راه مبارزه با ناکامی ها

ناکامی حالتی هیجانی است که وقتی تلاش های فرد برای رسیدن به یک هدف با مانع روبرو می شود، روی می دهد. ناکامی، منبع دیگر استرس است. تعدادی از منابع ناکامی واضح هستند. به نوجوانان گفته می شود که آنها برای آرایش کردن، رانندگی، بیرون رفتن، پرداختن به فعالیت جنسی، پول خرج کردن، مشروبخواری، یا کار کردن هنوز خیلی کوچک هستند. سن مانعی است که آنها را ملزم می دارد تا خشنودی را به تأخیر اندازند. ما بزرگسالان در صورتی که هدف های خود را خیلی بلندپروازانه تعیین کنیم یا درخواست های غیر منطقی داشته باشیم، خود را ناکام می کنیم. اگر سعی کنیم تأیید دیگران را به هر قیمتی جلب کنیم یا اصرار کنیم که باید در تمام کارهای خود عملکرد عالی داشته باشیم، خود را محکوم به شکست و ناکامی خواهیم کرد.

 یکی از ناکامی های رایج زندگی معاصر، آمد و شد کردن هرروزه است. شرایط فاصله، زمان و رانندگی تعدادی از موانعی هستند که بین ما و کار یا تحصیل ما قرار دارند. چه تعدادی از ما در آزادراه ها گیر می کنیم یا به مدت یک ساعت قبل از اینکه روز کاری شروع شود، در صف قطارها و اتوبوس ها معطل می شویم؟ برای اغلب افراد، استرس های آمد و شد هر روزه خفیف، اما مستمر هستند. با این حال، آمد و شد کردن های طولانی در بزرگراه های شلوغ با افزایش ضربان قلب، فشار خون، درد قفسه سینه، و علایم دیگر استرس ارتباط دارند. سر و صدا، رطوبت، و آلودگی هوا همگی در ناکامی درگیر در رانندگی به سمت محل کار دخالت دارند. اگر با اتومبیل آمد و شد می کنید، بکوشید زمان و جاده هایی را انتخاب کنید که حجم ترافیک کمتری دارند. انتخاب کردن مسیر طولانی تر و خوش منظرتری که ترافیک توقف و حرکت کمتری دارد برای شما مفیدتر است.

 اضطراب و ترس، موانع هیجانی هستند که به ما اجازه نمی دهند در به انجام رساندن هدف های خود به نحو مؤثری عمل کنیم. ترس از ترک کردن خانه، دانشجویی را که دوست دارد به دانشگاهی در شهر دیگری برود، ناکام می کند. مرد جوانی به خاطر ترس از طرد ممکن است از خانم ها درخواست قرار ملاقات نکند. خانمی ممکن است در تمایل خود به ارتقای شغلی ناکام شود زیرا می ترسد که همکاران، دوستان، و خانواده جسارت او را به عنوان زیر پا گذاشتن زنانگی وی برداشت کنند.

پیشرفت کردن اغلب فرایندی تدریجی است که ایجاب می کند مقداری ناکامی را تحمل کنیم و خشنودی را به تأخیر اندازیم. با این حال، تحمل ناکامی ما ممکن است نوسان داشته باشد. استرس پشت استرس می تواند تحمل ما را کم کند. افرادی که با ناکامی مواجه شده اند، اما یاد گرفته اند که امکان غلبه کردن بر موانع یا بافتن هدف های جایگزین وجود دارد، بیشتر از کسانی که هرگز آن را تجربه نکرده اند یا دستخوش ناکامی بیش از اندازه ای شده اند، تحمل بیشتری برای آن دارند.