یکی از علت های عدم اطاعت فرزند از والدین، امر و نهی های فراوان ایشان است.
 
چکیده: در ارتباط با کودک اگر رابطه رئیس و مرئوس حاکم باشد، تربیت سالم رخ نمی دهد و در نهایت منجر به خشم و پرخاشگری والد و کودک خواهد شد. با ما همراه باشید تا با علل عدم اطاعت کودک از والدین و نیز عدم موثر واقع شدن تنبیه بیشتر آشنا شوید.

تعداد کلمات 597 / تخمین زمان مطالعه 3 دقیقه
 

دستور دادن غیرمؤثر به کودکان

نحوه دستور دادن والدین بر اینکه آن کار توسط کودک انجام شود یا نشود، تاثیر می گذارد. برخی از مشکلات شایعی که منجر می شود کودک از دستورات والدین خود اطاعت نکند، عبارت اند از:
1- دستورات زیاد: هر زمانی که دستوری به کودک داده می شود، فرصتی برای سرپیچی کودک از انجام دستور وجود خواهد داشت و بنابر این دستور دادن زیاد امکان سر پیچی را بالا می برد و بعلاوه وقتی دستورات بیش از حد باشد، کودکان احساس می کنند که مورد تنبیه واقع شده اند.
2- دستورات کم: کودکان گاهی به این علت نافرمان به نظر می رسند که والدین زمان لازم را برای دادن دستورات روشن در مورد آنچه از آنها انتظار می رود صرف نمی کنند.
3- دستورات خیلی سخت: این زمانی است که از کودک متناسب سنش انتظار نداریم مثلا از یک کودک 3 ساله انتظار داشته باشیم که اتاق بهم ریخته اش را خود جمع کند.
4- دستورات در زمان نامناسب: شامل دستوراتی است که در زمانی داده می شود که کودک مشغول انجام کاری لذت بخش است مثل تماشا کردن یک برنامه تلویزیونی دلخواه که ممکن است دستورات را نادیده بگیرد.
5- دستورات بسیار مبهم: کودکان ممکن است از دستورات غیر واضح پیروی نکنند؛ مثلا برای کودکی که اسباب بازی اش را می شکند به جای اینکه والدین دستور استفاده صحیح از اسباب بازی را بدهد فقط بگوید نکن.
6- پیام غیر کلامی: گاه پیام غیر کلامی والدین چیزی غیر از دستور کلامی را می گوید مثل خندیدن یا لبخند زدن هنگامی که از کودک می خواهید رفتار نا مطلوب را متوقف کند. این موضوع کودک را گیج می کند.
 

دلایل موثر نبودن تنبیه

برخی از والدین هنگامی که می بینند دستوراتشان، توسط کودک مورد بی توجهی قرار می گیرد اقدام برای تنبیه او می کنند، در حالیکه باز تنبیه اثر خود را ندارد. دلایل زیر را می توان بیان کرد که چرا تنبیه موثر واقع نشده است:
  1. تنبیهی که به صورت تهدید بوده اما عملی نمی شود: در این صورت کودکان به سرعت یاد می گیرند که دستورات را نادیده بگیرند. تهدید به تنبیه می تواند به روشی برای به مبارزه طلبیدن تبدیل شود و کودکان ممکن است والدین را امتحان کنند تا ببینند چه اتفاقی می افتد.
  2. تنبیهی که در حالت خشم انجام شود: هنگامی که والدین تنبیه را از روی عصبانیت انجام می دهند همیشه خطر از دست دادن کنترل و صدمه به کودک وجود دارد و اثر خود را ندارد.
  3. تنبیه به صورت یک پاسخ بحرانی باشد: گاهی والدین واکنش خیلی شدیدی به رفتار نامناسب کودک نشان می دهد زیرا آنها هیچ کاری انجام نمی دهند و منتظر می مانند تا رفتار کودک غیر قابل تحمل شود.
  4. استفاده غیر مستمر از تنبیه: ثبات نداشتن تنبیهات باعث می شود که کودکان در یاد گرفتن آنچه از آنها انتظار می رود مشکل پیدا کنند. وقتی دستورات و قوانین هر روز تغییر می کنند و ثبات ندارند مشکلات رفتاری ممکن است ایجاد شود.
 
 منبع: درسنامه مهارت های زندگی با رویکرد تربیت فرزند
نویسنده: گروه نویسندگان پورتال فرهنگی راسخون

بیشتر بخوانید :
حرف شنوی در کودکان
حرف شنوی را به کودک خود یاد بدهیم
اصلاح رفتارکودک نافرمان به چه شکله؟
مهارت های جلب همکاری کودکان