رشد هیجانی در دوران کودکی

عواطف کودکان و مهارت های اجتماعی با پیشرفت تحصیلی آنها پیوند دارد.
 

محققان در طی دو دهه ی گذشته کار خود را بر روی رشد هیجانی پیشرفت داده اند. هنیگر (۱۹۸۹) نوشته "رشد هیجانی در کودکان شامل رشد تدریجی در توانایی شناخت، برچسب زدن و پاسخ مناسب دادن به عواطف آنهاست."
 
هر یک از این قدم ها در سلامت هیجانی مهم است و باید در تعامل مداوم با دیگران آموخته شود. نابازوکاو اسمیت (۱۹۹۰) به این نتیجه رسیدند که ظرفیت شناسایی و درک هیجان همان طور که ما بزرگتر می شویم رشد می کند. آنها اشاره کردند که کودکان از سن ۳ سالگی، غمگینی، شادی و ترس را از راه اشاره های غیر کلامی زبان تن و ایماء و اشاره ها مانند حالت های صورت و لحن صدا شناسایی می کنند.
 
شورای تحقیقات ملی و مؤسه ی پزشکی (۲۰۰۰) عنوان کرده اند که رشد لازم تعامل های سالم و برانگیزاننده در دوران اولیه ی کودکی می بایست شامل مفاهیم وابستگی و رابطه ی متقابل باشد. وابستگی و رابطه ی متقابل توصیف می کنند که چه زمانی روابط بین کودکان و مراقبین آنها با یکدیگر سازگار می باشند تا مراقبین بتوانند اشاره های هیجانی کودکان را مقیاس کرده و به آنها پاسخ مثبت بدهند تا نیازهای کودک را برآورده نمایند.
 
مراقبین در مهدکودک ها و پیش دبستانی ها می توانند رشد عاطفی را در فعالیت روزمره ی کلاس تحریک کنند. با برنامه ریزی درسی دقیق که کودکان را تشویق به کشف عواطف آنها با رسانه های خلاق و بازی های خیالی نماید، رشد هیجانی سالم می تواند رخ دهد.
 

دو دهه تحقیق نشان داده است که عواطف کودکان و مهارت های اجتماعی با پیشرفت تحصیلی آنها پیوند دارد. به نظر می رسد برای خیلی از کودکان، پیشرفت تحصیلی در سال های ابتدایی بر پایه ای محکم از مهارت های اجتماعی عاطفی استوار است (لد، کاچندر فرو کلمن، ۱۹۹۷). معلمانی که از این پیوند آگاهی دارند بهتر می توانند آنها را توانمند کنند.
 
جنسن (۲۰۰۵) به ما آگامی می دهد که رشد هیجانی ادامه پیدا می کند چون تا هنگامی که کودکان علاقه ی بیشتری در حساسیت های اجتماعی و دوستی ها پرورش می دهند، به عنوان معلم، باید از این فرصت ها برای رشد هوش هیجانی کودکان استفاده کنیم.
 
معلمان باید پی به نیروی هیجان ببرند و اینکه چگونه این نیرو می تواند در به یاد سپاری اطلاعات کمک کند. جزوه ها و کتاب های درسی پر از حقایق، قادر به تحریک هیجان در این گروه سنی نمی باشند. کودکان مدارس ابتدایی کنجکاو و آماده ی کشف دنیای واقعی هستند. فعالیت های عملی، اجرای دوباره، بحث و گفتگو و فعالیت های هنری گرایش به بهبود پیوندهای هیجانی با برنامه درسی دارند و ابزاری عالی برای کودکان بین سن های ۱۰-6 سال است.
 
گروه همیاری تحصیلی، اجتماعی و یادگیری هیجانی (سی ای اس ای ال ۲۰۰۷) اشاره می کنند که در رابطه با چارچوب ارائه شده توسط گلمن (۱۹۹۰)، کودکان مدارس ابتدایی می بایست قادر به انجام موارد زیر در رابطه با تمام جوانب آن باشند:

 
منبع: کتاب «پرورش هوش هیجانی کودکان»