ننگ بیعت با یزید را تحمل کند و ذلیلانه زیر حکومت آن نامردان ننگ آلود، به زندگی ادامه دهد.
جان خود را در ره صدق و صفا از دست داد
زین سبب تا حشر باشد گرم، بازار حسین
گر نداری دین به عالم، لااقل آزاده باش
این کلام نغز می باشد ز گفتار حسین
مرگ با عزت، ز عیش در مذلت بهتر است
نغمه ای می باشد از لعل دُرربار حسین (1)
مردان خدا، نه تنها از مرگ در راه حق نمی ترسند، بلکه از آن استقبال می کنند، زیرا ماندگاری نام و یاد خویش و عزّت ابدی را در آن می بینند.
آنان که تن به زندگی حقیرانه در سایه ی سلطه ی فرومایگان و ظالمان می دهند، مردگان زنده نما هستند که فقط جسمشان زنده و متحرک است، و گرنه روح و جانشان و انسانیت و کرامتشان لگدکوب جبّاران است.
درود بر حسین(علیه السلام) که آموزگار شرافت و شهادت است.
و درود بر رهروان راه که عزّت را در سایه ی شهادت می جویند.

پی نوشت:
1. حسین پیشوای انسانها، ص70.
منبع: حکمت های حسینی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام حسین علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ دوم(1390)