والدین، با ترغیب فرزندان خود به انس و الفت با قرآن کریم، سعادت دنیا و آخرت آن­ها را فراهم می­ کنند.
 
چکیده : والدین می‌توانند عامل اصلی شقاوت و سعادت نسل خود باشند؛ یعنی اگر کودک خود را به اعمال عبادی از جمله، انس و الفت با قرآن مجید، ترغیب کنند، هم سعادت دنیا و آخرت فرزند خود را تضمین کرده و هم این عمل، خودشان را در زمرۀ بندگان مؤمن خدا قرار خواهد داد.

تعداد کلمات 957 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

مقدمه

در بخش اول این مقاله به ضرورت آموزش قرآن، این کتاب هدایتگر الهی، به کودکان اشاره کردیم. همچنین به آثار مثبت تلاوت قرآن در خانه مانند افزایش روزی و رفت و آمد فرشتگان پرداختیم. از سوی دیگر به عواقب منفی عدم قرائت قرآن در خانه نیز پرداختیم.
 

ثواب آموزش قرآن به کودکان چیست؟

اگر والدین، ثواب آموزش قرآن به کودک را می‌دانستند، هر آینه از این کار کوتاهی نمی‌کردند، سنگینی نامۀ عمل در قیامت و عبور از پل صراط، همانند برق جهنده، بخشی از فواید آن می‌باشد.[1] رسول خدا صلی الله علیه و آله در حدیثی می‌فرمایند: هیچ مردی فرزند خود را قرآن نیاموزد مگر این که خدا، پدر و مادر کودک را در روز قیامت تاج پادشاهی عطا کند و دو لباس بهشتی به آنان بپوشاند که هرگز مردم مانند آن را ندیده باشند.[2]
مهم‌تر از آن، پاداش دیگری است که پیامبر مهربانی‌ها درباره‌اش این گونه فرموده است: هر کس فرزند خود را قرآن بیاموزد مثل آن است که ده هزار بار به خانه خدا مشرف شود و ده هزار بار عمره به جا آورد، ده هزار بنده از نسل فرزندان اسماعیل آزاد کند. و ده هزار بار به جهاد برود و ده هزار فقیر مسلمان گرسنه را اطعام کرده باشد و همانند آن است که ده هزار مسلمان برهنه را بپوشاند و برای او در مقابل هر حرفی، ده حسنه نوشته شود و خداوند ده گناه از گناهانش را محو سازد و در قبر با او خواهد بود تا آن گاه که مبعوث شود.[3]
 

اهمیت دعای والدین برای رستگاری فرزندان

تنها دعوت و تشویق به نماز و قرآن خواندن برای پدر و مادر کافی نیست، بلکه دعا کردن در این باره نیز، از وظایف مهم آن‌ها محسوب می‌شود؛ همان‌طور که حضرت ابراهیم برای خود و ذریه‌اش، در خصوص برپایی نماز چنین دعا کرده‌اند: «رَبِّ اجْعَلْنِی مُقِیمَ الصَّلاةِ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِی»؛[4] خداوندا، من و ذریّه‌ام را از به پادارندگان نماز قرار بده. امام صادق علیه السّلام نیز هر شب برای سعادت فرزندانشان دو رکعت نماز می‌خواندند؛ در رکعت اول بعد از حمد، سورۀ قدر و در رکعت دوم سورۀ «نصر» را قرائت می‌کردند.[5]
بنابراین آیات و روایات، دعا کردن برای قرار گرفتن فرزند در گروه محبّان قرآن و اهل بیت علیهم السّلام، از کارهای مهم محسوب می‌شود. در کنار این اعمال، آموزش ذکر تسبیح حضرت زهرا علیها السّلام نیز اهمیت ویژه‌ای دارد؛ به گونه‌ای که دور شدن از گمراهی را وابسته به آن معرفی کرده‌اند. ابو هارون مکفوف از امام صادق علیه السّلام نقل می‌کند که فرمود: ای ابا هارون، ما به فرزندانمان دستور می‌دهیم تا تسبیح فاطمه زهرا علیها السّلام را بگویند؛ همان گونه که به خواندن نماز فرمانشان می‌دهیم. پس بر تسبیح فاطمه مداومت کن؛ زیرا بنده‌ای که پیوسته این تسبیح را بگوید، هرگز گمراه و سیه‌روز نمی‌شود.[6]

بیشتر بخوانید: چگونه برای فرزندان خود دعا کنیم؟


بنابر آنچه بیان شد، پدر و مادر می‌توانند عامل اصلی شقاوت و سعادت نسل خود باشند؛ یعنی اگر کودک خود را به اعمال عبادی راغب کنند این عمل، هم سعادت دنیا و آخرت فرزند را در پی داشته و هم والدین را در زمرۀ بندگان مؤمن خدا قرار خواهد داد.

منابع: آقا میری؛ فاطمه سادات (1395)، عطیه الهی، انتشارات بوستان کتاب، قم، چاپ اول.

بیشتر بخوانید:
شیوه‌های آموزش قرآن به کودکان چیست؟ (بخش اول)
شیوه‌های آموزش نماز به کودکان چیست؟
نقش پدران در تربیت دینی فرزندان
نقش مادران در تربیت دینی فرزندان
آموزش مفاهیم اخلاقی و دینی در قالب بازی به کودکان
تربیت دینی در دوران جنینی؛ چرا و چگونه
تربیت دینی در دوران شیرخوارگی؛ چرا و چگونه  

پی نوشت :
[1] . مَنْ عَلَّمَ وَلَدَهُ الْقرآن... یُثَقَّلُ مِیزَانُهُ وَ یُتَجَاوَزُ بِهِ عَلَی الصِّرَاطِ کالْبَرْقِم الْخَاطِفِ وَ لَمْ یُفَارِقْهُ الْقرآن حَتَّی یَنْزِلَ بِهِ مِنَ الْکَرَامَةِ أَفْضَلُ مَا یَتَمَنَّی؛ هر کسی به فرزند خود قرآن تعلیم دهد:... همان قرآن (نامه عملش را) در روز قیامت سنگین می‌کند و او را از پل صراط همانند برق جهنده عبور دهد و هیچ گاه از او جدا نگردد تا از طرف خداوند بهترین چیزی که آرزو می‌کرد بر او نازل شود (بحارالأنوار، ج 89، ص 189).
[2] . عَنْ مُعَاذٍ قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صلی الله علیه و آله یَقُولُ مَا مِنْ رَجُلٍ عَلَّمَ وَلَدَهُ الْقرآن ـ إِلاَّ تَوَّجَ اللهُ أَبَوَیْهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ تَاجَ الْمُلْک وَ کسِیَا حُلَّتَیْنِ لَمْ یَرَ النَّاسُ مِثْلَهُمَا (وسائل الشیعه، ج 6، ص 168).
[3] . مَنْ عَلَّمَ وَلَدَهُ الْقرآن فَکأَنَّمَا حَجَّ الْبَیْتَ عَشَرَةَ ألف [آلَافِ] حجة وَ اعْتَمَرَ عَشَرَةَ ألف [آلَافِ] عُمْرَةٍ وَ أَعْتَقَ عَشَرَةَ ألف [آلَافِ] رَقَبَةٍ مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِیلَ علیه السّلام وَ غَزَا عَشَرَةَ ألف [آلَافِ] غَزْوَةٍ وَ أطْعَمَ عَشَرَةَ ألف [آلَافِ] مِسْکینٍ مُسْلِمٍ جَائِعٍ وَ کأَنَّمَا کسَا عَشَرَةَ ألف [آلَافِ] عَارٍ مُسْلِمٍ وَ یُکتَبُ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ عَشْرُ حَسَنَاتٍ وَ یُمْحَی عَنْهُ عَشْرُ سَیِّئَاتٍ وَ یَکونُ مَعَهُ فِی قَبْرِهِ حَتَّی یُبْعَثَ (بحارالانوار، ج 89، ص 188).
[4] . ابراهیم، آیه 40.
[5] . وسائل الشیعه، ج 2، ص 656.
[6] . یَا أَبَا هَارُونَ إِنّا نَأْمُرُ صِبْیَانَنَا بِتَسْبِیحِ فَاطِمَةَ علیها السّلام کمَا نَأْمُرُهُم بِالصّلَاةِ فَأَلْزِمْهُ فَإِنّهُ لَمْ یُلْزِمْهُ عَبْدٌ فَشَقِیَ (روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 364).