بهداشت و سلامت جنسی در دوران جوانی (بخش اول)

 سلامت جنسی دوران جوانی، پیوند نزدیکی با قوت ارتباط با همسر را دارد.
 

چکیده: دوران جوانی، دوران آماده شدن فرد برای ورود به امر ازدواج است که این امر بر سلامت جنسی او بسیار تاثیر دارد. در این نوشتار به مباحث بهداشت و سلامت جنسی در دوران جوانی می پردازیم.

 تعداد کلمات 1226 / تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه 

کیسی ۲۵ ساله جهت انجام مشاوره پیشگیری از بارداری مراجعه کرده است. او کمی بیشتر از ۶ ماه با همسر خود راک زندگی کرده است. هردو قبل از آغاز رابطه جنسی از نظر HIV تحت غربالگری قرار گرفته و اخیرا تست تکمیلی HIV را پس از ۶ ماه انجام داده اند که جواب آزمایش در هردو منفی بوده است. کیسی اظهار می دارد آنها مایل هستند استفاده از کاندوم را کنار بگذارند. او مایل به مصرف روش های هورمونی خوراکی پیشگیری از بارداری نبوده و تصمیم دارد از دیافراگم استفاده نماید. نگرانی وی از این است که آیا مواد اسپرم کشی که همراه با دیافراگم مورد استفاده قرار میگیرد، آسیب رسان می باشند یا خیر؟
 

دورة جوانی در فاصله سنین ۲۰ تا ۲۵ سالگی آغاز گشته و مسیر گذر به دوره میانسالی در حوالی سنین ۳۵ تا ۴۰ سالگی می باشد. وظایف تکاملی این مرحله به دست آوردن درجاتی از دوستی و صمیمیت در مقابل تنهایی و انزوا می باشد (اریکسون). همسر و دوستان از جمله فراهم آورندگان روابط مهم در این مرحله می باشند. تعهد و توانایی دوست داشتن دیگران، نتایج مطلوب و در حد کمال این مرحله می باشند.
جوانی دوره ای از حداکثر خودآگاهی جنسی به همراه ترک عادات نادرست اجتماعی و جنسی می باشد. اغلب افراد در این زمان دارای میل و آرزوهای متفاوتی از افراد بزرگتر از خود می باشند. تکامل قابل توجه در این مرحله از زندگی شامل برقراری روابط پایدار و معنی دار و در عین حال اجتناب از افراد ناهمگون، تغییرات فردی در رفتار جنسی (به همراه مسئولیت پذیری و خود کنترلی بیشتر) و استفاده از روابط جنسی به عنوان واسطه ای برای ابراز عشق به همسر می باشد.
عشق ورزی کامل در دوران بزرگسالی باید از طریق دوباره سازی شناختی از های نقش جنسی به سمت آندروژنی یا ترکیبی از نقش های جنسی کلیشه ای، فراتر روند. همسران باید به دلیل مشارکت در روابط (جنسی - م) به یک میزان مورد ارزش و احترام واقع شوند. عشق باید در برگیرنده مشارکت و برآورده ساختن نیازهای روان شناختی - جنسی براساس خواسته زوجین به همراه اعتماد به نفس مثبت باشد. در این صورت زوجین به تکامل خوهند رسید.
به طور معمول انتخاب های مهم زندگی در دوره جوانی رخ می دهد. مانند مشارکت و درگیر شدن در یک رابطه، ازدواج، حرفه و شغل، سبک و شیوه زندگی. به طور معمول جوانان در مقایسه با نوجوانان در رابطه با مسائل جنسی بیشتر از این که تحت تأثیر فشار وارده از جانب همسالان باشند، از طریق نیاز درونی برای آگاه شدن از امور جنسی، برانگیخته می شوند.
 

]این مراحل عبارتند از: ایجاد اطمینان، خودمختاری، ابتکار، تلاش، شناسایی، صمیمیت، سازندگی و انسجام[
زوجها همزمان و به طور موازی مراحل تکاملی که یک فرد طی رشد فردی پشت سر می گذارد و مراحل ایجاد روابط را طی می نمایند. مرحله اول (اطمینان) شامل کنجکاوی و علاقه در ایجاد رابطه با همسر و تناسب میان گفته ها و رفتارها می باشد. وجود تناقض یا عدم تناسب میان گفته ها و رفتارها سبب بروز عدم اطمینان می شود.
مرحله دوم (خودمختاری) شامل ایجاد هویت شفاف و مستقل، تلاش برای کنترل نفس و اراده، جستجوی آن چه از دیگران مورد انتظار می باشد و احساس مسئولیت در قبال رفتارهای خود به همراه اتخاذ تصمیم به عنوان یک زوج می باشد. ارتباط، به ویژه خود به افشاگری و گوش دادن مؤثر، دارای اهمیت بوده و احساس خجالت و تردید در صورتی رخ می دهد که یکی از زوجین در رابطه با عمل خودافشاگری دچار احساس خجالت شود. در این حالت زمینه برای کاهش عزت نفس فراهم می شود. در صورتی که یکی از زوجین دچار احساس نامتناسب بودن باشد و یا اینکه تصور نماید به جای اینکه خودش باشد باید متناسب با نقش های از قبل تعیین شده رفتار نماید، می تواند سبب بروز اختلال در روابط شود.
 

در مرحله ابتکار زوجین نسبت به مقاصد یکدیگر اطمینان یافته، و گفتگو در رابطه با تفاوت ها، نقش ها و کسب لذت بدون ترس را می آموزند.
تأثیر عاشقانه در این مرحله می تواند در مقایسه با مراحل اولیه، کمتر نافذ باشد. در این مرحله شروع به قضاوت و مقایسه قرار دادن تصمیمات، رابطه با رفتار توسط یک یا هر دو نفر می تواند سبب برانگیخته شدن احساس گناه شود.
کارهای زوجین در مرحله تلاش و سازندگی شامل مهارت های برقراری ارتباطات، آموختن سخن گفتن و بیان مسائل به جای نادیده گرفتن آنها و فعالیت های مستقل که از فرد و زوج حمایت می کند، می باشد.
در این حالت رفتارهایی مانند: رفتارهای اجتنابی، بازی - بازی، سختی و مشکل در ایجاد مذاکرات و مشارکت برابر، می تواند باعث به زوال کشیده شدن رابطه شود.
در مرحله شناسایی، که زمانی بحرانی در ایجاد رابطه می باشد، زوجین اقدام به مذاکره و یافتن نقاط مشترک و ایجاد هویت به عنوان یک زوج می نمایند. استقلال و مسئولیت می تواند در این زمان به صورت نامناسبی عنوان شود. امور خارج از روابط زناشویی می تواند به عنوان فرار از تقاضاهای مرتبط با ارتباط زوجین تلقی شود. اشکال در مصالحه و سازش، سختی در برقراری ارتباط و سختی در رعایت عدالت در هنگام درگیری می تواند زوجین را در این مرحله نگه داشته یا سبب پسرفت رابطه به مراحل قبل از آن شود.
 

در مرحله صمیمیت هم مرد و هم زن نسبت به امور خارج از روابط زناشویی آسیب پذیر می باشند، همانطور که برای رسیدن به صمیمیت در تلاش می باشند، باید بیاموزند تا برای منحصر به فرد بودن یکدیگر ارزش قائل شوند. ناسازگاری می تواند در این مرحله بروز کرده و سبب ختم دوجانبه ارتباط شود.
در مرحله سازندگی، زوجین در جهت رسیدن به اهداف سرکوب شده در مراحل لایه و با نگاهی به اهداف بزرگ تر اجتماعی /حرفه ای عمل می کنند. در این زمان حساس دوباره صمیمیت و احساس زندگی کردن در کنار یکدیگر ایجاد می شود. توجه
داشته باشید که بروز خستگی یا رکود در رابطه با علایق بیرونی حتی در زوجین با روابط طولانی مدت و قدیمی می تواند منجر به جدایی شود.
در مرحله انسجام  زوجین توجه مثبتی نسبت به رابطه، شدت توجه و استحکام۔ گذشته، حال و آینده خواهند داشت. یأس و ناامیدی می تواند به دنبال انتظار مرگ، کنار آمدن با فقدان های زیاد و توجه به عدم موفقیت ها، ایجاد شود. دستیابی به کمال می تواند معرف یک زوج سالم باشد.
امور مرتبط با تنظیم خانواده، مسائل مربوط به ناباروری و تربیت و بزرگ کردن فرزندان، می تواند از جمله چالش هایی باشد که زوجین با آنها روبه رو می شوند. این که زوجین به چه میزان می توانند به خوبی با این چالش ها کنار بیایند، می تواند منجر به ایجاد اثرات مثبت یا منفی بر سلامت جنسی آنها شود. مرحله انتقال شامل تولد اولین فرزند، فرزندان بعدی، سال های نوجوانی و کمک کردن و راه انداختن فرزندان می باشد.

ادامه دارد...

منبع: کتاب «بهداشت و سلامت جنسی»

نوشته: مارگارت نوزبام و جو آن روزنفلد
ترجمه: مریم شیرمحمدی و ریحانه فیروزی