چگونه فرزند موفقی تربیت کنیم ؟ (بخش اول)

کودک‌تان از این‌که می‌تواند به تنهایی برخی کارها را انجام دهد،‌ احساس رضایت و اعتماد به نفس خواهد داشت.
 

هیچ کس نمی‌تواند این حقیقت را انکار کند که فرزند پروری موفق کار بسیار دشواری است. برای بزرگ کردن یک کودک واقعا باید همه‌ی اطرافیان نیز به مادر و پدر کمک کنند، و اگر هر گونه سوال، نگرانی، یا مشکلی در این خصوص برای مادر یا پدر ایجاد شود، دلیلی ندارد که بخواهند بدون درخواست راهنمایی و توصیه‌های دیگران، به تنهایی از عهده‌ی این مشکلات بر بیایند. در این مقاله، به برخی نکات اشاره می‌کنیم که ممکن است دقیقا همان‌هایی باشند که تاکنون برای فرزندپروری به دنبال‌شان می‌گشتید.
 

کودکان به طرز عجیبی باهوش هستند، و بعد از مدتی، کم‌کم احساس می‌کنند در میان رابطه‌ی شما و شغل‌تان، یا شما و گوشی همراه‌تان به یک موجود اضافه تبدیل شده‌اند. وقتی تصمیم می‌گیرید بچه‌دار شوید، احتمالا در مورد تمام چیزهای جدیدی که می‌توانید به کودک‌تان بیاموزید، تمام خاطرات دوران کودکی‌تان که با تماشای کارهای مورد علاقه‌ی فرزندتان مجددا زنده می‌شوند، یا بازی با آن‌ها و اسباب‌بازی‌های‌شان بسیار هیجان‌زده می‌شوید.

اکنون، این هیجان را باید به عمل تبدیل کنید. روی زمین بنشینید و دست‌کم روزی یک بار با کودک‌تان بازی کنید. اجازه دهید خودشان هر آن‌چه را می‌خواهند انتخاب کنند، و با این شرایط سازگار شوند. شاید به نظر برسد بازی کردن با کودک کار بی‌اهمیتی باشد و هم‌چنین ممکن است کار سختی نیز باشد،‌ زیرا در آن لحظه باید فکر کنید چه کارهای دیگری نیز لازم است برای کودک‌تان انجام دهید؛ ولی همین لحظات کوتاه که مستقیما به کودک‌تان اختصاص می‌دهید، همان چیزی است که کودکی‌شان را می‌سازد. هم‌چنین، لحظه‌ای جدا شدن از مشغولیت‌های روزمره و لذت بردن از معاشرت با کودکان برای خودتان نیز مفید است.

با آن‌ها کتاب بخوانید. با آن‌ها کار دستی درست کنید. در اطراف خانه به همراه آن‌ها پیاده‌روی کنید. با آن‌ها کارتون ببینید. به خاطر داشته باشید، این تجربه‌ها فراتر از اسباب‌بازی‌ها و سایر اشیاء، و فراتر از واژه‌ها هستند. به یاد کودکی‌ خودتان بیفتید که چه‌قدر دوست داشتید مادر و پدرتان توجه کاملی به شما داشته باشند. و اگر از چنین توجهی بی‌بهره بودید، چه‌قدر حسرت آن را می‌خوردید.
 

گاهی اوقات مادرها و پدرها متهم می‌شوند در برابر فرزندان‌شان بیش از اندازه ملایمت به خرج می‌دهند؛ ولی این‌ دسته مادرها و پدرها باید بدانند، کودکان از داشتن حد و مرز در زندگی‌شان استقبال می‌کنند. داشتن حد و مرز به آن‌ها کمک می‌کند جهانی را که درکی از آن ندارند، به خوبی درک کنند. اگر هیچ حد و مرزی برای‌شان تعیین نکنید، واقعا در حق‌شان نامهربانی کرده‌اید. وقتی آن‌ها برای خوردن یک کیک، قبل از شام، گریه و بی‌قراری می‌کنند، احتمالا خیلی درمانده به نظر می‌رسند، ولی در طولانی مدت، این مسئله باعث ثبات‌شان می‌شود، زیرا می‌توانند پیش‌بینی کنند که پس از گریه‌شان چه اتفاقی خواهد افتاد.

آن‌ها متوجه می‌شوند که تحت هیچ شرایطی تا بعد از شام، به کیک دسترسی پیدا نخواهند کرد. اگر گاهی اوقات به دلیل بی‌حوصلگی یا حواس‌پرتی به درخواست نادرست‌شان پاسخ مثبت دهید، و گاهی اوقات نیز کاملا به حد و مرزهای تعیین شده مقید بمانید، کودک‌تان متوجه نخواهد شد که باید چه انتظاری از شما داشته باشد، و این مسئله، در صورت اصرار کودک بر درخواست‌اش، برای هر دو طرف به ناراحتی و عصبانیت منجر خواهد شد.

بسیاری از مادرها و پدرها بیش از اندازه‌ در خدمت کودکان‌شان هستند و دائما اتاق‌شان را مرتب می‌کنند یا ظرف‌های کثیف‌شان را جمع‌آوری می‌کنند و می‌شویند. ولی به محض آن‌که کودک‌تان توانایی انجام این کارها را پیدا کرد، باید اجازه دهید این کارها را خودش انجام دهد. هیچ زمان برای پرورش استقلال در کودک‌تان زود نیست، و شما نیز با کم شدن دست‌کم یکی از وظایف روزانه‌تان در این زندگی که روز به روز شلوغ‌تر و به هم ریخته‌تر می‌شود، احساس بهتری پیدا خواهید کرد. و مهم‌تر آن‌که، کودک‌تان از این‌که می‌تواند به تنهایی برخی کارها را انجام دهد،‌ احساس رضایت و اعتماد به نفس خواهد داشت، و این یکی از مهم‌ترین عواملی است که باعث تبدیل شدن کودک‌تان به یک فرد بزرگسال مستقل و شایسته می‌شود.

به خاطر داشته باشید، انضباط برای کودک‌تان واقعا مفید است. شاید آن‌ها انضباط را مانند تنبیه بپندارند، ولی برای افزایش مهارت‌های‌شان در سایر حوزه‌های زندگی قطعا به آن نیاز خواهند داشت. هم‌چنین، حتما سعی کنید خودتان را درگیر تمام مسائل مربوط به کودک‌تان نکنید. نمی‌توانید همه‌ی رفتارهای کودک‌تان را کنترل کنید و در تمام مدت به وی امر و نهی کنید، و هم‌چنان آرام و سالم باقی بمانید. اجازه دهید مشکلات پیش پا افتاده به خودی خود رفع شوند و انرژی‌‌تان را برای مسائل مهم‌تر ذخیره کنید.
 

مادر و پدر نخستین و مهم‌ترین الگوی فرزندان هستند. آن‌ها دنیای دشواری را در خارج از خانه پیش رو دارند، و باید بدانند وقتی اوضاع برای‌شان دشوار شد، می‌توانند نزد مادر و پدرشان بروند. به علاوه، کودکان به الگوی مناسبی نیاز دارند که از رفتارهای آن تقلید کنند؛ این مسئله می‌تواند بر تمام انتخاب‌های‌شان، از خوراکی‌هایی که داخل دهان‌شان می‌گذارند گرفته تا آدم‌هایی که با آن‌ها دوست می‌شوند، تاثیرگذار باشد. برای آن‌که یک الگوی مناسب باشید، لزوما نباید کامل و بی‌عیب باشید. فقط لازم است به گونه‌ای رفتار کنید که می‌خواهید کودک‌تان نیز همان‌گونه رفتار کند؛ یعنی این‌که دروغ نگویید، بعد از ارتکاب یک اشتباه عذرخواهی کنید، و با دیگران مهربان باشید.

به رفتارهای متقابل میان خود و همسرتان نیز دقت کنید. رابطه‌ی میان شما و همسرتان تنها رابطه‌ای است که کودک‌تان باید از آن متوجه شود یک رابطه‌ی صمیمی چگونه باید باشد. نحوه‌ی رفتارتان با همسر در مقابل چشم‌های کودک همان رابطه‌ای را به وجود می‌آورد که کودک‌تان به دنبال آن خواهد بود، و یک روز به عنوان یک بزرگسال، آن را تقلید خواهد کرد.

ادامه دارد...

منبع: تحریریه سایت کسب و کار بازده -امیر رضا مصطفایی