در هنگام درگیری با همسر دقت کنید!

در صورت مدیریت و حل تعارضات در زندگی می تواند محبت میان همسران را افزایش داد. 
 

از هر نوع خشونت باید اجتناب شود. اگر دریافتید که زوجی ممکن است در بحث ها مرتکب خشونت شوند، مهم است که آن را فورا مطرح کنید. در برخی موارد، مفید است زوجین را طی جلسات از هم جدا کنیم تا تصویر واضحی بدست آید که خشونتشان چقدر است. اگر در هر زمانی احساس کردید زوجین در معرض آسیب جدی هستند، لطفا مراجعین را به مرکز خشونت خانگی یا هر منبع خشونت داخلی دیگر در شهر ارجاع دهید. همچنین به یاد داشته باشید که شما گزارش کننده هستید و به عنوان مثال هر زمان فهمیدید که کودکی شاهد بخشی از موقعیت خشونت خانگی است این وظیفه شما است که به عنوان یک درمانگر آن را به مرکز سوء استفاده از کودکان گزارش کنید.
 
در این بخش، ما به طور خاص تر به خشونت همسران صمیمی می نگریم. مواردی در جلسات مشاوره وجود دارد که به صورت مستقیم و غیر مستقیم با خشونت مرتبط است. این خشونت همسران صمیمی در نظر گرفته می شود که شامل: اعمال پرخاشگرانه فیزیکی، سوء استفاده روان شناختی، آمیزش اجباری و سایر بدرفتاری های جنسی و رفتارهای کنترل گر متعدد مثل منزوی کردن فرد از خانواده و دوستان یا محدود کردن دسترسی به اطلاعات و کمک می باشد (سازمان بهداشت جهانی، ۲۰۰۲، ص. ۱).
 
گاهی، زوجی را می بینید که این نوع خشونت ها را دارند. شاید به ذهنتان برسد که باید به زوج توصیه کنید که جدا شوند. خوب است که نگرانی تان را به مراجعین درباره امنیتشان مطرح کنید اما به تصمیم خودشان درباره اینکه در رابطه بمانند یا نه احترام بگذارید.
 
در برخی موارد، مداخله بالقوه برای درمانگران می تواند کمک کردن به زوجین برای ایجاد قراردادی ایمن باشد که شامل گام های خاصی است. هر فرد برای ممانعت از غیر قابل کنترل شدن بحث ها گام هایی بر می دارد که می تواند شامل درخواست وقفه، رفتن به خانه اقوام یا دوستان نزدیک، یا زنگ زدن به پلیس باشد. در این قرارداد می توان گفت که بحث های خاص چه زمان و کجا رخ دهند. برای مثال اگر فرزندپروری مورد بحث است و به خشونت ختم شده، زوج می توانند به توافق برسند که این بحث ها را فقط در جای عمومی یا با درمانگر انجام دهند تا وقتی که به کنترل بیشتری دست یابند.
 
درمانگران باید اختلال روانی بالقوه با سوء مصرف مواد را در همسران خشن بسنجند. اگر این عوامل وجود دارند درمانگران باید مراجعین را برای درمان بیشتر مثلا به جلسات یادگیری مدیریت خشم، درمان روان پزشکی با مدیریت دارویی برای اختلال های روانی و درمان سوء مصرف مواد ارجاع دهند.
 

 در یک رابطه، زوجین رازهای ارزشمند و عمیقی درباره هم یاد می گیرند. هرچند زوجین از اینکه این ویژگی های آسیب پذیر را وارد بحث کنند بر حذر می شوند، من این نظرات را «پشت پرده» می نامم، زیرا موارد ناعادلانه ای هستند. برای مثال جان به سوزی گفت که «وقتی بچه بود مردم همیشه او را احمق می نامیدند». او وقتی سعی می کند نقطه نظرش را توضیح دهد احساس حماقت می کند زیرا هرگز یاد نگرفته که چگونه افکارش را مطرح کند. سوزی می داند که این نقطه ضعف جان است. گاهی طی بحث ها سوزی او را احمق می نامد. در این مورد، احمق نظر پشت پرده است و سوزی علیه جان در بحث بکار می برد.
 
نوعی مداخله برای این کار این است که از هر فرد بخواهیم نظرات خاصی که شخصا آن را نظرات پشت پرده می داند قبل از جلسه فهرست کند. در جلسه، زوج می توانند بحث کنند که چرا این نظرات یا کلمات موجب رنجش می شوند. افراد باید این خط قرمزها را بدانند و درمانگر می تواند آنها را تشویق کند که از کاربرد این کلمات یا عبارات که موجب رنجش طرف مقابل می شود، اجتناب کنند.
 

جمی و اشتون قبل از اینکه برای صرف شام نزد دوستشان بروند، جروبحث داشتند. آنها هر دو چهره های خشمگین داشتند. با هم و با افراد دوروبر حرف نمی زدند. سعی می کردند زمان خوشی را سپری کنند اما مشخص بود که اتفاقی افتاده است. موقعیت های زیادی وجود دارد که در آن زوج در کنار دیگران هستند اما با هم اختلاف دارند. زوجین می توانند مقابل بچه ها، خویشاوندان، دوستان یا حتی همکاران باشند.
 
در چنین موقعیت هایی، چند راهبرد وجود دارد که درمانگران می توانند برای کمک به حل مشکل مراجعین بکار ببرند. اول، به زوج کمک کنید تا راهی برای اطمینان خاطر به هم به طور غیر کلامی ایجاد کنند؛ شامل لمس عاشقانه شانه یا ابراز چهرها ی مهربان. مهم است که درمانگر با زوجین معنای این حالات را تعیین کنند. مثالی از معنای آن می تواند: «می دانم که الان نمی توانیم بحث کنیم، اما باز هم دوستت دارم و می خواهم اوقات خوشی داشته باشیم.» یا «نمی خواستم اذیتت کنم، متأسفم». مطمئن شوید که زوجین به آنچه فکر می کنند، حالت بدنی معنادار می دهند.
 
کمک به زوجین برای توسعه زبان غیر کلامی از بدتر شدن بحث ها جلوگیری می کند. به طور مثال در موقعیتی که فردی به فرد دیگر توهین کرده، لمس سریع و اطمینان بخش می تواند موجب تسکین فردی شود که مورد توهین قرار گرفته است.
 
در برخی موقعیت ها، زوجین باید بدانند که چه زمان عقب نشینی کنند. درمانگران می توانند زوجین را هدایت کنند که زمان وقفه ای ایجاد نمایند و به حمام بروند یا سوار ماشین شوند. اگر بحث به اندازه کافی شدید باشد آنها نمی توانند از موقعیت لذت ببرند و بهتر است برنامه ها را لغو کرده، به طوری که بتوانند با آرامش مشکلات را حل کنند.
 

 یک مشکل بالقوه در زوجین استفاده مفرط از عذرخواهی است. برای مثال، برخی مراجعین یاد گرفته اند که عذرخواهی می تواند به بحث خاتمه دهد و از آن اساسا برای توقف صحبت همسرشان استفاده می کنند. عذرخواهی فقط در صورتی مؤثر است که بعد از فهم دقیق آنچه دیگری را آزرده، انجام شود. این کار نیازمند این است که هر فرد واقعا به همسرش گوش دهد. درمانگران باید مراجعین را راهنمایی کنند تا آرام شوند، به حرف همسر گوش دهند و بعد عذرخواهی کنند.
 
حین گفت وگو، اشتباه بالقوه دیگری که زوجین ممکن است مرتکب شوند چیزی است که می خواهم آن را «مذاکره قبل از آمدن سر میز» بنامم. چون همسران یکدیگر را خیلی خوب می شناسند، اغلب قبل از اینکه از همسر خود بپرسند چه می خواهند، شروع به حدس زدن دیدگاه آنها می کنند. سپس، بجای پرسش خواسته اساسی همسر، ایده خود را به همسر پیشنهاد می کنند. زن ممکن است ایده ای متفاوت در سر داشته باشد اما چون شوهر زودتر تصمیم گرفته است در نتیجه فایده ای ندارد و می تواند موجب دلخوری شود.
 
درمانگر می تواند به مراجع توصیه کند که تمایل خود را مطرح کند و منتظر شنیدن نظر همسرش نیز باشد، سرانجام ایده ای را که فکر می کند بهتر است و رضایت هر دو طرف را به ارمغان می آورد، عملی کند.
 

نویسنده: آنجلا اسکورتو

 
منبع: کتاب «مشاوره قبل از ازدواج» (راهنما برای درمانگران)