همسر محبوب باید مانند لباسی مناسب برای همسرش باشد و عیب های یکدیگر را بپوشانند، نه اینکه دنبال عیب های هم بگردند و به وسیله آن سبب رنج و آزار یکدیگر شوند. 
 

مقدمه 

با شور و هیجان زیادی به سراغ ازدواج می‌رویم و خیال میکنیم که زندگی برای ما هیچ مانعی ایجاد نمی‌کند و ما به خودی خود، خوشبخت می‌شویم. اما بعد از مدت کمی به خودمان می‌آییم و می‌بینیم زندگی آن چیزی نیست که تصورش را داشتیم. برای اینکه یک زندگی ایده آل و خوبی داشته باشیم، باید محبت یکدیگر را جلب کنیم، و راه کار اصلی برای جذب محبت هم این است که رفتار خود را محبت آمیز کنیم و با زبان و رفتار خودمان ابراز کنیم. محبت به همسر هدیه ای است که خداوند در آغاز ازدواج به زن و شوهر می‌دهد. [1] اغلب مردان و زنان علاقه قلبی و باطنی خود به همسرشان را به اشکال مختلف ابراز می کنند، اما مردان و زنانی نیز هستند که یا این کار را بلد نیستند، یا نمی دانند چگونه باید مهرشان را به همسر خود نشان بدهند. این مقاله درصدد کمک به این نوع افراد است. 
 

چگونه رضایت و محبت همسرمان را کسب کنیم؟


1. اخلاق و سیرت نیکو
اخلاق در همه مراحل زندگی نقش بزرگی دارد خصوصا در زندگی مشترک، با وجود اخلاق نیکو است که بسیاری از ناملایمتی ها نادیده گرفته می‌شود و زندگی را مستحکم می‌کند. دین اسلام همواره پیروان خود را به حُسن خلق و نرم‌خویی و ملایمت در گفتار و رفتار فراخوانده و از درشتی و تندخویی بازداشته است؛ چون این آموزه یکی از مهم‌ترین عوامل قدرت، موفقیت و پیروزی انسان در زندگی مشترک است. 

بعضى از مردم به طور طبیعى خوش اخلاق و خوش برخوردند و این یکى از مواهب الهی است که نصیب هرکس نشده است. باید خدا را با تمام وجودش شکر گوید، ولى گروهى چنین نیستند، اما می‌توانند با تمرین و ممارست و به کار بستن اصولی دقیق، حسن خلق و خوش اخلاقی را در وجود خود زنده کنند و چنان در عمق جان شان نفوذ کند که طبیعت ثانویّه شود. [2]

نکته: اخلاق نیکو، ضامن بقای رابطه هاست و نقش آن در زندگی مشترک فوق‌العاده است.
 
2. حواستان به یکدیگر باشد 
موقعی که با همسرتان صحبت می کنید، به او نگاه کنید و با نگاه و دستان تان، به او نشان دهید که تمام توجه تان به اوست. وقتی همسرتان با شما صحبت می کند، هرگز روزنامه و مجله نخوانید و یا تلویزیون تماشا نکنید و به کار دیگری مشغول نباشید و برای مدتی، توجه کامل به همسرتان داشته باشید. با این روش در واقع، قلب او را تسخیر می‌کنید و محبت او را جلب میکنید. 

3. چهره گشاده داشتن
 داشتن چهره ای گشاده و قیافه ای بشاش در برقراری ارتباط نقش بسیار موثری را ایفا می کند، زیرا ما وقتی می خواهیم با دیگران سخن بگوییم، اول به چهره آنان می نگریم، اگر در چهره آنان نشاط دیدیم، لب به سخن می گشائیم و اگر چهره آنان را گرفته و در هم کشیده یافتیم، سخن گفتن را روا نمی داریم. زن و شوهر اگر دوست دارند که محبت یکدیگر را کسب کنند بلید چهر خودشان را گشاده و بشاش کنند. چه بسا رابطه ها و دوستی های که با ترشرویی و عبوس بودن طرف مقابل، به هم خورده و منجر به طلاق شده است. اگر خوشرو باشید، سبب می‌شود کینه ها از بین برود و تبدیل به نیکی و دوستی شود. 

پیامبر خدا( صلى الله علیه و آله و سلم) فرمودند : حُسْنُ البِشْرِ ، یَذهَبُ بالسَّخِیمةِ . خوشرویى ، کینه را مى زداید .[3] امام على(علیه السلام) فرمودند : البَشاشةُ ، فَخُّ المَوَدّةِ .خوشرویى ، دام محبّت است.[4]  امام على (علیه السلام) می‌فرماید: سَببُ المَحبّةِ ، البِشرُ .خوشرویى ، ریسمان محبّت است.[5]

4. دنبال عیب جویی هم نباشید
عیب پوشی همسر از دستورهای اکید اسلام برای داشتن خانوادۀسالم است.هُنَّ لِباسٌ لَکُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ. [6] لباس، علاوه بر این که عیوب انسان را می پوشاند، زینت انسان نیز می شود و او را از گزند آفت ها حفظ می کند. همسر محبوب نیز طبق معرفی قرآن، باید مانند لباسی مناسب برای همسرش باشد و عیب های یکدیگر را بپوشانند، نه اینکه دنبال عیب های هم بگردند و به وسیله آن سبب رنج و آزار یکدیگر شوند. 

5. عدم توجه به حرف های بدخواهان
مرد و زن نباید زودباور و ساده لوح باشند و یکدیگر را مورد آزار و اذیت قرار دهند . چه بسا افرادی هستند که به خاطر حسادت و کینه توزی و انتقام گرفتن از آنها، بدگویی می‌کنند. زن و مرد  نباید حرف های این بدخواهان و بدگویان را گوش دهند چون ممکن است به دروغ سخنی گفته باشند. اگر همسرتان بداند که شما به حرف های بیهوده دیگران در رابطه با او اهمیت نمی دهید، یک رضایتمندی خاصی از شما بدست خواهد آورد. 

پی نوشت :
[1] قرآن کریم، سوره مبارکه روم، آیه 21. وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ.
[2] ناصرمکارم شیرازی ، الأخلاق فی القرآن، قم: مدرسة الإمام علی بن ابی طالب (علیه‌السلام) ۱۴۲۵ق ۱۳۸۴، صفحه 123.
[3] محمد بن یعقوب کلینی، اصول کافی، قم: اسوه، 1375، جلد 2، صفحه ۱۰۳.
[4] تحف العقول، صفحه ۲۰۲. 
[5] غرر الحکم : ۵۵۴۶ 
[6] قرآن کریم، سوره مبارکه بقره، آیه 187.