تاثیر استرس بر سیستم ایمنی بدن

تأثیرات استرس بر سیستم ایمنی

 با توجه به پیچیدگی بدن انسان و آهنگ سریع تغییر علمی، اغلب احساس می کنیم برای کنار آمدن با بیماری به متخصصان آموزش دیده وابسته هستیم. اما عملا اغلب این کنار آمدن را خودمان به وسیله سیستم ایمنی بدن انجام می دهیم.
 

[معیوب در برابر بیماری ها]

سیستم ایمنی، دفاع بدن علیه بیماری و سلول های معیوب است (جیانگ و چس، ۲۰۰۶؛ کی، ۲۰۰۶). سیستم ایمنی میلیاردها سلول سفید خون تخصصی را گسیل می کند که پاتوژن هایی مانند باکتری ها و ویروس ها و همین طور سلول های کهنه و سرطانی بدن را در بر می گیرند و آنها را می کشند. اصطلاح فنی برای سلول های سفید خون لکوسیت ها است. لکوسیت ها مبارزه میکروسکوپی را انجام می دهند. آنها به مأموریت های جستجو و نابودی می پردازند که در آنها عوامل بیگانه و سلول های معیوب را «تشخیص می دهند» و قلع و قمع می کنند.
 
این سلول های سفید خون مبارزان میکروسکوپی در بدن ما هستند که همواره مأموریت های جستجو و نابودی را علیه عوامل بیگانه ای که ممکن است وارد بدن ما شده باشند، اجرا می کنند.
 

[فعالیت های لکوسیت ها در برابر ویروس ها]

لکوسیت ها برای افزایش دادن اثربخشی مبارزه آینده، عوامل بیگانه (ویروس ها و باکتری ها) را شناسایی می کنند. سطوح عوامل بیگانه آنتی ژن ها (تولیدکننده های پادتن) نامیده می شوند، زیرا بدن با تولید کردن پروتئین های تخصصی با پادتن ها، که با این عوامل بیگانه جور هستند، به وجود آنها واکنش نشان می دهد. پادتن ها مثل کلیدی که با یک قفل جور است، آنها را نافعال کرده و آنها را برای نابود کردن توسط سلول های سفید کننده، علامت گذاری می کنند. سیستم ایمنی با نگهداشتن پادتن ها در جریان خون، نحوه مبارزه کردن با این مهاجمان بیگانه را «حفظ می کند».
 

[التهاب در برابر بیماری ها]

وظیفه دیگر سیستم ایمنی، التهاب است. هنگامی که جراحتی روی می دهد، رگ های خون در آن ناحیه ابتدا تنگ می شوند (برای قطع کردن خونریزی) و بعد گشاد می شوند. گشاد شدن، جریان خون را به ناحیه صدمه دیده افزایش می دهد و باعث سرخی و گرمی شود که مشخصه التهاب است. افزایش تأمین خون، همچنین این ناحیه را غرق در سلول های سفید خون می کند تا با باکتری های مهاجم مبارزه کنند که در غیر این صورت ممکن است از این ناحیه برای وارد شدن به بدن استفاده کنند.
 
روان شناسان، زیست شناسان، و پژوهشگران پزشکی، تلاش های خود را در حوزه مطالعاتی ترکیب کرده اند که به روابط بین عوامل روان شناختی، سیستم عصبی، و سیستم درون ریز، سیستم ایمنی، و بیماری می پردازد و ایمنی شناسی روانی- عصبی نامیده می شود. یکی از مسائل مهم آن که بعدا به آن خواهیم پرداخت، تأثیر استرس بر سیستم ایمنی است.
 
با اینکه استرس گاه و بیگاه ممکن است صدمه ای به ما وارد نکند، اما استرس مزمن و مثمر می تواند سیستم ایمنی را ضعیف کند و ما را نسبت به انواع بیماری ها آسیب پذیر سازد. استرس مزمن بر سلامتی جسمانی ما به چند طریق تأثیر می گذارد. برای مثال، استرس مزمن با التیام زخم معیوب و کاهش تولید سلول های کشنده طبیعی بدن ارتباط دارد - همان سلول های سیستم ایمنی که پاتوژنها را قلع و قمع می کنند.
 

[آثار مزمن استرس]

استرس مزمن تولید کورتیکواستروئیدها توسط بدن را نیز افزایش می دهد- هورمون های استروئیدال که توسط غدد فوق کلیوی تولید می شوند. به مرور زمان، این هورمون ها عملکرد سیستم ایمنی را کاهش می دهند (استرنبرگ، ۲۰۰۰). هنگامی که استروئیدها به صورت متناوب ترشح می شوند تأثیر ناچیزی بر سیستم ایمنی دارند. اما ترشح مستمر این استروئیدها تولید پادتن های بدن را کاهش می دهند. در نتیجه، نسبت به بیماری های مختلف، از جمله سرماخوردگی آسیب پذیرتر می شویم.
 
سیستم ایمنی توسط مصرف منظم استروئیدهای ساختگی نیز ضعیف می شود، که طبقه ای از داروها هستند که مصارف پزشکی موجه دارند اما اغلب توسط برخی ورزشکاران که می خواهند عضله بسازند سوء مصرف می شوند.
 
هورمون های استرس حتی بر روابط ما تأثیر می گذارند. در تحقیق جدیدی، هورمون های استرس را در زوج هایی که تازه ازدواج کرده بودند ارزیابی کردند. زوج هایی که بدنشان در طول سال اول ازدواج مقدار بیشتری از این هورمون ها را تولید کرده بود در مقایسه با آنهایی که پاسخ استرس کمتری داشتند، به احتمال بیشتری ظرف ۱۰ سال زندگی زناشویی طلاق می گرفتند ( کیکولت - گلاسر و همکاران، ۲۰۰۳).
   
منبع: کتاب «بهداشت روانی»