رابطه جنسی کامل در دوران نامزدی؛ آری یا نه؟

 آسیب های جسمی و روانی، رابطه جنسی کامل می تواند به نهال نوپای خانواده آسیب بزند.
 

چکیده: رابطه جنسی کامل در دوران نامزدی، می تواند تخریب گر رابطه باشد، چرا که آسیب های احتمالی ای که در این دوران همچون بارداری وجود دارد، در جامعه پذیرفته شده نیست. با ما همراه باشید تا در این مورد بیشتر بدانید.

تعداد کلمات 1133 / تخمین زمان مطالعه 6

 

از نظر آموزه های دینی، همبستر شدن زن و شوهر و ارضای غریزه جنسی از این راه، عبادت محسوب می شود. لذا وقتی عقد ازدواج خوانده شد، دختر و پسر بر هم حلال میشوند و می توانند هرگونه استفاده و لذتی را که شرع اجازه داده، از یکدیگر ببرند. على القاعده همسران جوان در دوران عقد، حقوقی برابر با دوران پس از عروسی دارند، مگر آنکه از قبل، شروط خاصی را قید کرده یا عرفا روال معینی معمول باشد؛ به گونه ای که حالت شرط ضمن عقد را پیدا کند؛ در این صورت لازم است طبق شروط عمل شود.
بهره بردن جنسی از همسر، مراتبی دارد. از دیدگاه عرفی و فرهنگ عمومی، بهتر است آمیزش کامل جنسی تا زمان ازدواج (برگزاری مراسم عروسی) و شروع رسمی زندگی مشترک به تأخیر افتد؛ زیرا:

• هرچند با وجود محرمیت، اشکال شرعی ندارد، اما از منظر عرف اجتماعی پسندیده نیست؛ از این رو انعکاس خبر آن میان فامیل و دوستان، فشارهای روانی زیادی را بر فرد و رابطه تحمیل خواهد کرد؛
• کم شدن فاصله بین عروسی و تولد فرزند نیز موجب به هم خوردن برنامه ریزی های همسران جوان و خانواده های آنها خواهد شد که خاطرات خوش این دوره طلایی را تحت تأثیر منفی خود قرار خواهد داد؛
• نامزدها ممکن است در دوران عقد، با مسائل و مشکلات جدی مواجه شوند؛ به گونه ای که عقد آنان به ازدواج نینجامد؛ مثلا ممکن است احساس کنند که کفو و همتای یکدیگر نیستند و نمی توانند با هم ازدواج کنند و بخواهند عقد را فسخ نمایند. در این وضعیت، دختری که باردار شده با مشکلی مضاعف روبه رو است. البته باردار شدن او گناه نیست و اصالتا مشروع است و چون فرد عملی مشروع انجام داده، نباید سرزنش شود؛ اما او می توانست با قدری تامل و اتخاذ تدبیر، طوری عمل کند که با چنین مشکلی مواجه نشود؛
• وقتی دختری در دوران عقد، احساس شکست و ناکامی کند و نامزدی او به طلاق منجر شود و از سویی باردار هم شده باشد، همواره در خانه والدین، از سوی این و آن مذمت می شود و او بدین ترتیب خود را سرزنش می کند. در برخی از موارد، افراد به خودخوری نیز روی می آورند و به نحوی خود را تنبیه می کنند که به افسردگی منجر می شود؛
• حتی در مواردی که دختر در دوره عقد باردار شده و حتی این عقد به ازدواجی موفق هم می انجامد، دیده می شود که این و آن از دختر می پرسند که «چرا این قدر عجله به خرج داده ای؟» و این امر دختر را می رنجاند. گاه برخی نیز می پرسند که «خوب اگر عقد شما به ازدواج نینجامد، آن وقت چه خواهی کرد؟» شنیدن چنین پرسش هایی ناراحتی دختر را موجب می شود که معمولا غیر از تحمل آن چاره ای نیست؛
• باردار شدن برای دختران در دوران نامزدی، عامل نگرانی و اضطراب است و فشار و ناراحتی های زیادی بر آنها تحمیل می کند. این حالت هم برای مادر و هم برای جنین مضر است. فردی که به فشار روانی دچار می شود، ترشح هورمون های کورتیزول[1] و اپی نفرین[2] (آدرنالین)[3] در او افزایش می یابد و باعث ایجاد چربی زیاد در خون می گردد و تجمع تدریجی این چربی ها در اطراف قلب، وی را بیمار می سازد. جنین نیز که از طریق خون با مادر در ارتباط است و از آن تغذیه می کند، به دلیل وجود چنین هورمون هایی در خون، به آسیب هایی دچار می شود. چنین کودکانی پس از متولد شدن، ناآرامی های بیشتری از خود بروز می دهند؛
• در صورت وقوع بارداری در دوران عقد، زوجین جوان، خود نیز یکدیگر را محکوم می کنند و بدین ترتیب در شرایط استرس زای موجود، روابط زوجین در دوران نامزدی تیره می گردد و گاه این امر، دست یافتن آنان به ازدواجی موفق را میسور نمی سازد؛
• بارداری بی موقع سبب می شود که افراد خانواده دختر به داماد خود بدبین شوند و او را فردی ناپخته بدانند؛ زیرا او در شرایطی نامناسب اقدام به تولید نسل نموده است؛ در دوران نامزدی، همسران جوان میتوانند با بازی و ملاعبه از لذایذ جنسی یکدیگر برخوردار شوند و در برقراری رابطه کامل جنسی، عجله نکنند. اگر بتوانند آن را شب عروسی موکول کنند، مناسب تر و بهتر است تا هم اولین شب زندگی مشترک شان را خاطره انگیز کنند و هم از نگرانی بارداری در دوران نامزدی مصون بمانند. در دوران عقد و نامزدی بهتر است به بازی های عاشقانه و ملاعبه (لمس قسمت های حسی بدن یکدیگر، بوسیدن، عشق ورزیدن و ارتباط کلامی-عاطفی) بسنده شود. ارضا شدن به وسیله این رفتارها، استمناء محسوب نمی شود و کاملا حلال است. در این میان نامزد نیز لذت این معاشقه بهره خواهند برد.
چنانچه احساس می شود که نزدیک یکدیگر بودن، باعث تهییج، نرسیدن به اوج لذت، و سرخوردگی می شود، از ملاقات حضوری بکاهند و ارتباط تلفنی را افزایش دهند و تا آنجا که مقدور است، زمان عقد را طولانی نکنند.
 
 
منبع: راهنمای نامزدی (جلد دوم؛ بایسته های ارتباطی)
نویسنده: عباس علی هراتیان

 

پی نوشت :