تفاوت زن و مرد در کمیت و کیفیت تمایلات جنسی

چکیده: زن و مرد تمایلات جنسی متفاوتی دارند. این تفاوت هم از نظر کیفیت و هم از نظر کیفیت می باشد. گاه در زمانی زن میل شدید به ارتباط جنسی با همسر خود دارد و گاه این میل به شدت کاهش می یابد. در این نوشتار به بیان تفاوت های زن و مرد در کمیت و کیفیت تمایلات جنسی پرداخته ایم. با ما همراه باشید. 

تعداد کلمات 1257 / تخمین زمان مطالعه 7 دقیقه

 زن و مرد تمایلات جنسی گوناگونی دارند. این تفاوت، هم از نظر کمیت و میزان و شدت شهوت و کشش های جنسی است و هم از نظر کیفیت و نحوه برقراری ارتباط و نزدیکی این تمایلات، گاه در زمان ها و موقعیت های گوناگون نیز متفاوت اند و در هفته، ماه و سال شدت و ضعف دارند. این گوناگونی، در زنان بیشتر دیده می شود. در حالی که مردان مانند خورشیدند که هر روز طلوع می کنند و می درخشند، زنان در تجربه جنسی مانند ماه در نوسان اند؛ همواره یا می درخشند یا افول می کنند.

 زن گاهی در چرخه جنسی اش به شکل ماه شب چهاردهم است؛ گاه به شکل نیمه ماه و گاهی هم به شکل هلال اول ماه، کم سو و ناتوان. حتی ممکن است طول چرخه جنسی و تمایل شهوانی یک خانم، از ماهی به ماه دیگر متفاوت باشد. گاهی زنان اشتیاق جنسی بالایی دارند و واقعا خواهان ارگاسم (اوج تجربه جنسی) هستند و بدن آنها نیز آماده و مستعد این تجربه است؛ در حالی که دیگر زمان ها، ترجیحا خواهان هماغوشی و صمیمیت است. در این گونه مواقع، آنها می توانند به صورت نسبی رابطه جنسی خوشایندی داشته باشند و همسرشان را در تجربه یک آمیزش جنسی لذت آفرین همراهی کنند؛ ولی بدنشان آنها را برای داشتن ارگاسم، یاری نکند.[1]
برای مردان بسیار مهم است که از این تفاوت های بین زن و مرد در عملکرد جنسی آگاهی داشته باشند. گاهی مرد از زن مطالبه آمیزش جنسی تمام عیار دارد، به گونه ای که زن بتواند همواره به ارگاسم برسد؛ اما این انتظار نابجایی است. گاهی نیز زن از مرد انتظار نابجایی دارد که به هماغوشی و معاشقه کفایت کند.

 وقتی مرد از لحاظ جنسی تحریک می شود، عموما بدن او به دنبال نوعی رهایی و ارگاسم است و غالبا آمادگی کامل برای داشتن آن را دارد؛ حال آنکه زن ممکن است از نزدیکی جنسی لذت ببرد، ولی نخواهد که ارگاسم داشته باشد. در جریان آمیزش، مردان نیازمند رهایی از تنش های فیزیولوژیکی و تخلیه اند و در جهت خاتمه دادن به برانگیختگی جنسی گام بر می دارند؛ در حالی که زنها مای لاند دوره برانگیختگی جنسی شان طولانی تر شود؛ زیرا آنان در این وضعیت لذت بیشتری را احساس می کنند. برای زنان نیز مهم است بدانند که اگر مرد تحریک شود، سپس تخلیه نشود و به رهایی دست نیابد، نه تنها از لحاظ عاطفی و هیجانی احساس ناخوشایندی خواهد داشت، بلکه ممکن است برخی ناراحتی های بدن را نیز تجربه کند؛ اما زنان این گونه نیستند و ممکن است از رابطه جنسی نوع اول (بدون آمیزش و عمل جنسی) رضایت و لذت هم داشته باشند. به همین دلیل، تصور این موضوع برای مرد مشکل است که «همسرش هر بار که رابطه جنسی دارد، لزوما نیاز به رهایی و تخلیه ندارد».

عوامل بسیاری بر گوناگونی تمایلات، نقش ها و نیازهای جنسی زن و مرد تأثیر دارد. پیش از این گذشت که عوامل روانی، خانوادگی و اجتماعی، از طریق یادگیری و ایجاد شناخت، همانند سازی و الگوبرداری از والدین، همسالان، رسانه و....، بر رفتار جنسی همسران تأثیر می گذارد. آنان بر اثر تصورهای مکرر خود به عنوان یکی از جنس های مذکر یا مؤنث بودن رشد می کنند و از طریق گرایش های درونی و آنچه در تعامل با والدین، دوستان، مدرسه، جامعه و رسانه به آنها منتقل می شود، انگاره های خود را درباره هویت جنسی شکل، و رفتار جنسی مردانه با زنانه را از خود نشان می دهند. در این میان، نقش مؤثر عوامل زیست شناختی را نمی توان نادیده گرفت؛ تأثیر آن به حدی است که اریکسون ادعا می کند تفاوت های روانشناختی بین جنس های مذکر و مؤنث، از تفاوت های کالبدشناختی نشئت می گیرد. او می گوید: به دلیل «ساختار تناسلی»، جنس مذکر خیلی نافذ، قاهر، خواهان و متهاجم است؛ در حالی که جنس مؤنث خواستنی، تسلیم، همساز و پذیر است. این امر، برخی اوقات کالبدشناسی حاصل از تقدیره نامیده می شود. پسران و دختران به دلیل تفاوت های ارثی، زیست شیمیایی و کالبدشناختی، رفتار متفاوتی دارند.[2]
افزون بر کمیت برقراری روابط جنسی، کیفیت و نحوه پرداختن به آن نیز در زن و مرد متفاوت است. زن بیشتر متقاضی جنبه های عاطفی روابط جنسی و تبادل احساسی است و مرد جنبه های جسمانی، شهوانی و خود عمل جنسی را می پسندد. بیشتر این تفاوت ها نشان دهنده طبیعت انسان است و نه فقط تربیت. در همه فرهنگ ها، زن و مرد برای زیبایی و جذابیت های ظاهری اهمیت قائل اند؛ و در این میان، اهمیت این قبیل موضوعات، به ویژه زیبایی چهره و اندام ساعت شنی مانند زن، برای مردان بسیار بالاست؛ هرچند قد، تناسب اندام و قدرت مرد نیز برای زنان اهمیت دارد.

براساس مطالعات انجام گرفته درباره تفاوت های زن و مرد، به نظر می رسد یکی از علت های تفاوت در رفتار جنسی آنان، به تفاوت ها و مهارت های ارتباطی و کلامی جنس مؤنث در مقابل مهارت های عملیاتی، تجسمی، فضایی و ادراکی جنس مذکر بر می گردد.[3] همین امر باعث می شود در مسائل جنسی و ایجاد نزدیکی، زن به دنبال سازوکارهای ارتباطی و نزدیکی های احساسی باشد و مرد به دنبال سازوکارهای عمل گرایانه و نزدیکی های فیزیکی. مردان بیش از زنان روابط جنسی خوب و مکرر را با خوشبختی زناشویی در ارتباط تنگاتنگ می بینند؛ در حالی که در زناشویی، زنان بیش از رابطه جنسی، از روابط محبت آمیز لذت می برند. زنان، چه در ازدواج و چه غیر آن، اظهار می کنند که با هدف عشق و عاطفه درگیر رابطه جنسی می شوند. مردان دلایلی را ارائه می دهند که کاملا فیزیکی است؛ مانند نیاز، ارضای جنسی و آرامش جنسی. در صورت محرومیت از داشتن روابط جنسی، از مردان بسیار بیش از زنان احتمال بدخلقی و عصبانیت می رود.[4] در چنین وضعیتی، در زنان به جای عصبانیت، افسردگی، به هم ریختگی ابعاد مختلف عاطفی و افراط و تفریط در آن، بی رغبتی به نظم و کار خانه، افراط و تفریط در سرمایه گذاری عاطفی بر فرزندان، شغل و مسائل دیگر دیده می شود.
چنان که پیش از این هم اشاره کردیم، کیفیت جویی زنان در لذت بری و شهوت بالای آنان در تداوم جنسی، در مقابل کمیت جویی مردان و شهوت بالای آنان در آغاز گری و تعدد آمیزش قرار داد. زنان برخلاف مردان، در صورت یافتن آمادگی لازم و برانگیختگی کافی، توانمندی جنسی بیشتر و قدرت تجربه اوج لذت جنسی متعدد (چندارگاسمی) را دارند. آنها می توانند لذت های جنسی را به شکل های گوناگون تجربه کنند. یکی از علل این امر، می تواند وجود نقاط متعددی از بدن زن باشد که حساسیت ها و تحریک پذیری های خاصی دارد و نه تنها از طریق تحریک آن قسمت ها فرد به سطح برانگیختگی بالا، آمادگی آمیزش، اوج گیری شهوانی و ارگاسم تناسلی می رسد، بلکه او می تواند از طریق نوازش جای جای آن نقاط، به لذت های متعدد و متنوع جنسی برسد و در نتیجه به آرامش و رضایت لازم دست یابد. پس این گونه لذت جویی های جنسی، هم از طرف زن و هم از سوی مرد، باید به رسمیت شناخته شود و برای آن در روابط جنسی جایگاه ویژه قایل شد و برای ایجاد آن برنامه داشت و نیز کوشش کرد.