آراستگی ضرورتی است که وزن آن بر دوش زن و مرد به طور مساوی قرار داده شده است. 
 

آراستگی ظاهر در متون دینی

آراستگی و جذابیت ظاهری نیز از عناصر مهمی است که عواطف مثبت زن و شوهر را معطوف به همدیگر نموده و موجب تحریک پذیری جنسی آن ها می شود. در منابع دینی آمده است:

«بی عفتی زنان برآمده از آراسته و پاکیزه نبودن شوهرانشان است»؛[1] «نظافت را رعایت کنید، یهودیان چنین نکردند، زنانشان زناکار شدند»؛[2] «زن ها دوست دارند مردان خود را آن گونه آراسته ببینند که مردها از زنان خود انتظار دارند»؛ [3]«همان گونه که مردها دوست ندارند، همسر خود را ژولیده و ناآراسته ببیند زن ها نیز چنین می باشند و آراستگی مردها بر عفت زنان می افزاید»؛[4]«خضاب نمایید، زنانی از عفت بیرون نشدند، مگر به واسطه کم توجهی شواهرانشان به آرایش خود»؛ [5]«حنا ببندید که همسر را آرامش می دهد»؛ [6]«به حنا خضاب کنید که به جوانی، قوه نکاح، طراوت و زیبایی چهره شما می افزاید»؛[7] «زن مسلمان باید خود را برای شوهرش خوشبو بسازد»؛ [8]«زن باید خود را با بهترین عطرها معطر نماید و بهترین لباس هایش را بپوشد و به بهترین شکل آرایش کند، شب و روز خود را در اختیار شوهر قرار دهد».[9]

 بنابراین در خانواده مطلوب اسلامی، زن و شوهر باید خود را برای کامروایی همسر خویش آماده سازند؛ یعنی پاکیزه بودن و خود را برای هم خوشبو و آراسته نمایند.
 

آمیزش جنسی

 زن و مرد پس از آن که زمینه کافی برای برانگیختگی یکدیگر را فراهم ساختند، اقدام به آمیزش نمایند. در منابع دینی بسیار تأکیده شده است که آمیزش نباید بدون برانگیختی به ویژه برانگیختگی زن انجام شود؛ چون زن ها دیرتر از مردها برانگیخته می شوند. عدم برانگیختگی زن پیش از آمیزش، منجر به ناراحتی عصبی، پرخاشگری و دیگر عوارض روانی- عاطفی برای زن گردیده و در نتیجه از همسرش دلسرد می شود.

در رساله ذهبیه از امام رضا (علیه السلام) چنین نقل شده است: «به کار جماع مپرداز، مگر این که پیش از آن به وسیله بازی و شوخی و فشردن پستان ها، زن را آماده کنی. این کارها موجب می شود که میل غریزی زن تحریک شود و آب او جمع شود؛ زیرا آب او از پستان های او خارج می گردد و آثار غلبه شهوت در صورت و چشمانش پدید می آید و همان را که تو از او می خواهی او نیز از تو می خواهد».[10] «هیچ زنی نباید بخوابد تا خود را به شوهر عرضه کند، مراد از عرضه داشتن این است که لباس را در آورد و زیر لحاف شوهر برود و به او بچسبد».[11] «هنگام آمیزش نباید زن را به شتاب انداخت؛ زیرا زنان هم نیاز هایی دارند».[12] «به راستی که برخی با همسر خویش چنان نزدیکی می کند که چون از بستر او برخیزد، به شخصی زنگی در آویزد، هرگاه با عیال و همسرتان همبستر شدید، پیش از آن با او بازی و ملاعبت نمایید، سپس کام گیرید که این شیرین تر است».[13] رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) روزی به همنشین های خود فرمود: «آیا می دانید ناتوانی چیست؟ عرض کردند: خدا و رسولش داناترند، فرمود: ناتوانی سه چیز است: ... سوم درباره کار زن ها است که یکی با زن خود همبستر گردیده و کام خود را بگیرد؛ اما زنش ناکام بماند، عبدالله پسر عمرو عاص عرض کرد: ای رسول خدا آن چگونه است؟ فرمود خودداری و درنگ کند تا هر دو ارضا شوند».[14]

بنابراین در خانواده مطلوب اسلامی، نیاز جنسی زن و شوهر، کامل ارضا می شود.
 

سخن نهایی

تحول در ساختارهای اجتماعی و فرهنگی جوامع جدید، ذائقه جنسی انسان معاصر را نیز متحول نموده و تغییرات جدی در عرصه مناسبات جنسی انسان ها ایجاد کرده است. آستانه رضایت مندی جنسی افراد افزایش یافته و کارکرد خانواده در تنظیم رفتار جنسی با مشکل روبه رو شده است. پرسش اساسی که در چنین شرایطی مطرح می باشد این است که زنان و مردان چگونه می توانند نیاز جنسی خویش را در چارچوب خانواده مدیریت نمایند؟ و شاخص های کارکرد تنفلیم رفتار جنسی در خانواده معللوب اسلامی کدامند؟

نیاز جنسی در یک فرایند پیچیده روانی و عاطفی اشباع شدنی است. فرایند ارتباط جنسی دارای ابعاد و مراحل سه گانه مراقبتی، انگیزشی و آمیزشی می باشد. دین قواعد و هنجارهای معطوف به این ابعاد را تشریع نموده است که رعایت آن ها رضایت مندی کامل جنسی افراد را به خوبی تأمین می نماید و در واقع نشان دهنده الگوی خانواده مطلوب اسلامی در بعد تنظیم رفتار جنسی زن و شوهر است.

برای این که بتوان بر اساس این قواعد و الگوهای رفتاری، وضعیت مناسبات جنسی زن و شوهر در خانواده های موجود را سنجید، گزاره های دینی، در قالب گویه های قابل سنجش تنظیم گردیده و در جدول ذیل دسته بندی شده اند که بر مبنای آن ها می توان میزان رضایت مندی جنسی زن و شوهر در چارچوب خانواده های موجود را سنجید و بر همین مبنا برای تحکیم خانواده و ترویج فرهنگ عفاف و پاکدامنی در جامعه برنامه ریزی نمود.
نویسنده: قاسم ابراهیمی پور 
 
پی نوشت:
[1] . مکارم الاخلاق، ص82.
[2] . نهج الفصاحه، ص226.
[3] . مکارم الاخلاق، ص80.
[4] . مکارم الاخلاق، ترجمه میر باقری، ج1، ص149.
[5] . مکارم الاخلاق، همان، ص154.
[6] . مکارم الاخلاق، همان، ص147-148.
[7] . مکارم الاخلاق، همان، ص147-148
[8] . صدوق، الخصال، ج2، ص621.
[9] . وسائل الشیعه، ج20، ص158.
[10] . طب الرضا (علیه السلام)، ص78.
[11] . مکارم الاخلاق، ص238.
[12] . صدوق، الخصال، ج2، ص637.
[13] . من لا یحضره الفقیه، ج3، ص559.
[14] . کافی، ج2، ص671.

 
منبع: کتاب «شاخص های خانواده مطلوب از دیدگاه اسلام»