گام به گام با بچه ها (سه سالگی)

 سه سالگی، آغاز ارتباط های دوطرفه کلامی قابل فهم بین او و والدین است.
 

چکیده: در سه سالگی، کودک نسبت به چند ماه قبل تحرک و بی پروایی بیشتری دارد. هنگام دویدن و راه رفتن کنترل بیشتری بر مسیر حرکتش دارد. و ممکن است بتواند روی انگشت یک پا راه برود و یا لی لی کند. با ما همراه شوید تا با کودک سه ساله خود بیشتر آشنا شوید.
 
تعداد کلمات 972 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

 

به تنهایی و به شیوه یک پا بر روی یک پله، از پله ها بالا می رود. به شیوه دو پا بر یک پله، از پله ها پایین می آید و می تواند در حین انجام این کار، یک اسباب بازی بزرگ را با خود حمل کند. معمولاً از روی پله آخر، با دو پا بر زمین می پرد.
از مبلها و صندلی های ویژه کودکان، به چالاکی بالا می رود. .
می تواند در حال دویدن و کشیدن یا هل دادن اسباب بازی های بزرگ، از موانع با زاویه دیوارها عبور کند. می تواند به سمت جلو، عقب، چپ، راست و جهات دیگر راه برود. با اطمینان کامل اسباب بازی های بزرگ را می کشد.
اندازه و حرکت های بدنش را در ارتباط با اشیاء و فضای پیرامون خود، به روشنی درک میکند. می تواند با رکاب زدن، سه چرخه را براند و آن را از زاویه های عریض تر دیوارها عبور دهد.
می تواند روی پنجه های پا بایستد و راه برود. اگر به او نشان داده شود، می تواند به مدت چند لحظه بر روی یک پا (پای اصلی) بایستد. می تواند چهار زانو بنشیند.
می تواند توپ را از بالای سر پرتاب کند و توپهای بزرگ را با دست های دراز شده یا در بین آنها، بگیرد. با قدرت به توپ لگد میزند.
از آخرین پله به پایین می پرد (با هر دو پا). با رکاب زدن، سه چرخه می راند.
 

نه یا ده مکعب را روی هم قرار می دهد. در سه و نیم سالگی، یک یا چند ردیف متشکل از سه مکعب را از روی نمونه و با کمک هر دو دست، روی هم قرار می دهد. می تواند چند مهره چوبی بزرگ سوراخ دار را از یک رشته نخ عبور دهد. می تواند به تقلید از افراد بزرگسال، دست را مشت کند و انگشت شست را از بین دو انگشت وسط، بیرون دهد.
مداد را بین دو انگشت اول و شست دست اصلی خود، از نزدیکی نوک آن می گیرد و به خوبی از آن استفاده می کند. شکل دایره و حروف «V»، «H»، «O» و «T» را رونویسی میکند. کشیدن شکل «بعلاوه» را تقلید می کند. آدمک هایی دارای سر و معمولا نشانه هایی از یکی - دو عضو صورت یا اعضای دیگر بدن را ترسیم می کند.
دو یا سه رنگ اولیه - معمولا زرد و قرمز - را با هم ترکیب می کند، اما ممکن است رنگ های آبی و سبز را با یکدیگر اشتباه بگیرد. ممکن است اسامی رنگ ها را بداند.
می تواند با قیچی اسباب بازی، کاغذ را قیچی کند.
 

در حرف زدن، بلندای صدای خود را تعدیل و فاصله بین واژگان را رعایت می کند. حتی با غریبه ها نیز با استفاده از دایره واژگانی وسیع و قابل فهم، حرف می زند، اما جملات او هنوز مملو از جایگزین های آوایی مبتدیانه و اشکال دستوری نامتعارف است.
نام کامل، جنس و برخی اوقات، سن خود را می داند و می گوید. در به کار بردن واژه ها، از تلفظ های شخصی خود استفاده می کند و جمع کلمات و نیز اکثر حروف ربط را به درستی به کار می برد.
هنوز در قالب تک گویی های طولانی، با خود صحبت می کند؛ تک گویی هایی عمدتاً مرتبط با شرایط موجود و به ویژه در خلال انجام بازی های باورپذیری. از عهده برقراری محاورات ساده برمی آید و می تواند فعالیت های فعلی و تجربه های گذشته را به طور خلاصه توصیف و تشریح کند.
سئوالات بی شماری را مطرح می کند که با «چه؟»، کجا؟» و «کی؟» آغاز می شوند.  
با اشتیاق به قصه خوانی بزرگسالان گوش فرا می دهد و خواستار بازگویی چندین باره قصه های مورد علاقه خود می شود. ریتم های کودکانه بسیاری را از حفظ است و تکرار می کند. برخی اوقات ترانه های کودکانه را می خواند. اعداد را از یک تا ده می شمارد، اما نسبت به اعداد دو یا سه به بالا، درک چندانی ندارد.
 

 با استفاده از قاشق و چنگال غذا می خورد.
دست هایش را می شوید، اما برای خشک کردن آنها نیازمند نظارت افراد بزرگسال است. می تواند شلوارش را پایین بکشد، اما برای باز کردن دکمه ها، کمربند قزن قفلی لباس خود، به کمک دیگران نیاز دارد.
ممکن است شبها جای خود را خیس نکند، اما این موضوع در کودکان بسیار متفاوت است.
رفتار کلی او با احساس مسئولیت بیشتری همراه است؛ می تواند تأثیرپذیر و قابل اعتماد باشد.
دوست دارد در کارهای خانه، نظیر: باغبانی و خرید به افراد بزرگسال کمک کند.
تلاش می کند تا محیط پیرامون خود را مرتب نگه دارد.
مفهوم بازی های باورپذیری، از جمله مهمان بازی با افراد و اشیاء را به روشنی می فهمد.
از بازی کردن با مکعب ها، جعبه، قطار، اسباب بازی، عروسک، قایق و غیره بر روی زمین، به تنهایی یا همراه با همسالان خود، لذت می برد.
در بازی های باورپذیری فعال، با سایر کودکان همبازی می شود. مفهوم تقسیم اسباب بازی ها را می فهمد.
نسبت به کودکان خویشاوند کوچکتر، عواطف خود را ابراز می کند.
نسبت به تفاوت بین حال و گذشته و ضرورت موکول کردن برخی خواسته ها به آینده، درک اندکی از خود نشان میدهد.
 
منبع: کتاب «از تولد تا پنج سالگی»

نویسنده: ماری، دی شریدان
مترجم: محمود مزینانی