راه‌های پیش‌گیری از بلوغ زودرس چیست؟ (بخش اول)

آموزش اجازه گرفتن اطفال در هنگام ورود به اتاق والدین یکی از مهم‌ترین راه‌های پیش‌گیری از بلوغ زودرس است.
 

چکیده : عوامل بیرونی و محیطی به صورت ناهوشیار، بر غریزۀ جنسی کودک تأثیر گذاشته و هنگامی که صحنۀ نزدیکی پدر و مادر را می‌بیند، امکان دارد به جهت تقلید، همان کار را با همسالان خود انجام دهد یا به سبب کنجکاوی با آلت تناسلی خود بازی کند، که استمرار این عمل او را دچار انحرافات جنسی می­ کند.

تعداد کلمات 1110 /  تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه

کنترل و تربیت غریزۀ جنسی کودک در ایمنی آیندۀ اخلاقی، معنوی و اجتماعی او نقش به سزایی دارد، لذا در اسلام آموزه‌های دقیقی در این باره آمده است، که به آن‌ها اشاره می‌کنیم:
1. اجازه گرفتن اطفال برای ورود به اتاق خواب: در گام اوّل، قرآن کریم یکی از مهم‌ترین راه‌های پیش‌گیری از بلوغ زودرس را، آموزش اجازه گرفتن اطفال در هنگام ورود به اتاق والدین معرفی کرده است. خداوند سه زمان را در طول روز تعیین نموده که در این اوقات، کودکانی که هنوز به سن بلوغ نرسیده‌اند، باید هنگام ورود به اتاق والدین اجازه بگیرند. «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِیَسْتَأْذِنْکُمُ الَّذِینَ مَلَکَتْ أَیْمانُکُمْ وَ الَّذِینَ لَمْ یَبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنْکُمْ ثَلاثَ مَرَّاتٍ مِنْ قَبْلِ صَلاةِ الْفَجْرِ وَ حِینَ تَضَعُونَ ثِیابَکُمْ مِنَ الظَّهِیرَةِ وَ مِنْ بَعْدِ صَلاةِ الْعِشاءِ ثَلاثُ عَوْراتٍ لَکُمْ لَیْسَ عَلَیْکُمْ وَ لا عَلَیْهِمْ جُناحٌ بَعْدَهُنَّ طَوَّافُونَ عَلَیْکُمْ بَعْضُکُمْ عَلى‏ بَعْضٍ کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللهُ لَکُمُ الْآیاتِ وَ اللهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ»؛[1] ای کسانی که ایمان آورده‌اید، باید کسانی که برده ملکی شمایند و کسانی از شما که به حد بلوغ نرسیده‌اند (هنگام ورود به مسکن شخصی شما) سه بار (در سه وقت) اجازه بگیرند (و سرزده وارد نشوند): قبل از نماز صبح و هنگام ظهر که لباس‌های خود را وامی‌نهید و پس از نماز عشا که (این اوقات) سه وقت خلوت شماست، گذشته از این (سه وقت) بر شما و بر آن‌ها گناهی نیست (که بدون اجازه وارد شوند، زیرا) آن‌ها پیوسته (بر حسب ضرورت معاشرت) به دور شما می‌چرخند (یا شما با یکدیگر کار و رفت و آمد دارید و طلبیدن اذن مشکل است). آیات این گونه خداوند (احکام) را برای شما بیان می‌کند و خداوند دانا و مصلحت‌دان است و چون کودکان شما به حد بلوغ رسیدند پس باید (در تمام اوقات وارد شدن) اجازه بخواهند چنان که کسانی که قبل از آن‌ها (به سن بلوغ رسیده) بودند اجازه می‌خواستند.

در صورت عمل به این دستور قرآنی، بسیاری از مشکلات در تربیت جنسی کودک، قابل حل خواهد بود. ابن عباس در این باره می‌گوید: آیۀ «اذن» از جمله آیاتی است که بیشتر مردم به آن عمل نکرده‌اند؛ ولی من همواره به این دخترم ـ کنیزی کوتاه قد بالای سرش ایستاده بود ـ یادآوری می‌کنم که از من اجازه بگیر و سپس به نزد من بیا.[2] کودکان زیر هفت سال را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد: نوزادان، کودکان ممیّز و غیر ممیّزها؛ اکثر خانواده‌ها در مورد کودکان ممیّز این اصل را رعایت می‌کنند؛ اما در مورد نوزادان و غیر ممیّز آن را به فراموشی سپرده‌اند؛ در حالی که از حضور آن‌ها در اتاق والدین، به هنگام همبستر شدن به شدّت نهی شده است. پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در این باره می‌فرمایند: به خدا قسم، اگر مردی با همسر خود بیامیزد و در اتاق، کودک بیداری آن دو را در حال آمیزش ببیند، سخنان آنان و هم‌چنین صدای تنفسشان را بشنود، آن طفل هرگز رستگار نخواهد شد؛ اگر دختر باشد یا پسر، سرانجام به زناکاری آلوده می‌شود.[3] در این میان، کسانی که اتاق مجزا برای کودک ندارند، به محض آن که متوجه بیداری کودک شدند، هر دو به او نگویند که بخواب! بهتر است که یکی از والدین به کنار کودک برود و با لالایی خواندن و نوازش او را آمادۀ خواب کند و هرگز از کودک نباید پرسید که آیا چیزی دیده است یا نه.[4]

البته نباید از این نکته غافل بود که کودک ممیّز، ممکن است خود را به خواب بزند تا مخفیانه اعمال والدین را زیر نظر بگیرد؛ این امر در ضمیر ناخودآگاه او مانده، غریزۀ جنسی را تحریک کرده، سن بلوغ را کاهش می‌دهد و موجب انحرافات جنسی او در آینده می‌گردد. از طرفی، کودکانی که در اتاق آمیزش خوابیده‌اند مستعدِّ چشم‌چرانی‌اند و کج‌خلق و بداخلاق می‌شوند، گاه شب ادراری پیدا می‌کنند، همچنین وقتی بزرگ‌تر شدند ممکن است به لکنت زبان، چشمک زدن، وسواس، استمناء، تکرار فعل پدر و مادر با کودکی دیگر، زیاد بیدار ماندن در خواب و... دچار شوند.[5] امام باقر علیه السّلام در این باره می‌فرمایند: بپرهیزید از مواقعی که کودک ممیّزی تو را ببیند. او رفتارت را آن چنان درک می‌کند که قادر است به خوبی برای دیگران توصیف یا شرح نماید.[6]
بنابر آنچه آمد، عوامل بیرونی و محیطی به صورت ناهوشیار، بر غریزۀ جنسی کودک تأثیر گذاشته و هنگامی که صحنۀ نزدیکی پدر و مادر را می‌بیند، امکان دارد به جهت تقلید، همان کار را با همسالان خود انجام دهد یا به سبب کنجکاوی با آلت تناسلی خود بازی کند، که استمرار این عمل او را دچار انحرافات جنسی می‌کند.[7]

2. جدا کردن محل خواب: پس گام دوم در تربیت جنسی باید برداشته شود تا به کمک گام اوّل بیاید و آن جدا کردن محل خواب کودک از والدین است. در این مرحله، باید او را به گونه‌ای ملایم و با تقویت احساس استقلال و عزّت نفس، آموزش دهید که محل خواب خود را جدا سازد و در مرحلۀ بعد، محل خواب کودکان را از یکدیگر جدا کنید. روایات، سنِّ مناسب را شش سالگی و بعضی هفت سالگی و یا ده سالگی بیان داشته‌اند.[8] این اختلاف احادیث، مربوط به اختلاف محیط‌های گرم و سرد و تحریک‌پذیری بالای دختر است که شش سالگی مربوط به دختر، هفت‌ سالگی به پسر و شش و هفت ساله مربوط به مناطق گرم و ده سالگی ویژۀ محیط‌های سرد است.

ادامه دارد...

منابع:
1. آقا میری؛ فاطمه سادات (1395)، عطیه الهی، انتشارات بوستان کتاب، قم، چاپ اول.