دروغگویی کودک، دلایل و نحوه مواجه با آن (بخش دوم)

ارتباط قوی بهترین راه مقابله با دروغگویی کودک است. زیرا زمانی که ارتباط شما با کودک خوب و صمیمانه است، کودک دلیلی برای دروغگویی ندارد.
 

چکیده : علت دروغگویی در کودکان می تواند ناشی از اختلال در عملکردهای رشد باشد یا ناشی از رفتارهای غلط ما با کودک مان ،به هر حال به هر دلیلی که باشد باید راهکارهای مقابله با آن را آموخت. با ما همراه باشید.

تعداد کلمات 967 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

2. بهترین راه‌حل دروغگویی کودک اولویت قرار دادن ارتباط است. هیچ چیز دیگری نباید مقدم بر ارتباط خوب شما و کودک باشد. قوانین تنها در صورتی اجرا می‌شوند که ارتباط خوبی بین شما و کودک برقرار باشد. بنابراین ارتباط خوب خود را فدای هیچ چیز دیگری نکنید. درباره هر موضوعی بیندیشید که آیا آن موضوع آنقدر اهمیت دارد که ارتباط خودم را با کودک خراب کنم؟ جز در مواقعی که کودک به دیگران و خود آسیب می‌رساند، هیچ امر دیگری آنقدر مهم نمی‌باشد که ارتباط خود را فدا کنید. تنها با داشتن یک ارتباط خوب است که کودک آنچه در قلب و ذهنش می‌گذرد را با شما در میان می‌گذارد. ارتباط قوی بهترین راه مقابله با دروغگویی کودک است. زیرا زمانی که ارتباط شما با کودک خوب و صمیمانه است، کودک دلیلی برای دروغگویی ندارد.

3. کودکان مشاهده‌ کنندگان بسیاری ماهری هستند. اگر شما خودتان به روش‌های مختلف دروغ می‌گویید، نباید انتظار صداقت از کودکتان داشته باشید. اگر برای آنکه کودک را به خانه ماندن راضی کنید و به او می‌گویید که زود برمی‌گردید، نباید انتظار داشته باشید کودک عمل شما را تقلید نکند. اگر شما برای آنکه پول بلیط کودک را ندهید، درباره سن او به متصدی بلیط دروغ می‌گویید؛ نباید انتظار صداقت از کودک داشته باشید. شما نباید نگران باشید که کودک به حرف شما گوش می‌کند یا نمی‌کند، شما باید نگران آنچه کودک از شما می‌بیند باشید. کودک نه طبق آنچه شما به او می‌گویید، بلکه طبق آنچه از شما می‌بیند رفتار می‌کند.

4. به کودک آموزش دهید که پذیرش مسئولیت بیشتر، مساوی آزادی بیشتر است. به‌طور مثال، به او توضیح دهید اگر او در خانه دوستش اسباب‌بازی او را بدون اجازه بردارد و یا اگر اسباب‌بازی دوستش را بشکند و آن را تقصیر دوستش بیاندازد، مسلماً دوستش و والدین اعتماد خود را به او از دست می‌دهند و در نتیجه او دیگر نمی‌تواند به‌راحتی به خانه دوستش برود و دوستش احتمالاً اسباب‌بازی‌اش را به او نخواهد داد. ولی اگر راست بگوید، والدین و او با کمک هم راهی را برای جبران شکستن اسباب‌بازی پیدا خواهند کرد.

5. کودک را به هیچ وجه در موقعیتی قرار ندهید که دروغ بگوید. به‌طور مثال، اگر مطمئن هستید که ظرفی را شکسته است، از او نپرسید که آیا ظرف را او شکسته است؟ به او بگوئید که می‌بینم که ظرف از دستت افتاده و شکسته. بیا باهم فکر کنیم چطور اینجا را تمیز کنیم.

6. اگر متوجه شدید دروغ‌های کودک به‌دلیل جلب توجه و بهتر نشان دادن خود است، سعی کنید کودک را تشویق کنید. به او محبت بیشتری نشان بدهید و وقت بیشتری را برای او صرف کنید. در این صورت کودک احساس اهمیت می‌کند، زیرا باور ناخودآگاه کودک آن است که اگر والدین برای من وقت و انرژی صرف می‌کنند، حتماً من ارزشمند هستم. به‌طور اختصاصی برای کودک وقت صرف کنید و به کودک بدون شرط عشق بورزید. زمانی که محبت شما به کودک مشروط باشد، او برای به‌دست آوردن محبت و توجه شما همواره در استرس و تنش است و برای راضی کردن شما مجبور است که دروغ بگوید. اما اگر کودک در ارتباط با شما به این نتیجه برسد که در هر صورتی دوست داشته می‌شود، لزومی به دروغگویی پیدا نمی‌کند.

7. قوانین مشخص و روشنی در خانه داشته باشید. اگر زمانی که به نفع شماست، در درون خود از دروغگویی کودک خوشحال می‌شوید و حتی با زبان ناخودآگاه او را تشویق می‌کنید و زمانی دیگر او را برای آنکه به شما دروغ گفته است، تنبیه می‌کنید؛ کودک سرگردان می‌شود و آنچه از شما می‌آموزد، ریاکاری و عدم صداقت است.

8. در صورتی که متوجه دروغگویی کودک شدید، باید به آرامی با او گفتگو کنید. زمانی را برای گفتگو درباره این موضوع تعیین کنید و به کودک بگوئید که دروغ گفتن کودک چه احساسی در شما به‌وجود آورده است و چطور روابط شما را با او تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و اگر خانواده و فامیل دیگر به او اعتماد نکنند، چه خواهد شد.

9. کودک را برای صداقتش در مواقعی که می‌توانست به ضرر او باشد و یا در مواقع تهدید، تشویق کنید و در زمانی که دروغ می‌گوید، نتایج دروغگویی را یادآور شوید. کودک باید کاملاً مطمئن باشد در صورت راستگویی امن خواهد بود و خطری او را تهدید نمی‌کند. او باید مطمئن باشد که شما در موضع او هستید و به او کمک خواهید کرد تا اگر اشتباه و یا کوتاهی کرده است، آن را جبران کنید.

10. بسیار مهم است که درباره نتایج دروغ کودک بر دیگران با او گفتگو کنیم. کودک باید درک کند که رفتار و گفتار او چه تاثیری بر احساسات دیگران می‌گذارد. باید به او بیاموزیم که بتواند خود را به‌جای دیگران بگذارد و از نگاه آنها به موضوع نگاه کند. به‌طور مثال، برای کودک توضیح می‌دهیم وقتی او شکستن گلدان را گردن خواهر خود می‌اندازد و او به‌عنوان خرابکار شناخته می‌شود، خواهرش چه احساسی می‌کند. این کار باعث افزایش هوش هیجانی کودک می‌شود. کودکانی که هوش هیجانی بالاتری دارند، صداقت بیشتری می‌ورزند.

11. به‌جای آنکه بر اتفاق رخ داده و پیدا کردن مقصر تاکید کنید، باید به این موضوع توجه کنید که چه کاری باید برای جبران و حل مساله انجام دهید. این کار به کودک می‌آموزد که او مانند همه انسان‌های دیگر حق اشتباه کردن دارد، ولکن مهم آن است که اشتباه خود را جبران کند.

منبع : dr-sanaie.com