سرطان استخوان انواع، علت ها و علامت آن (بخش دوم)

جراحی، پرتو درمانی و شیمی درمانی، استراتژی‌های اصلی برای درمان سرطان هستند.
 

چکیده : سرطان استخوان زمانی روی می‌دهد که یک تومور یا بافتی غیر طبیعی در استخوان ایجاد شود. تومور ممکن است بدخیم بوده، بدین معنی که به سرعت رشد کرده و به دیگر قسمت‌های بدن نیز سرایت کند. هرچند معمولا به ندرت اتفاق می‌افتد که سرطان از استخوان‌ها شروع شود.

تعداد کلمات 1350 / تخمین زمان مطالعه 7 دقیقه

پزشک شما ممکن است آزمایشاتی از جمله نمونه‌های خون یا ادرار را انجام دهد. آزمایشگاه این مایعات را برای تشخیص پروتئین‌های مختلفی که ممکن است وجود یک تومور یا سایر مشکلات پزشکی را مشخص کنند، تجزیه و تحلیل می‌کند.
آزمایش فسفاتاز قلیایی یکی از ابزارهای رایجی است که پزشک برای تشخیص تومورهای استخوانی استفاده می‌کند. زمانی که بافت استخوانی شما به خصوص در تشکیل سلول‌ها فعال است، مقادیر زیادی از این آنزیم در خون شما نشان داده می‌شود. این امر ممکن است به این دلیل نیز باشد که استخوانی در حال رشد است، مثلاً در جوانان، یا می‌تواند به معنای این امر باشد که تومور در حال تولید بافت استخوانی غیرطبیعی است. این آزمون در افرادی که رشد آن‌ها متوقف شده است، قابل اعتمادتر است.

پزشک شما احتمالاً برای تعیین اندازه و مکان دقیق تومور، اشعه ایکس تجویز می‌کند.
بسته به نتایج اشعه ایکس، سایر آزمایشات تصویربرداری ممکن است لازم باشند از قبیل:
سی تی اسکن مجموعه‌ای از تصاویر اشعه X دقیق داخل بدن شما است که از چندین زاویه گرفته شده است.
اسکن MRI از آهن ربا و امواج رادیویی برای ارائه تصاویر دقیق از منطقه مورد نظر استفاده می‌کند.
در یک توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) اسکن، پزشک شما مقدار کمی گلوکز رادیواکتیو را در ورید تزریق می‌کند. از آنجایی که سلولهای سرطانی نسبت به سلول‌های معمول از گلوکز بیشتری استفاده می‌کنند، این امر به پزشک بسیار کمک می‌کند تا محل تومور را پیدا کند.
آرتریوگرام (آنژیو گرافی) تصویر اشعه ایکس از شریان‌ها و رگ‌ها است.
اسکن استخوان نیز ممکن است مورد نیاز باشد.
 

پزشک ممکن است بخواهد بیوپسی انجام دهد. در این آزمون، نمونه‌ای از بافتی که تومور شما را تشکیل می‌دهد، برداشته خواهد شد. نمونه در آزمایشگاه زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود. انواع اصلی بیوپسی، بیوپسی سوزنی و بیوپسی اینسیژنال هستند.
بیوپسی سوزنی ممکن است در مطب پزشک یا توسط رادیولوژیست همراه با یکی از آزمایشات تصویربرداری که قبلاً ذکر شد، انجام شود. در هر صورت، بی حسی موضعی برای جلوگیری از درد وجود دارد.
پزشک شما سوزنی را در استخوان قرار می‌دهد، با استفاده از آن کمی از بافت تومور را برمی دارد. اگر رادیولوژیست بیوپسی سوزنی انجام دهد، از تصویر اشعه ایکس، MRI یا سی تی اسکن برای پیدا کردن تومور و تعیین محل ورود سوزن استفاده می‌کند.
بیوپسی اینسیژنال، که به نام بیوپسی باز نیز شناخته می‌شود، در اتاق عمل تحت بیهوشی انجام می‌شود بنابراین شما در طول این پروسه خواب هستید. پزشک شما برشی ایجاد می‌کند و بافت را از طریق برش بر می‌دارد.
تکمیل بیوپسی استخوان برای تشخیص قطعی بیماری ضروری است.
 

اگر تومور خوش خیم باشد، ممکن است نیاز به عمل داشته باشد یا نداشته باشد. گاهی اوقات پزشکان تومورهای خوش خیم را فقط برای بررسی بروز تغییر در آن‌ها در طول زمان رصد می‌کنند. این امر نیاز به بازنگری دوره‌ای و پیگیری اشعه ایکس دارد.
تومورهای استخوان می‌توانند رشد کنند، ثابت باقی بمانند یا در نهایت ناپدید شوند. در کودکان احتمال بیشتری وجود دارد که تومورهای استخوانی آنها در حین بالغ شدن، ناپدید شوند.
با این حال، پزشک ممکن است بخواهد تومور خوش خیم را جراحی کند. تومورهای خوش خیم می‌توانند
گاهی اوقات گسترش پیدا کنند و به تومورهای بدخیم تبدیل شوند. تومورهای استخوان همچنین می‌توانند باعث شکستگی شوند.
 

اگر تومور شما بدخیم است، به دقت با تیمی از پزشکان برای درمان آن کار می‌کنید. با اینکه تومورهای بدخیم علت نگرانی هستند، چشم انداز برای افراد مبتلا به این بیماری، همانطور که درمان‌ها توسعه یافته و عیب یابی شده‌اند، بهبود می‌یابد.
درمان شما بستگی به نوع سرطان استخوان و گسترش یا عدم گسترش آن دارد. اگر سلول‌های سرطانی شما به تومور و ناحیه اطراف آن محدود می‌شوند، این امر سرطان موضعی نامیده می‌شود. در مرحله متاستاز، سلول‌های سرطانی قبلاً به سایر قسمت های بدن گسترش یافته‌اند. این امر باعث می‌شود درمان سرطان دشوار شود.
جراحی، پرتو درمانی و شیمی درمانی، استراتژی‌های اصلی برای درمان سرطان هستند.
 

سرطان استخوان معمولاً با جراحی درمان می‌شود. در عمل، تمام تومور برداشته می‌شود. جراح به دقت، اطراف تومور را بررسی می‌کند تا مطمئن شود پس از جراحی هیچ سلول سرطانی باقی نماند.
اگر سرطان استخوان در دست یا پا باشد، جراح ممکن است از آنچه که به عنوان جراحی نجات عضو شناخته می‌شود، استفاده کند. این امر بدان معنا است که در حالی که سلول‌های سرطانی برداشته می‌شوند، تاندون‌ها، عضلات، عروق خونی و اعصاب تخریب می‌شوند. جراح شما استخوان سرطانی را با یک ایمپلنت فلزی جایگزین می‌کند.
پیشرفت‌های شیمی درمانی به طور قابل ملاحظه‌ای باعث پیشرفت درمان و شانس زنده ماندن شده‌اند. داروهای جدید به طور مداوم معرفی می شوند.
تکنیک‌های جراحی نیز تا حد زیادی بهبود یافته‌اند. پزشکان به احتمال خیلی زیاد می‌توانند اندام شما را حفظ کنند. با این وجود، ممکن است به جراحی ترمیمی نیاز داشته باشید تا عملکردهای اندام تا جایی که امکان پذیر است، حفظ شوند.
 

پرتو درمانی اغلب در ارتباط با جراحی استفاده می‌شود. از اشعه ایکس با دوز بالا برای کوچک کردن تومورها قبل از عمل و کشتن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. پرتودرمانی همچنین می‌تواند درد و احتمال شکستگی استخوان را کاهش دهد.
 

اگر پزشک شما فکر می‌کند که احتمال دارد سلول‌های سرطانی گسترش پیدا کنند یا قبلاً گسترش پیدا کرده‌اند، ممکن است توصیه به انجام شیمی درمانی کند. این درمان از داروهای ضد سرطانی برای کشتن سلول‌های سرطانی رو به رشد استفاده می‌کند.

عوارض جانبی شیمی درمانی عبارتند از:
حالت تهوع
تحریک پذیری
ریزش مو
خستگی شدید
کرایو جراحی (جراحی با سرما)
کرایو جراحی یکی دیگر از درمان‌های ممکن است. این درمان شامل کشتن سلول‌های سرطانی با انجماد آنها توسط نیتروژن مایع است. لوله توخالی به تومور وارد می‌شود و نیتروژن مایع یا گاز آرگون به داخل تزریق می‌شود. در بعضی موارد، سرما درمانی می‌تواند به جای عمل جراحی معمول برای درمان تومورهای استخوانی استفاده شود.
 

پزشک از شما می‌خواهد که در هنگام بهبودی با او در تماس باشید. پیگیری اشعه ایکس و آزمایش خون لازم است تا اطمینان حاصل شود که کل تومور از بین رفته و برنمی گردد.
ممکن است لازم باشد هر چند ماه یکبار آزمایشات را مجدداً انجام دهید.
سرعت بهبودی شما بستگی به نوع تومور استخوانی که داشتید، میزان بزرگی آن و محلی که تومور قرار گرفته است، دارد.
بسیاری از افراد گروه‌های حمایت از سرطان را در این زمینه مفید می‌دانند. اگر تومور استخوان شما بدخیم است، از پزشک خود در مورد منابع و یا گروه‌هایی مانند انجمن سرطان آمریکا (ACS) پرس و جو کنید.
 

اگر تومور خوش خیم باشد، چشم انداز بلند مدت شما احتمالاً خوب خواهد بود. با این حال، تومورهای استخوان خوش خیم می‌توانند رشد کنند، عود کنند یا تبدیل به سرطان شوند، بنابراین شما همچنان از بررسی‌های منظم و چکاپ های دوره‌ای بهره مند خواهید شد. چشم انداز شما با توجه به نوع سرطان، اندازه، مکان و سلامت عمومی شما متفاوت است. چشم انداز شما در صورتی که سرطان استخوان موضعی باشد نیز خوب است.
هر دو تومورهای بدخیم و خوش خیم می‌توانند دوباره تکرار شوند. افراد مبتلا به سرطان استخوان، به ویژه در سن پایین، در معرض خطر بالای ابتلا به انواع دیگر سرطان هستند. اگر علائم یا نگرانی‌های سلامتی دارید، حتماً در مورد آنها به سرعت با پزشک خود مشورت کنید.
اگر سرطان استخوان گسترش یافته باشد، چشم انداز ضعیف‌تر است. اما درمان و تکنولوژی همچنان رو به پیشرفت هستند. بسیاری از افراد مبتلا به سرطان استخوان به کارآزمایی های بالینی در مورد داروها و درمان‌های جدید می‌پیوندند. این کار برای افرادی که در حال حاضر با سرطان زندگی می‌کنند و افرادی که تشخیص و درمان را در آینده دریافت خواهند کرد، مفید خواهد بود.

منبع : سایت راستینه