اختلال و مشکلات تغذیه کودکان (بخش دوم)

این اختلالات در رشد و تراکم استخوان کودک نیز تاثیر گذاشته و ممکن است منجر به بلوغ دیررس و بی نظمی در ضربان قلب  شود.
 

چکیده : در سیستم خانواده ، والدین باید به شدت مراقب رفتار های خود با فرزندان شان باشند.  والدین اغلب به دنبال تمرکز روی اشتها و وزن کودک خود برای کنار آمدن با اضطراب هستند. برای همین باید از تاثیرات و علائم اختلالات در تغذیه آگاهی کافی داشته باشند . با ما همراه باشید .

تعداد کلمات 1156 / تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه

با اینکه اختلالات خورد و خوراک از مشکلات  فکری و رفتاری جدی نشات می گیرد،  می تواند منجر به سایر مشکلات جدی سلامتی نیز شود.
کودکی که مبتلا به بی اشتهایی عصبی است، ممکن است از کمبود آب بدن نیز رنج ببرد. در مراحل پیشرفته این اختلال حتی به مغز نیز آسیب می زند و موجب گیجی، ضعف، بیقراری، گم گشتگی، عدم تمرکز و از دست رفتن حافظه شود.
این اختلالات در رشد و تراکم استخوان کودک نیز تاثیر گذاشته و ممکن است منجر به بلوغ دیررس و بی نظمی در ضربان قلب و مشکلات فشار خون و بیماری های ریوی و معدی شود. استفراغ های متوالی در این بیماری، ممکن است باعث التهاب جدی مری، اختلال معده، و آسیب دیدگی مینای دندان شود.
مشکلات رفتاری مثل بی بند و باری جنسی، اقدام به قتل و اعتیاد به مواد مخدر و الکل نیز در این نوجوانان به کرات دیده می شود.
 

تشخیص علائم این اختلالات در کودکان و نوجوانان برای والدین بسیار دشوار است، به این خاطر که بااینکه اکثر نوجوانان، به ویژه دختران، برای لاغر شدن و لاغر ماندن رژیم می گیرند، اما همه ی آنها به این اختلالات مبتلا نیستند. کودکان و نوجوانان مبتلا به این اختلالات، رفتارها و علائم فیزیکی غیرعادی بسیار آشکاری دارند که عبارتند از:
 

کاهش فاحش وزن (تقریباً % ۱۵ پایین تر از وزن طبیعی بدن)
رژیم گرفتن به طور مرتب (با وجود لاغری)
احساس چاق بودن، حتی پس از کاهش وزن
ترس از اضافه وزن
اختلال در عادت ماهیانه
حساسیت زیاد نسبت به خورد و خوراک، میزان کالری ها و …
ورزش بیش از حد
حالت تهوع و استفراغ
بی خوابی
شکنندگی مو و ناخن
افسردگی و اجتماع گریزی
علائم بولیمی (پراشتهایی)
پرخوری غیر قابل کنترل
خالی کردن بدن به وسیله رژیم های سخت، روزه گرفتن، ورزش شدید یا بالا آوردن
سوء استفاده از داروهای ملین برای کاهش وزن
انجام مداوم عمل دفع پس از غذا خوردن
قرمز شدن انگشتان (به خاطر اقدام به استفراغ)
باد کردن گونه و گلو (به خاطر بالا آورن زیاد)
افسردگی و تغییر حالت عصبی
بی نظمی در عادت ماهیانه
مشکلات دندان، مثل پوسیدگی دندان ها
تپش قلب
اعتیاد به مواد مخدر و الکل، بی بندوباری جنسی و اقدام به جنایت
اگر احساس می کنید که فرزندتان مبتلا به اختلالات خورد و خوراک است، بهتر است دوستانه موضوع را با خود او در میان بگذارید و از او بخواهید که به پزشک مراجعه کند.
 

معمولاً اکثر کودکان و نوجوان، وقتی برای مرتبه اول با این مشکل روبه رو می شوند، عصبانی شده و حالات دفاعی می گیرند. برای آنها سخت است به خود بقبولانند که دچار این مشکل شده اند.
کمک کردن به کودک و نوجوانی که احساس می کند هیچ نیازی به کمک ندارد، کار دشواری است. خاطرتان باشد، تشخیص این بیماری در فرزندتان کار شما نیست، فقط یک پزشک می تواند آن را تصدیق کند.
تنها کاری که شما باید بکنید این است که نگرانی هایتان را ابراز کنید و به فرزندتان توضیح دهید که دلیل این نگرانی شما چیست. و او را راضی کنید تا همراهتان نزد پزشک متخصص برود تا پزشک به درستی صحت این مطلب را بررسی کند.
باید دوستانه با او صحبت کنید، نه طوری که او را بترسانید. از زمان هایی استفاده کنید که فرزندتان آرام است و هیچ دغدغه فکری ندارد. اگر با او درمورد نگرانی های خودتان صحبت کنید، فرزندتان واکنش بهتری نشان خواهد داد. سعی نکنید طوری مسئله را بازگو کنید که ذهن او برهم ریزد. آرامش او را حفظ کنید.
اگر فرزندتان همچنان در برابر این مسئله مقاومت کرد و انکار کرد که دچار چنین مشکلی است و از قبول هرگونه کمکی سرباز زد، بهتر است خود با پزشک او در این رابطه مشورت کنید، مطمئناً کمک تان خواهد کرد.
 

هدف درمانی اختلاف خورد و خوراک، کمک کردن به کودکان و نوجوانان برای برخورد و کنار آمدن با رفتارهای اختلال انگیز غذا خوردن شان، و ایجاد الگوهای جدید در فکر آنها در رابطه با غذا خوردن است.
درمان این اختلال شامل نظارت پزشکی، مشاوره تغذیه، و معالجه می باشد. متخصصین احساس و فکر کودک را در رابطه با اندام خود، نحوه غذا خوردن خود، و غذاهایی که می خورد را هدف قرار می دهند. در موارد جدی ممکن است کودک را بستری کنند تا وضعیت خورد و خوراک او به دقت مورد بررسی قرار گیرد.
به طور باید بگویم که هرچه این تشخیص زودتر باشد و مراجعه به پزشک نیز زودتر انجام گیرد، مراحل درمانی نیز کوتاه تر خواهد بود.
 

برخورد شما نسبت به تغذیه نقش بسیار مهمی در شکل گیری رفتار و برخورد فرزندتان نسبت به این قضیه دارد.
اندام خودِ شما می تواند فرزندتان را تحت تاثیر قرار دهد. اگر شما هم همواره بگویید “چاق هستم” یا “چاق شده ام” در مورد ورزش شکایت کنید و مدام رژیم بگیرید، دختر یا پسرتان نیز تصور خواهد کرد این مسائل اموری عادی هستند.
فرزندتان باید از عشق و علاقه ی شما نسبت به خود مطمئن باشد، او باید بداند که شما خودِ او را دوست دارید نه شکل ظاهری او را.
در روزگاری که چاقی و لاغری اینقدر مهم شده است، برای شما والدین عزیز صحبت کردن در مورد عادات و آداب غذا خوردن برای فرزندانتان کار ساده ای است، چون فکر آنها برای شنیدن آن آماده است. بیشتر والدین نگرانند که مبادا فرزندان شان اضافه وزن بیاورند و چاق شوند و درصدد پیدا کردن رژیم غذایی مناسب برای آنها هستند. همین مسئله کودک را دچار تشویش و اضطراب می کند. بهتین کاری که شما می توانید بکنید این است که اهمیت سلامتی را بطور مداوم برای آنها متذکر شوید، نه وزنشان را.
شما باید نقش اساسی را در سلامت زندگی فرزندتان ایفا کنید. درست کردن و پختن غذاهای سالم و نیروزا را به آنها آموزش دهید. به آنها یاد بدهید که ایرادی ندارد وقتی گرسنه هستند غذا بخورند و از ترس چاق شدن از خوردن سر باز نزنند. ورزش را برای آنها به شکل تفریحی جالب درآورید و به آنها خاطر نشان کنید که برای سالم ماندن باید آن را به طور مرتب انجام دهند. شما می توانید بهترین الگو برای فرزندانتان باشید. پس وظیفه تان را از همین امروز آغاز کنید!

منبع : سایت مردمان