سه نکته برای داشتن یک رابطه جنسی سالم با همسر

زن و شوهر باید با هم صحبت های درگوشی داشته باشند. 
 

چکیده: رابطه جنسی، بخش مهم و موثری در زندگی زناشویی است. اگر این ارتباط جنسی درست و کامل صورت بگیرد، بر روابط عاطفی همسران نیز تاثیر می گذارد و اگر این ارتباط به درستی صورت نگیرد، می تواند استحکام خانواده را آسیب بزند. در این نوشتار به بیان سه نکته که در بهبود روابط جنسی همسران موثر هستند، اشاره خواهیم کرد. با ما همراه باشید. 

تعداد کلمات 1270 / تخمین زمان مطالعه 7 دقیقه

برای داشتن یک رابطه جنسی مناسب و سالم باید به برخی از نکات توجه بیشتری کرد. از جمله این موارد:

 با شناسایی ویژگی های متفاوت روانی و شخصیتی خود و همسر، با تغییر و تعدیل در آنها و هماهنگ کردن گرایش ها و تمایلات، می توان شرایط بهتری را برای روابط جنسی مهیا کرد. برای ایجاد شرایط سالم رفتار جنسی، ضروری است همسران آمادگی روانی لازم را برای یک رابطه جنسی رضایت بخش فراهم سازند و در صورت لزوم، برای درمان برخی از احساس های ناخوشایند روانشناختی خود، به مشاور مراجعه کنند. بدین منظور لازم است پیش از اقدام به روابط جنسی، آرامش روانی خود را بازیابند و با استراحت کافی، از استرس ها و هیجان های روزمره رها شوند. برخی، روابط جنسی با همسر خود را بخش غیر مهم و پیش پا افتاده از برنامه های هفتگی خود می پندارند و برنامه ریزی مناسبی برای آن ندارند. آنان باید از پوچ انگاری و پست نگری لذت یابی جنسی بپرهیزند و برای یک رابطه نشاط بخش زناشویی، برنامه ریزی قبلی داشته باشند. همسران بدانند که رابطه جنسی، جزئی از زندگی و فعالیت های مهم آنها، در کنار دیگر مشغله های کاری، معیشتی، اجتماعی، خانوادگی و حتی فرزندپروری است.
افراد ایدئال نگر و کمال گرا - که ریزبینانه مسائل جنسی را می نگرند و از رفتارهای آیینی و انعطاف ناپذیر، مثل آمیزش جنسی منظم و با دقت افراطی در ساعت ها و روزهای خاص رابطه، تبعیت می جویند. با افراد وسواسی که با پر دردسر انگاشتن آمیزش جنسی از لحاظ شست وشو یا چندش آور پنداشتن آن و... از این عمل می گریزند، بدانند که نه تنها خود را از لذت و آرامش زناشویی محروم می کنند، بلکه به رضامندی زناشویی با همسر خود نیز آسیب می رسانند.
این گونه افراد باید حتما به فکر درمان باشند. همچنین همسران این گونه افراد، با رعایت همه شرایط لازم بهداشتی و آرایشی، می توانند تا حدودی از شدت وسواس آنها بکاهند.

 لازم است همسران درباره نیازهای جنسی خود با یکدیگر گفت و گوی صمیمانه داشته باشند. متأسفانه زنان و مردان ما یاد نگرفته اند که می توان و باید درباره این گونه نیازها صحبت کرد. بیشتر مردها به دلیل غرور خاص خود و ارتباط کلامی ضعیف، به غار خود پناه می برند و سکوت اختیار می کنند و زنان نیز به علت احساس گناه و شرمی که همواره در فرهنگ ما بوده است که نباید درباره مسائل و نیازهای جنسی صحبت کنند. اگر هم نیازهایی داشته باشند، سکوت را ترجیح می دهند؛ یا به علت سردمزاجی و عدم رغبت به مسائل جنسی با دردسر ساز دانستن آن، ترجیح می دهند که در این زمینه کسی کاری به کارشان نداشته باشد. پس بهتر است همسران هر از گاهی درباره نیازهای متفاوت خود، ترجیحات جنسی، احساس های مثبت و منفی خود درباره نحوه ارتباط جنسی، میل ها و میزان آمیزش و دیگر مسائل جنسی خود با هم صحبت کنند.
زن و شوهر باید به همدیگر بگویند که در رابطه جنسی، از چه چیز بیشتر لذت می برند و از چه کاری لذت نمی برند؛ باید بگویند که نیاز جنسی شان هفته ای چندبار است، باید بگویند که تا چه حد می توانند آمادگی برای روابط جنسی پیدا کنند، باید بگویند که وقتی یکی از آنها به برخی از نیازهای همسرش توجهی ندارد، او هم نمی تواند به نیازهایش پاسخ مناسب بدهد. اگر زن و شوهر این مسائل را به شکل روشن مطرح کنند، حوزه مشترکی را پیدا خواهند کرد که در آن می توانند به فعالیت جنسی هماهنگ و رضایت بخش بپردازند. اگر این مسائل را نگویند، یک نیاز ارضا نشده ممکن است برای همیشه در زندگی آنها باقی بماند. این نیازهای ارضانشده، روی هم جمع می شوند و به یک احساس نارضایتی می انجامند و این نارضایتی ممکن است خود را در زمینه های مختلف و به صورت بهانه گیری های غیر مرتبط نشان دهد.[1]
گفت و گوها می توانند فاصله ها را کمتر و کمتر کنند؛ البته به شرطی که سازنده و با مهارت های کلامی صورت پذیرند. نحوه سخن گفتن و مطرح کردن مسائل و خواسته ها، بسیار مهم است؛ باید ظرافت های کلامی و احترام های لازم رعایت شوند؛ اگر مطالبه گرایانه و تحکم آمیز باشند، تأثیرگذار نخواهند بود و لجبازی طرف مقابل را بر خواهند انگیخت؛ مثلا اگر مرد به همسرش بگوید: «این حق من است و تو باید هفته ای سه چهار بار به من تمکین کنی» شاید خانم نتواند بر هیجاناتش کنترلی داشته باشد و با پرخاش پاسخ دهد. بهتر است زن و شوهر در فضایی عاطفی و خوشایند، ابتدا از جنبه های مثبت و لطفی که همسرش بر او دارد، سخن بگویند؛ سپس از احساس ها و نیازهای خود صحبت کنند؛ نه اینکه خواسته های خود را حق به جانب و با عصبانیت مطالبه نمایند؛ مثلا مرد بگوید: تو خیلی خوشگل و زیبایی و جذابیت های تو برای من بسیار لذت بخش است. وقتی پیش تو هستم و با تو هم بستر می شوم، تمام هم و غم هایم از بین می رود و به لذت می رسم. تو میدانی که من چقدر دوستت دارم و می خواهم بیش از این در کنارت به آرامش و لذت برسم. می دانی که من هم آدم گرم مزاجی ام و نیاز بیشتری به روابط جنسی دارم؛ پس بهتر است در هفته سه بار با هم آمیزش داشته باشیم.

پیش از این در نیازشناسی همسران اشاره شد که مردان و زنان در اصل تمایلات جنسی تفاوت چندانی ندارند. آنچه آنها را از هم متمایز می کند، گونه های مختلف این تمایلات، نحوه برانگیختگی جنسی و برقراری روابط جنسی است. گفتیم رابطه جنسی، مانند سکه دو رو دارد؛ نخست روابطی که بیشتر جلوه های عاطفی، عاشقانه و پیش نوازی در آن نمایان است؛ دوم روابطی که جنبه فیزیکی، آمیزشی و تناسلی در آن غلبه دارد.
معمولا تمایلات و روابط جنسی خانم ها، بیشتر از نوع اول، و برای مردان از نوع دوم است. باید توجه داشت که با ترکیب این دو بعد با دو جنبه از روابط جنسی، کامیابی و لذت بری کامل می شود. پس زن یا مرد این توان و ظرفیت را دارد که جنبه دیگر روابط جنسی ای را که در آن ضعیف است تقویت کند و خود را با همسرش همنوا سازد و به او نزدیک تر شود. در چنین وضعیتی است که تطابق و تفاهم جنسی، و در نتیجه رضایت کامل به دست می آید.
آموزه های دینی در جهت ایجاد تطابق و کم کردن فاصله های بین زن و مرد، از طرفی مردان را به سمت درک ویژگی ها و نیازهای عاطفی زنان و پاسخگویی به این گونه نیازها وامی دارد، و از سوی دیگر، زنان را به سمت آنچه مردان در پی آن اند، رهنمون می شود. برای نمونه، در توصیف چگونگی اعرضه کردن» خود برای شوهر (یعنی چگونه زن خود را در اختیار همسرش قرار دهد)، چنین بیان شده است: تخلع ثیابها وتدخل معه فی لحافه فتلزق جلدها بجلده؛[2] لباس ها را از تن در آورد و با همسرش به بستر رود و زیر لحاف او قرار گیرد؛ آن گاه بدنش را به بدن شوهرش بچسباند». با دقت در این آموزه می توان دریافت که راهکار لازم، اقدام فیزیکی و بدنی (با تاکید بر چسباندن پوست به پوست) است؛ نه اینکه صرفا اظهار تمایل شود. از نظر این آموزه، عرضه جنسی، با تحقق بخشیدن و فراهم کردن چنین شرایطی کامل می شود.