آثار و فواید روحی فرزندان برای والدین

فرزند می‌تواند بسیاری از مشکلات را در چشم شما کوچک نشان دهد و سبب خوشبختی شما از زندگی می‌شود. 
 

خانواده های که صاحب فرزند هستند، بیشتر از خانواده های که صاحب فرزند نیستند در زندگی خود احساس لذت ، نشاط  و احساس خوشبختی دارند. زندگی بدون فرزند یک سردرگمی است. در آن زندگی که فرزند نباشد یک چیز بزرگی به نام آرامش روانی کم است، و تنها با وجود فرزند است که این آرامش بوجود خواهد آمد. 

در این نوشتار می‌خواهیم به چند مورد از آثار و فواید روحی داشتن فرزند را اشاره کنیم:
 

همه انسانها نیاز دارند که دیگران را دوست داشته با‌شند و دیگران هم آنها را دوست داشته باشند. بخشی از این نیاز با ازدواج کردن تامین می‌شود و زن و شوهر قسمتی از نیازهای عاطفی یکدیگر را برطرف می‌کنند. اما بخش اعظمی از این نیازهای روحی با تولد فرزند بر طرف می‌شود، چون یکی از نیازهای کودک این است که مورد توجه و حمایت خانواده خودش قرار بگیرد و پدر و مادر تلاش می‌کنند تا این نیاز را رفع کنند. پدر و مادر هم نیاز دارند تا از کسی حمایت کنند و او را دوست داشته باشند.  پس وجود فرزند و والدین، مکمل یکدیگر هستند و هر کدام می‌توانند رضایت خاطر را در دیگری بوجود آورند. 

نکته: وقتی شما رضایت خاطر و امنیت روانی داشته باشید راحت تر می توانید با همسرتان انس بگیرید و آرامش روانی را در خانواده بیشتر کنید. پس وجود فرزند می‌تواند دوام زندگی شما را تثبیت کند.ویل دورانت :ملاحظه کنید که زناشویی بدون فرزند پژمرده است و چگونه پس از آوردن فرزند شکفته می‌شود. [1] زندگی های مرده خود را با تولد فرزند، جان دوباره ای ببخشید تا وجود شما را آرامش فرا گیرد و به ادامه زندگی امیدوارتر شوید.
 

همه ما به دنبال نشاط در زندگی خودمان می‌گردیم و از کرختی و سستی اعضای خانواده ناراضی هستیم. یکی از مهمترین عواملی که می‌تواند نشاط و اشتیاق را در زندگی مشترک شما بیشتر کند، تولد فرزند در خانواده است. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند: از خوشبختی انسان این است که دارای فرزند صالح باشد.[2] 

فرزند می‌تواند بسیاری از مشکلات را در چشم شما کوچک نشان دهد و سبب خوشبختی شما از زندگی می‌شود. تعبیر زیبای از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) درباره فرزند است که می فرمایند: فرزند صالح، گلی از گل های بهشت است. [3] همان گونه که گل های بهشتی باعث وجد و سرور اهل بهشت می‌شوند، فرزند صالح نیز باعث شادمانی و سرور والدین می‌گردد. [4] 

نکته: فرزندان یک نعمت بزرگی هستند که از همان زمان که در داخل رحم مادر هستند باعث نشاط و یک احساس شادابی در والدین خودش ایجاد می‌کند و شایسته است قدر این نعمت را بدانیم. 

شما وقتی وارد خانه می شوید و شیطنت های کودکانه فرزند خود را می‌بینید، احساس نشاط پیدا می‌کنید و سختی های روزمره را فراموش می‌کنید. بنابراین، همان گونه که تولد فرزندان می تواند موجب نشاط و سلامت روانی والدین شود، نگاه به چهره فرزند نیز می تواند نشاطی وصف ناشدنی برای آنان به ارمغان آورد و موجب سلامت روانی شان شود. [5] 

افرادی که فرزند دارند علی رغم اینکه حتی در طول روز احساسات متفاوتی از خشم، خنده، ترس، نگرانی، خستگی و... را یک جا تجربه می‌کنند، اما بر این باورند که فرزند به آنها انگیزه رشد، سلامت و تلاش می‌دهد. 
 

خانواده های که فرزند ندارند، افق دید آنها محدود به خودشان است. اما با تولد فرزند دایره نگاه و امید والدین افزایش می‌یابد و همین انگیزه ای می‌شود برای حرکت و تلاش برای شکوفا ساختن استعدادهای فرزند و خوب تربیت کردن او را اولویت قرار می‌دهند.. وقتی بتوانند فرزند را خوب تربیت کنند و مسیر سعادت را برای او ترسیم کنند، باعث افتخار پدر و مادر می شوند و در آینده والدین نقش موثری دارند. 

امام سجاد (علیه السلام) در دعای خویش در حق فرزند، از خداوند می‌خواهد آنها را در یاری به ایشان کمک کند: بار خدایا! بازوی مرا به وسیله ایشان استوار گردان و کمر مرا به آنان راست نما و عدد و شماره مرا به آنان افزون کن و مجلس مرا به ایشان بیارا و یاد مرا به آنها زنده بدار و به وسیله اینان در برابر حاجت و خواسته ام یاری فرما. [6]

توجه:والدین، فرزندان شان را عامل بقای خود می‌دانند و همین احساس باعث می‌شود این دوران را بهتر و شادتر بگذرانند. علاوه بر این، در سنین بالا وقتی فرزندان و نوه‌ها دور ما باشند، هم درد تنهای را نخواهیم داشت و هم از وجود آنها شاد و خرسند می‌شویم. 
 

هرکسی دوست دارد یک اثری را در این دنیا باقی بگذارد و اگر زوجین بتوانند فرزندی را تولید و در تربیت آن کوشا باشند تا در جامعه فرد مفیدی باشد، یک احساس امنیت و مفید بودن پیدا می‌کنند. 

نکته پایانی: شما به این فکر کنید که دوران پیری شما خواهد رسید و آن زمانی که نیاز دارید اطراف شما را فرزندان و نوه ها فرا بگیرند و مشکلات شما را حل کنند و حال دلتان را خوب کنند اما شمائی که فرزند ندارید باید چکار کنید؟ شما که فرزند ندارید یک احساس افسردگی پیدا خواهید کرد که دوران پیری خود را چگونه بگذرانید و هیچ حامی ندارید که عصای پیری شما شود. 

پی نوشت :
[1] ویلیام جیمز دورانت، تاریخ فلسفه، عباس زریاب خوئی، تهران: علمی و فرهنگی، چاپ 25، 1395، صفحه 178
[2] اصول کافی، جلد ۶، صفحه ۳
[3] نوری طبرسی، مستدرک الوسائل، جلد 15، صفحه 113
[4] علی احمد پناهی، همسرگزینی، چرا و چگونه؟ تهران: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، سال چاپ: 1391، چاپ اول، صفحه 250
[5] براگا، جوزف، براگا، لورى، با کودکان خود رشد کنید، ترجمه پروین عظیمی، تهران: آسیا، سال چاپ: 1369، چاپ اول، صفحه 16
[6] صحیفه سجادیه، دعای 25(دعا در حق فرزند)