غذا نقش مهمی در رشد کودکان دارد، باید به خوبی آن را مدیریت کرد.
 
 چکیده: کودکان در این سنین در مورد خوردن غذاهایی که شما می خواهید به آنها بدهید مخالفت می کنند.نزدیک به یک پنجم کودکان در دوره قبل از مدرسه با مشکل بد غذایی و یا گزیده غذا خوردن دست به گریبان هستند. راه حل این مشکل چیست؟ با ما همراه باشید.

تعداد کلمات 803 / تخمین زمان مطالعه 4 دقیقه



مقدمه

دانستن دلایل بدخوراکی کودکان یکی از راه های علاقه مندی ایشان به غذاست. شاید بتوان یکی از دلایل را این دانست  که اولیاء از آنها  می خواهند طعم ها و مزه های مختلف را تجربه کنند و علت دیگر به این خاطر است که آنها می خواهند عکس العمل پدر و مادر را در مورد این رفتار خود ببینند.
در بیشتر مواقع این دوره بدون مشکل سلامتی برای کودک سپری می شود ولی پدر و مادر میتوانند این استرس و ناراحتی برای غذا خوردن را به حداقل برسانند.


نگران نباشید و آرامش خود را حفظ کنید

تقریباً تمامی بچه های 2 تا 3 ساله، تمایلات غذایی خاصی دارند، از دریافت غذاهای خاصی که قبلاً دوست داشته اند، ممانعت می کنند، یا از خوردن غذاهایی که می بینند اجتناب می کنند، یا مقداری از غذا را امتحان می کنند اما در دفعات بعد از خوردن آن ممانعت می کنند؛ گروهی دیگر رد غذا را به عنوان وسیله ای برای جلب توجه شما و یا دیدن عکس العمل شما بکار می برنند.. چنانچه کودک شما کم وزن نیست و ظاهراً سالم است، و از تمامی گروه های غذایی دریافت می کند، زیاد نگران نباشید. تحریک کردن یا مجبور کردن آنها به خوردن، وضعیت را بدتر خواهد کرد.

دلایل فیزیکی می تواند سبب امتناع کودکان از غذا خوردن گردد
 

علت های فیزیکی در بدغذایی کودکان

1) دندان ها: چنانچه کودکتان دندان در می آورد، احساس بیماری می کند، لثه هایش زخم می شود،  نمی تواند غذا بخورد. بیسکوبیت های بدون قند، یا کیک های برنجی که به راحتی جویده می شوند و دادن میزان زیادی نوشیدنی تا زمان بهبود کودک، توصیه می گردد.

2) بیماری: چنانچه کودکتان بیمار است، اشتهایی برای دریافت غذا نخواهد داشت. در این صورت به پزشک مراجعه کرده و میزان زیادی نوشیدنی به او بدهید.

3) خستگی و استرس: چنانچه کودکتان بیش از حد معمول خسته است، یا نگرانی خاصی دارد، بعنوان مثال تولد کودک جدیدی در خانواده یا درک این واقعیت که در خانواده مشکلی وجود دارد، سبب کاهش اشتهای وی می گردد.

4) تنوع غذایی کم: رژیم غذایی بعضی کودکان تنوع غذایی کمی دارد؛ مثلاً تنها شیر، نان، پنیر و سیب می خورند. در این موارد جای نگرانی وجود دارد، شما می توانید اقداماتی در این زمینه انجام دهید. سعی کنید، غذا را برای کودکان مطلوب سازید و یا از دیگر مواد غذایی استفاده نمایید. بعنوان مثال چنانچه کودکتان شیر دوست دارد، می توانید میزان کمی میوه میکس شده به آن بیافزایید و میلک شیک درست کنید، سپس بتدریج میزان و تنوع میوه های مورد استفاده را افزایش دهید؛ یا اگر نان دوست دارد می توانید با اضافه کردن کره و سایر مواد بصورت ساندویچ، تنوع غذایی را افزایش دهید. به توصیه متخصصین تغذیه، عموما" به کودکان کوچک مکمل ویتامین (ویتامین های A،D و C) داده می شود.
 

معرفی غذاهای جدید

تحقیقات نشان داده، چنانچه بلافاصله بعد از شروع کردن غذای جامد برای کودک، طیف وسیعی از غذاها را به او معرفی نمایید، احتمال پذیرش غذاها از جانب کودک بیشتر خواهد بود. تنها 4% غذاهای جدیدی که بعد از 2 سالگی به کودکان معرفی می شود، مورد پذیرش قرار می گیرند. همچنین تاخیر در شروع غذای تکمیلی (بعد از 6 ماه) می تواند در آینده سبب بد غذایی در کودکان شود، مطالعه ای که در انگلستان انجام شده است نشان داد بهترین راه برای ارائه غذایی جدید به کودکان ، استفاده از مقادیر بسیار کم می باشد، ممکن است شما مجبور شوید این غذا را در دفعات بسیاری به کودک بدهید. اغلب والدین بعد از 2 بار ارائه غذای جدید به کودک تسلیم می گردند، اما باید 10-8 بار غذا را به کودک ارائه بدهند تا کودک طعم جدید را بپذیرد.
همچنین محققان نشان دادند، در موردکودکانی که به آنها گفته شده باید این غذا را بخورید، زیرا سالم است یا برایتان خوب است، بتدریج تمایل خود را نسبت به قبول آن غذا از دست خواهند داد.

5) اشتهای کم: بسیاری از کودکان کوچک اشتهای زیادی برای خوردن وعده های اصلی ندارند، زیرا با خوردن میان وعده ها و مایعات در بین وعده های اصلی سیر می شوند.کودک باید گرسنه شود تا از وعده غذایی خود لذت ببرد، بنابراین سعی کنید تنها آب و شربت های رقیق بعنوان نوشیدنی، میوه ها و سبزیجات تازه را بعنوان میان وعده در بین وعده های غذایی به کودک خود بدهید.
 
نویسنده : حمید رضا فرشچی (پزشک متخصص تغذیه و متابولیسم)

بیشتر بخوانید :
سالم ترین عادت غذایی برای کودکان
خوراک های مناسب و نامناسب برای کودکان
تغذیه کودکان 1-6 سال
رفتارهای تغذیه ای کودکان 1 تا 2سال
سوء تغذیه و عوارض آن در کودکان