چگونه آرامش در زندگی مشترک تباه می شود؟

اگر در زندگی مشترک تان همه امکانات مادی را داشته و در رفاه و آسایش باشید این دلیل نمی‌شود که شما یک زندگی خوشبختانه ای دارید. زندگی شما در صورتی سعادتمند خواهد بود که آرامش را به همراه داشته باشد. در بسیاری از خانواده ها، شاهد این هستیم که زن یا مرد با رفتارهای نامناسب خودشان سلب آرامش می‌کنند. این نوشتار به رفتارهای که سبب از بین رفتن آرامش در زندگی مشترک می‌شود اشاره دارد. 

نکته: آن چیزی که سبب از بین رفتن آرامش در زندگی شما شده، رفتارهای غلط شما بوده و آن چیزی که می‌توانند دوباره این رابطه را احیا کند و آرامش را به همراه بیاورد، رفتار سالم و سازنده شما زوجین است. پس شروع کنید تا زندگی خودتان را تعمیر کنید. 
 

اگر به دنبال نیمه گمشده پازل زندگی خود هستید، باید در رفتارهای خودتان آن را جستجو کنید. از جمله رفتارهای که زن و مرد انجام می‌دهند و سبب دلخوری از یکدیگر می‌شود سخت گیری کردن های نابجاست. تجربه نشان داده است که این رفتار جز ناراحتی خود و دلخور شدن همسر چیزی عاید شما نمی‌کند. مثلا: شوهر شما اهل ورزش کردن است و شما مدام به او بگویید که دیگر نباید ورزش کنید و عرصه را بر او تنگ کنید.هنگامی که همسر شما قصد دارد با دوستان‌ش بیرون برود ، مخالفت کرده و اوقات تلخی به وجود می‌آورید.  یا شوهر به همسرش بگوید حتما باید بروی خیاطی یاد بگیری یا فلان کار را انجام بدهی، در حالی که زن اکراه داشته باشد از انجام دادن آن…  با این سختگیری ها شما یک چیزی بدست می‌آورید و یک چیز مهمی را از دست می‌دهید. آن چیزی که نصیب شما می‌شود، دلخوری از یکدیگر است و آن چیزی که از دست می‌دهید آرامش است. 

وقتی با چهره در هم کشیده و اخمو وارد اتاق می شوید و همه خستگی ها و مشکلات بیرون را به همسرتان انتقال می‌دهید نباید انتظار داشته باشید که همسرتان حامل آرامش برای شما باشد. رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند : حق زن بر شوهرش این است که او را گرسنه نگذارد؛ لباسش را تامین نماید و هیچ گاه با او ترشرویی نکند. [1] 

نکته: درست است شما سختی و مشکلات فراوانی دارید، اما این نمی‌تواند دلیلی باشد تا شما چهره خودتان را در هم کشیده کنید و با همسرتان با چهره اخمو روبرو شوید. اسلام، سفارش فراوانی دارد که غم و غصه را در قلب خودتان داشته باشید و شادی و نشاط را در چهره خودتان داشته باشید تا زندگی شما رنگ عشق و آرامش را بگیرد. امام علی (علیه السلام ) فرمودند : شخص مومن، خوشرویی و شادیش در چهره اش و غم و اندوهش در دلش است.[2]  زن و شوهر وظیفه دارند برای بدست آوردن آرامش، تلاش کنند و یکی از راه‌های مهم برای بدست آوردن آرامش این است که چهره بشاش و خندانی داشته باشید. 

وقتی شما برای هر موضوعی عصبانیت نشان دهید و نتوانید خشم خودتان را مدیریت کنید، به یک فرد غیر قابل تحمل تبدیل خواهید شد. زندگی کردن با فردی که دائما عصبانی می‌شود و نمی‌تواند رفتار خودش را کنترل کند، خیلی سخت است. امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید : چه چیز بدتر از غضب است، هنگامى که انسان خشمگین مى شود، آدم مى کشد و افراد پاک را دشنام مى دهد و متهم مى سازد. [3] 

نکته: اگر خشم را حاکم زندگی خودتان کردید مثل این است که با مار و عقرب و رتیل همه خانه شده اید، چقدر سخت است که شما بخواهید یک شب با این حیوانات در یک مکان بخوابید، خشم و عصبانیت مانند مار و عقرب، سمی است. انتظار نداشته باشید که همسرتان آرامش داشته باشد چون خشم شما جایی برای آرامش نمی‌گذارد. 

توهین کردن به یکدیگر هیچ دردی را درمان نمی‌کند،برخی ها فکر می‌کنند با توهین کردن به یکدیگر می‌توانند مشکلات را حل کنند در حالی که با صحبت کردن محترمانه می‌توانند مشکل را حل کنند. 

نکته: کلمات و گفتار قابل پاک کردن نیستند. به همین دلیل توهین و فحاشی می‌توانند تاثیر بسیار مخربی بر سلامت یک رابطه داشته باشند ریشه اغلب دعواها و طلاق زوج‌ها و از بین رفتن آرامش در زندگی، توهین کردن به شان یکدیگر است.

شان و جایگاه مؤمن از نگاه اسلام بسیار با ارزش است. از امام کاظم (علیه السّلام ) نقل شده است که روزی آن حضرت در مقابل کعبه ایستاد و خطاب به کعبه فرمود : "ای کعبه چقدر حق تو والاست اما قسم به خدا حق مؤمن از حق تو بالاتر است. [4] 
 

نکته اول: برای خوشبخت شدن نیاز است که آگاهی خودتان را با مطالعه کردن بیشتر کنید. 

نکته دوم: خوشبختی و آرامش را کسی به شما هدیه نمی‌دهد، این خود شما هستید که باید با زحمت فراوان آن را بدست آورید. 

نکته سوم: گاهی اوقات لازم است تا چشمان خودتان را بر روی اشتباهات یکدیگر ببندید. اگر این کار را نکنید آرامش نخواهید داشت. 

نکته چهارم: طرف مقابل شما یک شخصی است مثل شما، همانگونه که شما دارای عیب های هستید او هم عیب های دارد که باید آنها را بپذیرید و سعی بر ترمیم آن عیب ها کنید. 

پی نوشت :
[1] بحارالانوار، جلد 100،صفحه 254. 
[2] اصول کافی، جلد 2، صفحه 226. 
[3] شیخ عباس قمی، سفینة البحار، ماده غضب.
[4] مستدرک ‏الوسائل جلد 9، صفحه 344، حدیث   11039.