رابطه درست خانواده ها با همسران جوان

خانواده های همسران جوان، می توانند بهترین مشاوران برای زوج ها باشند.
 

چکیده: ارتباط با خانواده همسر، یکی از ارتباط هایی است که به گونه ای باید تا آخر عمر آن را حفظ کرد. اما در این میان نکاتی را باید خانواده ها در این میان رعایت کنند تا به نهال نوپای زندگی عروس و داماد آسیب نرساند. با ما همراه باشید تا با این موارد آشنا شوید.

تعداد کلمات 937 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

 

 لازم است برخورد خانواده ها با عروس و داماد، خوب و مناسب باشد؛ به گونه ای که برخورد والدین عروس با داماد، همچون برخورد با فرزندشان باشد و والدین داماد، عروسشان را مانند دختر خویش در نظر بگیرند و با او مؤدبانه و محترمانه برخورد کنند؛ زیرا زنان عاطفی تر هستند و در مقابل سرزنش ها، ناراحتی بیشتری را ابراز می دارند و تأثیر چنین مواردی روی آنها نسبت به مردان بیشتر و بادوام تر است. وقتی پسر یا دختری جوان مبادرت به ازدواج می کند، دوست دارد هنگام وارد شدن به خانه والدین همسر خود، آنها به او احترام بگذارند، با او صمیمی و مهربان باشند و اگر از روی خامی و کم تجربگی، اشتباهی در گفتار و رفتار داشت، او را ببخشند، مسئله را نادیده بگیرند و به فراموشی بسپارند و با یادآوری آن، اسباب شرمساری مکرر او را فراهم نسازند.
هنگام ورود به منزل آنها، به استقبالش بیایند؛ چون او هنوز چندان صمیمی نشده و رودربایستی های زیادی میان آنها حاکم است. پس بهتر است که بزرگ ترها به تدریج در جهت عادی سازی روابط گام بردارند و روابط را از حالت رسمی خارج کنند و به سوی روابط غیررسمی که رابطه ای صمیمانه، درون خانوادگی و البته محترمانه است، ببرند تا داماد با عروس بتواند درون این فضای صمیمانه و دور از تکلف و سختی، احساس راحتی کند و رفت و آمد با آن خانواده برایش شیرین و دل انگیز باشد، نه دلهره آور و غم انگیز.
 

همان گونه که پیش تر هم اشاره شد، صمیمیت یعنی: «من خودم هستم، نه می خواهم نکته ای مثبت را درباره خودم اثبات یا درباره تو انکار کنم، و نه قصد دارم نکته ای منفی را درباره خودم انکار و درباره تو اثبات کنم». دختری که تازه به جنجالی ترین ماجرا زندگی خود (ازدواج) گام نهاده است، به اندازه کافی اضطراب دارد و همواره در پی بررسی خود است که «آیا درست برخورد کردم؟»، «حرفم درست بود؟»، «منظور او چه بود؟» و.... خوب است که خانواده داماد انتقاد (ولو بجا) را به حداقل برسانند و تشویق را به حداکثر (البته نه آن قدر که زبان بازی به نظر برسد)؛ همچنین با شیبی ملایم، عروس را در کارهای سبک خانه مشارکت دهند تا عروس جوان تصور کنند که عضوی از آن خانواده است.
 

هرچند داماد نیز نیازهای عاطفی دارد که لازم است در رابطه با خانواده همسر به آنها توجه شود، اما روحیه مردانه او اغلب تحت تأثیر منفی رفتارهایی قرار خواهد گرفت که بخواهد استقلال او را در تصمیم گیری ها محدود سازد. خوب است خانواده دختر به گونه ای برخورد نمایند که داماد جوان احساس کند کنترل رابطه را در دست دارد؛ چیزی را بر او تحمیل نکنند؛ تا حد ممکن برای رابطه داماد و عروس جوان بدون هماهنگی با آنها (به ویژه با داماد) تصمیم نگیرند؛ تلاش کنند تصمیم آنها و داماد در تعارض قرار نگیرد و اگر قرار گرفت، طوری برخورد و نظرشان را ابراز نمایند که گویی در موضع مشاور هستند و این داماد است که باید تصمیم نهایی را بگیرد. این همان رگ خواب مردهاست که اغلب، به همان تصمیمی رضایت می دهند که حریم استقلال آنها را حفظ کرده است.
 

خوب است خانواده ها هنگام مهمانی ها و دیدارها، کاری بکنند که تصویری خوب و مثبت از ایشان در ذهن نوعروس و تازه داماد باقی بماند تا با اشتیاق به خانه آنها بیاید، آنها را دوست بدارد، با ایشان همکاری کند و هنگام سختی ها یار و یاورشان باشد؛ بدین ترتیب نه تنها نیروهای یک طرف، نیروهای طرف مقابل را خنثی نمی کند، بلکه نیروها با یکدیگر جمع شده و با مضاعف شدن، به یکدیگر در سختی ها و تنگناها کمک می کنند؛ پس به این ترتیب بهتر است در صدد خرده گیری ها برنیایند و به او از موضع پذیرش نگاه کنند. اگر اشتباهی کرده است، مانند اشتباه دختر و پسر خود با آن برخورد کنند و با لحنی صمیمی تذکر دهند، نه لحنی آمرانه. یک سویه نگری ها و گرفتن جانب فرزند به صورت ناحق و بی احترامی به عروس و داماد، ارکان زندگی دختر و پسر جوان را نیز سست و لرزان می کند و دوام زندگی را برای همسران جوان مشکل می سازد.

برخی خانواده ها از رفتارهای هوشمندانه تری بهره می گیرند؛ به طوری که در موقعیت های ارتباطی، حتی اگر تعارضی بین عروس یا دامادشان با یکی از اعضای خانواده (حتی فرزندشان) رخ داد، طرف عروس یا داماد را می گیرند و به شکلی خطای او را توجیه می کنند، البته این کار آگاهانه انجام می شود؛ یعنی فقط نمایش ساختگی به راه نمی افتد، بلکه در موقعیت فردی (وقتی مادرشوهر و عروس تنها شدند یا پدرزن و داماد در موقعیتی مناسب قرار گرفتند) با لحن مادرانه یا پدرانه و گاه پرسشی، تذکر لازم داده می شود. بدین ترتیب عروس و داماد، به پشتیبانی عاطفی و فکری خانواده همسر خود دلگرم خواهند بود.
 
منبع: راهنمای نامزدی (جلد دوم؛ بایسته های ارتباطی)
نویسنده: عباس علی هراتیان