مراقبت جنسی (بخش اول)

پرهیز از روابط نامشروع، یکی از روش های مراقبت جنسی است. 
 

عفت و پاکدامنی نقشی تعیین کننده در ارضای درست نیاز جنسی زن و شوهر دارد. حفظ حرمت ناموسی (یعنی وفاداری عاطفی و خیانت جنسی نکردن) توجه و عواطف آن ها را برای همدیگر نگه می دارد. زن یا مردی که تنها به همسر خویش می اندیشد، تمایلات و احساسات جنسی خود را ملک شخصی شریک زندگی اش می داند. با عطش جنسی، ارتباط جنسی برقرار نموده و بیشترین لذت جنسی را تجربه می نمایند.
 
مرد با اشتیاق به خانه بر می گردد، زن با آرایش و دلربایی، به پیشواز او می رود؛ اما وقتی که حریم های جنسی می شکند، انگیزه حریم داشتن به خاموشی می گراید، تماس و تجربه با جنس مخالف، همه جا و همه وقت امکان پذیر می گردد، آرزوی هر چه زودتر به یکدیگر رسیدن توجیه خود را از دست می دهد، تصور زود به خانه بازگشتن دیگر به مرد نهیب نمی زند، زن نیز چندان تب و تاب انتظار آمدن مرد به خانه را در خود احساس نمی کند.[1] در چنین شرایطی زن و مرد نه تنها از ارتباط جنسی خویش لذت نمی برند، بلکه تمایلی به برقراری ارتباط جنسی با همدیگر نیز ندارند.

مارتین سگالین در کتاب «جامعه شناسی تاریخی خانواده» تلاش می کند از بهبودی و استواری نهاد خانواده در جوامع غربی امروزی دفاع و استحکام آن را بر بنیان عشق و دلبستگی معرفی و تحلیل کند. وی بر این باور است که «خانواده پناهگاه و کانون ویژه ای برای نیاز عاطفی ماست، تمامی گرمای آن دسته از روابط اجتماعی که در گذشته وجود داشت، اینک فشرده تر و با شدتی بیشتر بر اعضای خانواده هسته ای تمرکز یافته اند».[2] او می گوید: «زنان و مردان به این دلیل به ازدواج روی می آورند که به یکدیگر عشق می ورزند و به این سبب متأهل باقی می مانند که ازدواج متعالی ترین قالب برای بیان عشق است».[3]
 
ازدواج و تشکیل خانواده، زمانی متعالی ترین بستر عشق است که زن و شوهر متعهد و وفادار به عشق خویش باشند. تعالی خانواده در گرو عشق متعالی است و تعالی عشق، در عشق انحصاری نمودار می شود. در جامعه ای که عشق، بازاری برای روابط آزاد جنسی به ابتذال کشیده شده است، بنیان عشق و دلبستگی، محبت و همدلی خانواده نیز در چنین جامعه ای فرو می ریزد.
 
«لاراشلسینگر» مشاور خانواده در کتاب خود نامه زنی را بازگو می کند که از 16 سالگی گرفتار روسپی گری بوده است. او می گوید «اکثر مراجعینم مردانی متأهل بودند و بیش از نود درصد آن ها حتی به من دست هم نزدند آنها به من پول می دادند تا کارهایی را که همسرانشان از انجام دادن آن سرباز می زدند برایشان انجام دهم. اشتباه نکنید به هیچ وجه در مورد روابط جنسی، صحبت نمی کنم، بلکه منظورم کارهایی نظیر گوش دادن به حرف هایشان، درست کردن نوشیدنی، روشن کردن سیگار، محبت و توجه کردن به آنان است»[4] و این همه ناشی از آزادی روابط جنسی خارج از چارچوب خانواده است.

در منطق وحیانی دین، چارچوب کلی وفاداری و تعهد جنسی در پرهیز از محرمات جنسی شکل می گیرد. مراد از محرمات جنسی در این پژوهش، آن دسته از محرماتی هستند که ارتباط مستقیم با روابط جنسی زن و شوهر دارند و آلودگی به این محرمات آستانه رضایت مندی و حرص جنسی آن ها را افزایش داده و روابط جنسی شان را برهم می زند و پرهیز از این محرمات زمینه ساز کامروایی جنسی آنها به شمار می آید. کمترین پیامد آلودگی به محرمات جنسی، تغییر دادن ذائقه جنسی افراد و تضعیف کارکرد خانواده در ساماندهی رفتار جنسی آن ها است، در چنین شرایطی پدیده هایی؛ همچون زنای با محارم، تجاوز جنسی به کودکان و انواع دیگر روابط نامشروع، آن هم از سوی افراد متأهل شکل می گیرد.[5]
 
در حالی که دین قواعد و هنجارهای رفتاری را در حوزه روابط جنسی تشریع نموده است که رعایت آن ها سبب می شود افراد بیشترین رضایت و لذت جنسی را از ارتباط جنسی مشروع خویش به دست آورند و نیز فرهنگ عفاف و پاک دامنی را در جامعه حاکم می نماید. مهم ترین هنجارهای دینی در این رابطه بدین شرح است؛
 

عهد و پیمان زناشویی بر بنیان وفاداری و خیانت نکردن استوار است. وفاداری ناظر به تعهد عاطفی و خیانت نکردن به معنای تعهد در روابط جنسی است. زن و شوهر پیمان می بندند که عواطف جنسی خویش را نثار یکدیگر نموده و هیچ گاه نیازهای جنسی خود را بر خلاف الزامات عقد نکاح ارضا نکنند. ارتباط جنسی نامشروع، عهد و پیمان ازدواج را می شکند و فرایند تأمین نیاز جنسی در خانواده را برهم می زند. که به برخی از این رفتارهای تباه کننده اشاره می شود:
 
در منابع دینی، عمل زنا به شدت منع شده است. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در این خصوص می فرماید: «زنا نکنید که لذت همسر خویش را از دست می دهید. عفیف باشید تا زنانتان عفیف و پاک دامن باشند. قبیله فلان زنا می کردند، زنانشان زنا کار شدند»؛[6] و «در تورات نوشته شده که خداوند فرموده: من قاتل قاتلان و فقیر کننده زانیان هستم. زنا نکنید تا با زنانتان زنا نکنند؛ چرا که هر عملی عکس العملی دارد».[7] امام صادق (علیه السلام) در حدیث مفصلی درباره ناهنجاری های جنسی که جوامع گرفتار آن خواهند شد، می فرماید:
 
«گروهی از زنان، از راه خودفروشی زندگی را خواهند گذراند. زنا، مورد مدح و ستایش زنان قرار می گیرد. دیدگاه گروهی این است که بهترین خانواده، خانواده ای است که برای فسق و خودفروشی زنان، به آنان کمک می کنند. با محرمان خود، زنا می کنند و از این طریق، به ارضای شهوت می پردازند و ازدواج نمی کنند و خواهید دید که مرد، زن و کنیز خود را در برابر اندکی آب و نان کرایه می دهد و به همین رضایت می دهد و خواهید دید که زنان، خودشان را به کافران می بخشند با این وصف باید از چنین افرادی کناره گیری نمایید و برای نجات از این مهلکه ها دعا کنید».[8]

ادامه دارد...

نویسنده: قاسم ابراهیمی پور

منبع: کتاب «شاخص های خانواده مطلوب از دیدگاه اسلام»