آنچه که کودکان برای رشد نیاز دارند (بخش دوم)

به فعالیت جسمی و ورزش کردن اهمیت بدهید، حتی اگر شده پیاده‌روی با بردن کودک تان در کالسکه به جایی نزدیک خانه باشد.
 

چکیده : طبق نظر کارشناسان، عشق، توجه و مراقبت‌های ابتدایی و اولیه همان چیزهایی است که کودک تان واقعاً نیاز دارد و می‌خواهد. در این مطلب با راهکارهای ساده‌ و برداشتن اولین قدم‌ها برای کمک به کودک تان در تحقق بخشیدن به توانایی‌ها و استعدادهای فرزندتان آشنا خواهید شد.

تعداد کلمات 1081 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

برای اینکه کودک تان دربارهٔ‌ مردم،‌ مکان‌ها و چیزهای این دنیا بیاموزد و یاد بگیرد، اول باید با آنها آشنا شود. هر تعامل و تماس جدیدی، به فرزندتان اطلاعاتی دربارهٔ ‌جهان و جایگاه خود او در آن می‌دهد. پژوهش‌ها نشان می‌دهد کودکانی که در محیطی بزرگ می‌شوند که در آن امکان تجربیات جدیدی برای آنها فراهم می‌شود که حواس شان را درگیر می‌کند، در مقایسه با کودکانی که بدون تحریکات حسی کافی رشد می‌کنند، مغز بزرگ‌تر و فعال‌تری دارند.
البته کودکان نباید بیش از حد هم تحریک شوند، پس کودک را ۲۴ ساعته با اطلاعات جدید بمباران نکنید یا سعی نکنید همزمان همهٔ‌ حواس پنج‌گانهٔ او را درگیر کنید. همچنین به خاطر داشته باشید که پزشکان و کارشناسان تماشای تلویزیون یا هر نوع نمایشگری را برای کودکان دو ساله و کمتر از دو سال منع می‌کنند. وقتی کودکتان به بازی کردن علاقه‌مند شد، انواع مختلفی از اسباب‌بازی‌ها و اشیای دیگر را برای او فراهم کنید. اشیایی با اشکال، جنس‌ها، رنگ‌ها، ‌صداها و وزن‌های مختلف انتخاب کنید.

در مورد تأثیر موسیقی روی رشد کودک در سن‌های مختلف تحقیق کنید. لالایی‌های مورد علاقهٔ خود را برای او بخو‌انید. بازی‌های تعاملی مثل دالی‌موشه و چام‌چام‌ با او بازی کنید،‌ با هم به پیاده‌روی و خرید بروید و اجازه دهید کودک تان با افراد جدید آشنا شود. حتی ساده‌ترین فعالیت‌های روزمره هم رشد مغز کودک را تحریک می‌کند.
همچنین ضروری است که به کودک فضای پرسه زدن و چرخیدن بدهید. به منظور ایجاد عضلات قوی، تعادل و هماهنگی بدنی خوب،‌ کودک به فضای زیادی برای چهار دست‌وپا رفتن،‌ راه رفتن با تکیه به مبلمان و در نهایت راه رفتن نیاز دارد. او همچنین به فضای امن و بی‌خطری نیاز دارد که در آن به کشف و بررسی اطراف بپردازد بدون اینکه مدام از طرف شما با کلماتی مثل «نه» یا «دست نزن» روبه‌رو باشد.
ساده‌ترین راه برای انجام چنین کاری این است که خانه را کودک‌ایمن برای کودک تان ایمن کنید یا حداقل جاهایی را که در دسترس کودک است ایمن‌سازی کنید. اشیای خطرناک یا گران‌قیمت را از دسترس کودک دور نگه دارید و اشیای بی‌خطر و نشکستنی را در دسترسش بگذارید. در آشپزخانه نیز روی در همهٔ‌ کابینت‌ها جز یکی قفل کودک بگذارید. آن کابینت را با اشیای پلاستیکی، پیمانه‌های اندازه‌گیری، قاشق‌های چوبی و قابلمه‌ها و تابه‌های کوچک و سبکی پر کنید تا کودک بتواند در امنیت با آنها بازی کند.
 

مهم است که کودک تان را با اسباب‌بازی‌ها و فعالیت‌هایی که خیلی فراتر از توانایی‌ اوست‌ کلافه نکنید، اما کارهایی که کمی برایش سخت باشد نیز تأثیر زیادی در یادگیری مهارت‌های جدید دارد، پس سعی کنید هماهنگی مناسب را در این کار به وجود بیاورید.
به عنوان مثال وقتی انجام فعالیتی برای کودک تان ساده نیست، او مجبور است راه تازه‌ای برای انجام آن پیدا کند. این نوع «حل مسئله» همان چیزی است که مغزهای بزرگ از آن ساخته شده‌اند. برای مثال اگر سعی می‌کند جعبه‌ای را باز کند،‌ در مقابل وسوسهٔ‌ باز کردن آن برای کودک مقاومت کنید. اجازه دهید تا خودش سعی‌اش را بکند. اگر موفق نشد به او نشان دهید که این کار چگونه انجام می‌شود اما بعد دوباره یک جعبهٔ‌ بسته به او بدهید تا خودش دوباره امتحان کند.
 

این گفته که والدین خوشبخت، یک بچهٔ‌ خوشبخت پرورش می‌دهند حقیقت دارد، پس سعی کنید زمانی را هم به مراقبت از خودتان اختصاص دهید.
راهنمایی‌های زیر می‌تواند در مراقبت از خودتان مؤثر باشد:
ورزش و تحرک: به فعالیت جسمی و ورزش کردن اهمیت بدهید، حتی اگر شده پیاده‌روی با بردن کودک تان در کالسکه به جایی نزدیک خانه باشد.
تغذیه و خواب: غذاهای سالم بخورید و هر وقت شد چرت بزنید تا اطمینان پیدا کنید که خواب و خوراک کافی دارید.
تقسیم کار: اگر احساس می‌کنید تمام توان و انرژی‌تان تخلیه شده است، راه‌هایی پیدا کنید که کارهای خانه و مسئولیت‌های مراقبت از فرزندان را با همسرتان تقسیم کنید. اگر هم به هر دلیل، مادر یا پدر تنهایی هستید از نزدیکان تان کمک بگیرید.
خلوت کردن با خود: فراموش نکنید که گاهی هم به خودتان فرصت تنها بودن بدهید. والدین بودن، به‌ ویژه یک پدر یا مادر فعال و درگیر در کار مراقبت از کودک، اتفاق خسته‌کننده‌ای است، پس طبیعی است که شما به فرصتی برای تجدید انرژی نیاز دارید.
صحبت با یک فرد آگاه: اگر کار مراقبت از کودک شما را فرسوده کرده است یا احساس غم و اندوه می‌کنید، با شخص قابل اعتمادی صحبت کنید. برای والدینی که احساس گرفتگی یا ناراحتی می‌کنند، پاسخ سریع و مناسب به نیازهای فرزندشان نیز دشوار است.
پیشگیری از افسردگی: بیشتر زنان پس از زایمان، اندوه مادرانه را تجربه می‌کنند که یک واکنش فیزیکی و عاطفی است و معمولاً حدود یک تا دو هفته طول می‌کشد. اما افسردگی پس از زایمان عارضهٔ‌ بسیار جدی‌تری است که بسیار هم درمان‌پذیر است، پس اگر احساس غم یا اضطراب شدید می‌کنید، اگر ناتوان از مراقبت از خودتان یا کودک تان هستد‌ یا اگر چیزهایی که معمولاً شما را خوشحال می‌کرد دیگر چنین تأثیری ندارد، ممکن است افسرده شده باشید.
کمک دیگران: از کمک گرفتن نترسید. دربارهٔ راهکارهای کمک گرفتن از دیگران پس از زایمان تحقیق کنید و هر زمان که احساس کردید به کمک نیاز دارید با همسر، یکی از اعضای خانواده یا دوستان تان صحبت کنید.
پرستار بچه: اگر شما و همسرتان شاغل هستید و نمی‌توانید در طول روز از کودک تان مراقبت کنید یا به هر دلیل دیگری به یک پرستار بچه نیاز دارید، بدانید که داشتن یک پرستار یا مراقب خوب در زمانی که ناتوان و درمانده شده‌اید برای رشد سالم کودک تان لازم و حیاتی است. گاهی شما به کسی احتیاج دارید که وقتی نیستید یا خسته‌اید، کارهایی را برای کودک تان انجام دهد. اما یادتان باشد مراقب کودک تان چه یک پرستار باشد یا یکی از اقوام یا کارکنان مهدکودک، باید باتجربه، دلسوز، مراقب‌ و خوش‌نام باشد، عشقی واقعی به کودکان داشته باشد و انرژی لازم برای کمک به رشد و شکوفایی کودک تان را نیز داشته باشد.

منبع : سایت مادرشو