تنها خوابیدن کودکان یا کنار والدین ؟ (بخش دوم)

متخصصان اطفال معتقدند کودکانی که کنار والدین شان می‌خوابند در بزرگسالی اعتماد به نفس بیشتری دارند و مستقل‌ تر هستند.
 

چکیده : خواباندن نوزاد یا کودک کنار خودتان به این معنی است که کودک را در اتاق جدایی نگذارید و کنار خودتان بخوابانید. برخی از خانواده‌ها به کودکان شان این اجازه را می‌دهند و آنها را کنار خود می‌خوابانند و برخی از والدینی که با این کار موافق نیستند، ممکن است اگر احساس کنند لازم است، گاهی به کودک شان اجازه دهند در تخت آنها بخوابد. 

تعداد کلمات 1229 / تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه

کارشناسان مخالف خواباندن کودکان زیر دو سال در تخت والدین یا افراد دیگر هستند، زیرا معتقدند این کار خطر مرگ در اثر خفگی، سندرم مرگ ناگهانی نوزاد، اختناق یا فشرده شدن یا علل غیرقابل توضیح دیگر را افزایش می‌دهد. اما برخی کارشناسان با آنها اختلاف نظر دارند و خواباندن کودک در تخت مشترک را بی‌خطر و درصورتی‌که به درستی انجام شود، حتی مفید می‌دانند.

اگر در نهایت تصمیم شما، خواباندن کودک کنار خودتان شد، بهتر است مطمئن شوید اقدامات احتیاطی زیر را حتماً رعایت می‌کنید:
تنها نگذاشتن کودک: اگر تصمیم به خواباندن کودک در تخت خودتان دارید، نباید او را وقتی به تنهایی در تخت بزرگسالان خوابیده است ترک کنید یا در کنارش به خواب بروید، زیرا هم این تخت‌ها ایمنی لازم برای نوزاد را ندارد و هم خوابیدن شما در کنار او ممکن است باعث خفگی کودک شود، پس هر بار که کودکتان می‌خوابد شما باید بیدار بمانید و مراقبش باشید، بنابراین برای چرت روز و خواب شب حتماً او را در گهواره یا تخت خودش بگذارید.

پرهیز از کشیدن سیگار: کودک را کنار خودتان می‌خوابانید یا در اتاق جداگانه، هرگز دور و بر او در خواب و بیداری سیگار نکشید و به دیگران هم اجازۀ این کار را ندهید. کودکانی که در تخت پدر و مادر سیگاری می‌خوابند، در معرض خطر بالاتری برای سندرم مرگ ناگهانی نوزاد هستند، پس اگر سیگار کشیده‌اید، هرگز کنار کودک نخوابید و در اطراف تخت نیز سیگار نکشید و دیگران را هم از این کار منع کنید.

وضعیت خواب کودک: کودک هر جا بخوابد، باید او را روی پشتش قرار دهید. کارشناسان می‌گویند که این کار، یعنی خواباندن کودک روی پشت مهم‌ترین کاری است که می‌توانید برای کاهش احتمال وقوع سندرم مرگ ناگهانی نوزاد انجام دهید. برای کاهش احتمال وقوع سندرم مرگ ناگهانی نوزاد، کودک را روی پشتش بخوابانید.

ناهشیاری: اگر تحت تأثیر الکل یا مواد مخدر هستید هرگز کنار کودک نخوابید. این مواد می‌تواند در آگاهی و هشیاری شما نسبت به حضور کودک و گریه‌های او اختلال ایجاد کند و بسیار خطرناک است.

محیط خواب: اتاق یا محلی را که شما و کودک تان در آن می‌خوابید، برای حضور یک کودک ایمن‌سازی کنید. روزی خواهد رسید که او می‌تواند از تخت خارج شود و درحالی‌که شما خواب هستید به کشف محیط اطرافش بپردازد که به احتمال زیاد چیزهایی در اتاق وجود دارد که برای او خطرساز خواهد بود.

اضافه وزن: اگر دچار اضافه ‌وزن زیاد هستید، خواباندن کودک در تخت خودتان کار درستی نیست، زیرا این کار ممکن است برای کودکان ایمن نباشد و قرار دادن یک تخت یا گهواره کنار تخت خودتان راه کم‌خطرتری است.

کودکان دیگر: اجازه ندهید که کودکان بزرگ‌تر خودتان یا کودکان دیگران کنار نوزاد کمتر از یک سال شما بخوابند. آنها ممکن است با غلت خوردن یا لگد زدن در خواب به طور تصادفی به نوزاد آسیب بزنند.

جای تختخواب: برای گذاشتن کودک در تخت خودتان، بهتر است کودک را وسط تخت بگذارید تا از روی تخت نیفتد. همچنین تختخوابتان را است دور از وسایلی مثل آویزهای پرده یا چراغ‌هایی که ممکن است بیفتد قرار دهید.

ویژگی تشک: کودک را فقط روی یک تشک سفت و صاف بخوابانید. خوابیدن روی یک تشک مواج آبی، کاناپه، صندلی راحتی ایمن نیست. اگر تخت تان کنار دیوار یا هر چیز دیگری است، هر روز آن را بررسی کنید تا مطمئن شوید هیچ شکاف و فاصله‌ای وجود ندارد که کودک بتواند داخل آن بیفتد.

شکل ملافه‌ها: برای تنفس راحت کودک، بالش، پتو، لحاف و دیگر روتختی‌ها را دور از صورت و اطرافش نگه دارید. همچنین مطمئن شوید که ملافۀ تشک سفت و چسبیده به تشک است، طوری که نتواند آزاد و شل شود و از پوست‌های طبیعی یا هر نوع پوشش کرکی نیز در اطراف تخت استفاده نکنید.

لباس خواب کودک: برای گرم ماندن، چند لایه لباس به کودکتان بپوشانید. لباس خواب سرهمی، کیسۀ خواب بدون آستین گزینه‌های مناسبی است. برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد، کمتر از وقتی جدا از شما می‌خوابد، به کودک لباس بپوشانید.

لباس والدین: در تخت مشترک با کودک تان، لباس‌های دارای رشته‌های طولانی و بندهای بلند، تکه‌های اضافه، روبان و زیورآلات نپوشید.

خفگی و سندرم SIDS: بیشتر کارشناسان معتقدند دلایل قانع‌کننده‌ای برای نخواباندن کودک در تخت خودتان در طول چند ماه اول تولد نوزاد وجود دارد. تخت شما بالش، پتو و سایر وسایل نرم رختخواب را دارد که همه از عوامل خطر برای سندرم مرگ ناگهانی نوزاد است. همچنین اگر کودک در تخت شما بخوابد، احتمال بیشتری وجود دارد که بیش از حد گرمش شود. پژوهش‌ها نشان داده‌ است که خواباندن نوزاد در تخت مشترک می‌تواند در شرایط خاصی، خطر سندرم مرگ ناگهانی نوزاد یا خفگی را بسیار افزایش دهد.
همچنین اگر هر کدام از شما هنوز هم برای انجام چنین کاری تردید دارد، یک راهکار این است که در مورد یک دورۀ آزمایشی به مدت دو هفته یا بیشتر توافق کنید و در پایان این دوره دوباره موضوع را با هم بررسی کنید. مثل همۀ تصمیمات تربیتی کودک، مهم است که شما و همسرتان، احساسات و نظرات یکدیگر را قبل از تصمیم‌گیری قطعی بدانید.
 

متخصصان اطفالی که مدافع شیوۀ فرزند پروری بر اساس ایجاد پیوند و دلبستگی نزدیک بین والدین و کودک هستند، معتقدند کودکانی که کنار والدین شان می‌خوابند در بزرگسالی اعتماد به نفس بیشتری دارند و مستقل‌تر هستند و دلیل آن تغذیۀ روحی و عاطفی است که خوابیدن در کنار والدین فراهم می‌کند و بسیاری از والدینی که کودک شان را کنار خود خوبانده‌اند نیز با این نظریه موافق هستند. از سوی دیگر، برخی از کارشناسان رشد کودک می‌گویند کودکانی که کنار والدین خود می‌خوابند، بیش از حد وابسته بار می‌آیند.
واقعیت این است که کودکان فقط به این خاطر که به تنهایی یا با خواهر و برادرهای شان و جدا از پدر و مادر خوابیده‌اند، دچار احساس ناامنی و نداشتن اعتماد به نفس کافی نمی‌شوند و فقط به این خاطر که در کنار والدین شان خوابیده‌اند، از احساس استقلال یا درک فردیت خود باز داشته نمی‌شوند، بلکه آنها به زمان و وقت شما و برنامه‌ریزی صحیح برای بزرگ شدن و احساس امنیت در خانواده و جامعه نیاز دارند. هرچه که می‌خواهید انجام دهید و بدانید که هر کاری با آن احساس راحتی می‌کنید، همان کار درست است، البته تا زمانی که برای کودک مؤثر باشد.
همچنین اگر کودک را کنار خودتان می‌خوابانید، ممکن است در آینده متقاعد کردن او برای نقل مکان به اتاق خودش دشوار باشد. برخی از کودکانی که در سال‌های اول زندگی در تخت والدین خوابیده‌اند، ممکن است بعدها برای انتقال به تخت خودشان آماده نباشند و حداقل در ابتدا، در برابر خوابیدن در هر جای دیگری مقاومت کنند، پس برای رسیدن چنین روزی نیز برنامه داشته باشید.

منبع : سایت مادرشو