مهارت های شناختی جنسی (برای همسران)

چکیده: همسران، برای داشتن یک زندگی زناشویی آرامش بخش نیاز به دانش زناشویی دارند. بخشی از این دانش با مسائل آمیزشی و جنسی ایشان در ارتباط هست. در این نوشتار به مهارت های شناختی جنسی که همسران بدان نیاز دارند پرداخته شده است. با ما همراه باشید. 

تعداد کلمات 1079 / تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه

از جمله موارد مهارت های شناختی، دانش آناتومیکی و فیزیولوژیکی روابط جنسی است که بر عملکرد جنسی تأثیر مطلوبی دارد. داشتن تصویری روشن از نحوه عملکرد دستگاه تناسلی زن و مرد و کارکرد هرکدام از بخش های تشکیل دهنده آنها در پاسخ جنسی انسان، بر کیفیت برقراری رابطه جنسی همسران تأثیر گذار است. در مهارت های رفتاری، برخی موارد در پیش نوازی و تحریک اندام بدنی و دستگاه جنسی و افزایش برانگیختگی و همچنین بهترین وضعیت قرار گرفتن زن و مرد در هنگام آمیزش که بتواند بیشترین تحریک و برانگیختگی را به همراه داشته باشد، ذکر خواهد شد که مربوط به آگاهی از آناتومی (اندام شناسی) این دستگاه و چگونگی کارکرد قسمت های مختلف آن است.
همچنین شناخت جنبه های فیزیولوژیکی بدن، به ویژه در دستگاه تناسلی، بسیار اهمیت دارد. زن و شوهر جوانی که اطلاعات کافی در زمینه مسائل جنسی ندارند، وقتی وارد رابطه می شوند و نمی دانند در فرایند آمیزش، وقت مناسب برای دخول مهبلی چه زمانی است، دچار مشکل می شوند و این سرآغاز مشکلات دیگر آنان است. شاید همین امر سبب کج گذاشتن سنگ بنای روابط جنسیشان باشد که دیوارهای روابط جنسی آنان را تا ثریای زندگی زناشویی شان کج بالا می برد. برای مثال، وقتی رابطه جنسی انجام می شود، زمان مناسب برای دخول هنگامی است که زن به آمادگی لازم رسیده باشد. در واقع باید عضو جنسی زن آمادگی پذیرش آلت مرد را در خود داشته باشد؛[1] نشانه آن چیست؟ ترشح رطوبت کافی در واژن، مهم ترین نشانه این آمادگی است. بعضی ها از داشتن چنین اطلاعات بسیار ساده نیز محروم اند، چه رسد به دانش وسیعی که در این زمینه وجود دارد.
شاید تعجب کنید که ندانستن همین موضوع ساده، سبب بسیاری از مشکلات جنسی همسران و حتی اختلالات جنسی آنان می شود. خشکی مهبل می تواند موجب ناراحتی و درد برای زن و شوهر گردد، که البته می تواند ناشی از علل جسمی یا روانی باشد.[2] این موضوع را باید جدی گرفت. هرچند این حالت پس از یائسگی زنان بسیار معمول است، اما طبق یک تحقیق در سال ۱۹۹۹ میلادی، حدود هفده درصد از زنان هجده تا پنجاه سال امریکایی با مشکل خشکی مهبل در هنگام رابطه جنسی مواجه اند.[3]

این اختلال، زمانی شکل می گیرد که در نخستین تجربه جنسی، مرد بدون توجه به این موضوع شروع به دخول زودهنگام و دردآور می کند و همین به روابط جنسی آینده آنها آسیب می رساند. زن با همین تجربه تلخ، آمیزش جنسی را درد آور، ضربه آمیز و درنتیجه رنج آور تصور می کند. هر بار که مرد از او تقاضای همبستری دارد و او را به بستر خود می خواند، گویی می خواهند او را به شکنجه گاه ببرند. این اضطراب، که گاه با علایم پس از ضربه (تروما) همراه است، مانع میل یابی و برانگیختگی لازم برای یک آمیزش لذت بخش میشود. همین امر از فعالیت های هورمونی و عصب شناختی جلوگیری می کند و رطوبت لازم ترشح نمی شود. ادامه چنین وضعیتی، که آمیزش همراه با خشکی واژن است، تجربه های رنج آور روزافزون و تسلسل واری را می آفریند.
از آمادگی پذیرش جنسی سخن به میان آمد. بد نیست بدانیم که در بسیاری از موارد، زن و شوهر باید با کسب آگاهی های لازم، به علت شناسی این مشکل و پیشگیری از بروز آن بپردازند. علت می تواند یک موضوع روانی- فیزیولوژیکی (نبود آرامیدگی کافی و داشتن اضطراب هم بستری، یا به کار نگرفتن پیش نوازی لازم و به شکل صحیح آن) باشد. حال پرسش این است که چگونه باید این دستگاه را رمزگشایی کرد و چگونه به این رطوبت دست یافت. کلید طلایی در دست مرد جوان است. اوست که با اقدامات خود می تواند این آرمیدگی روانی و فیزیولوژیکی را به همسرش ببخشد. پاسخ، روشن و ساده است: او با ایجاد یک فضای محبت آمیز و عاشقانه، به ملاعبه و پیشنوازی همسرش می پردازد و با دست ورزی، نوازش و تحریک اندام او، به ویژه قسمت های تحریک پذیر آن که ذکر خواهد شد. این آمادگی را در همسرش ایجاد می کند.
برای نمونه، به این حدیث زیبا از امام رضا (علیه السلام) در این زمینه توجه کنید:
«با زنی آمیزش مکن، مگر آنکه با او ملاعبه کنی و با او بسیار بازی کنی و پستان هایش را بمالی و بفشاری؛ چرا که اگر چنین کنی، شهوت او برافروخته و آبش جمع می شود؛ زیرا آب او از پستان هایش بیرون می آید؛ و شهوت در چهره و چشمانش آشکار می گردد و مثل همان میلی را می یابد و از تو می خواهد، که تو میلآن را داری و از او می خواهی.»[4]
 البته بهتر است یادآوری شود که پاسخ های جنسی در انسان ها، با مجموعه ای از واکنش های بازتابی که به وسیله تحریک مستقیم کنترل می شوند، تعیین نمی گردد. برخی شواهد حاکی از این است که انواع معینی از نگرش ها، افکار و عقاید درباره جنبه های مختلف فعالیت جنسی وجود دارد که ممکن است بر نوع فعالیت های جنسی ای که مردم درگیر آن هستند، همچنین بر پاسخ جنسی آنها، بر حسب میل، انگیختگی و ارگاسم، به شدت تأثیر بگذارند.[5]
برخلاف باور عمومی، مسئله ارتباط زناشویی به کارکرد دستگاه تناسلی هم منحصر نمی شود. نظام جنسی ما توسط مرکزی در مغزمان کنترل می شود و همین مرکز، تمام سیستم های تناسلی را به حرکت در می آورد. محل این مرکز، در مغز میانی و در سیستم لیمبیک است. حتما تجربه کرده اید که وقتی افسرده اید یا اضطراب دارید یا عصبانی هستید، دیگر میل جنسی ندارید. چرا؟ چون فرمان میل و ارتباط جنسی باید از مغز صادر شود. طبیعی است که این فرمان در حالت افسردگی، اضطراب و عصبانیت به خوبی صادر نمی شود.
بعد از سیستم عصبی، همه چیز در کنترل هورمون ها و غدد مترشحه داخلی است: هیپوفیز، هیپوتالاموس، تیروئید، آدرنال، بیضه و تخمدان. هرکدام از اینها مشکلی پیدا کنند، ما در مسائل جنسی خود به مشکل بر می خوریم. در مراحل بعدی است که آلت جنسی برای برقراری یک ارتباط سالم اهمیت می یابد.