پیامدها و نتایج فمینیسم در غرب

موج های سه گانه فمینیسم، زمینه ساز آسیب های بسیاری به زن و خانواده هستند. 
 

به عنوان نمونه ای از جدیدترین اندیشه ها در غرب نسبت به زنان، می توان به جریان موج های سه گانه فمینیسم اشاره کرد و آن را مورد ارزیابی قرار داد و او را به عنوان نگاه امروزین غرب به زنان دانست. روی دیگر سکه ای که فمینیسم داشت بحران هایی بود که برای زنان و زندگی ایشان پدیدآورد. برخی از این موارد عبارتند از:
 

افزایش آمار طلاق و جدایی، افزایش میزان خشونت در خانواده، افزایش تعداد کودکان نامشروع (بر اساس آزادی های جنسی)، بالا رفتن سن ازدواج، به چالش کشیده شدن مفهوم مادر، رواج گسترده زندگی های مجردی و گسترش هم جنس گرایی از جمله بحران هایی است که فمینیسم در خانواده پدید آورده است.[1]  این امر تا جایی پیش رفته است که طرفداران رادیکال فمینیسم به دنبال تعریف جدیدی از خانواده هستند. بر این اساس تشکیل خانواده لزوماً نیازمند ازدواج با حضور یک زن و مرد و فرزندان نیست بلکه این تعریف از خانواده می تواند گروهی از افراد منحرف را که تعطیلات آخر هفته را با هم به خوش گذرانی می پردازند را نیز شامل شود.[2]
 

شدت تندی این تحقیر را می توان در آثار و نوشته های فمینیستی «بتی فریدن»[3]، «گلوریا استینم»[4]، «جسی برنارد»[5]، «سیمون دوبوار»[6] مشاهده کرد که زن خانه دار را موجودی طفیلی می دانند که شانش کمتر از انسان است و زندگیش ظرفیت و قابلیت انسانی بالغ و باهوش را ندارد و بدون هدف واقعی، خود را صرف شوهر، فرزندان و خانه اش می کند.[7]
 

امروزه زنان بسیاری بخش زیادی از زمان و انرژی خود را صرف فعالیت های شغلی می کنند و فرزندان خود را به مراکز نگهدای کودکان سپرده و به خانواده توجهی مبذول نمی دارند.[8]
 

این جریان بر این عقیده بود که آمیزش و لذت جنسی هیچ معنای اخلاقی ندارد و فقط کسب لذت و خوشی از رفتار جنسی دارای اهمیت است. در طیف برخوردهای فمینیستی زنان با روابط جنسی زن و مرد تا حدی این جریان پیش رفت که در انتهای دهه 60 میلادی بحث «انقلاب جنسی» از سوی موج دوم فمینیسم و رادیکال ها مطرح شد. «کیت میلت»[9] در کتاب معروف خود به نام «سیاست های جنسی»[10] پیشنهاد تاسیس انجمن هایی را می دهد که هر کسی بتواند آزادانه در این محافل نیازهای جنسی خود را ارضاء کند و از احترام اجتماعی نیز برخوردار باشد.[11]
 

 این جریان ازدواج را به گونه ای ظلم به زنان می دانستند و همین امر باعث آن شد که ازدواج در اندیشه زنان غرب یک امر ناپسند و مذموم تلقی شود. منتقدان فمینیسم بر این عقیده هستند که این جریان به جای آنکه زنان را یاری کنند تا از عهده مسئولیت دوگانه –در خانه و محل کار- برآیند، زنان را تشویق می کنند تا از ازدواج و فرزندآوری پرهیز کنند.[12]
 

امروزه یکی از شایع ترین نوع خانواده در غرب «همباشی»[13] است که زن و مرد بدون ازدواج با هم زندگی می‌کنند و رابطه جنسی دارند و کارهای مربوط به خانواده بر دوش هر دو نفر است ولی آنچه در آن دیده نمی شود نوع رسمی قانونی، عرفی و شرعی این پیوند است که برخی به اشتباه این باور را دارند که هم زیستی بدون ازدواج می تواند دورانی آزمایشی باشد که طرفین خود را برای ازدواج و زندگی طولانی مدت آماده کنند.[14]
 

 امروزه سرزنش زن و مرد به خاطر طلاق، جدای از آن که از فرهنگ عامه مردم حذف شده، بلکه در کتاب های حقوقی نیز دیگر نشانی از آن وجود ندارد.[15]
 

 طبق بیانیه «رو وی وید»[16] به عنوان حکم منشور آزادی زنان[17]، «قانونی شدن سقط جنین»[18]، آزادی بود که رفتار جنسی زنان را تثبیت کرده و آنها را از قید و بندهای فرزندپروری، خانواده و مردان رهانید.
 
نگاه فمینیستی، جدیدترین نگاهی بود که غرب به زن داشت و موارد بیان شده، آسیب هایی بود که این جنبش بر پیکره زن و خانواده وارد کرد.

پی نوشت: