چگونه به آرامش برسیم؟ (بخش دوم)

دوستان نقش مهمی در آرامش انسان دارند. 
 

برخی به اشتباه مثبت گرایی را به معنای چشم بستن بر واقعیت و نیز ندیدن مشکلات می دانند، در حالیکه این یک معنای نادرست و اشتباه از مثبت گرایی است. اتفاقاً مثبت گرایی به معنای دیدن همه واقعیت مسائل است.

انسان هایی که در مشکلات تنها به بار منفی آن می نگرند، دارای یک نگاه تک بعدی و ناقص هستند؛ علت آن هم مشخص است چرا که این دست از افراد فقط عادت دارند نقاط منفی یک مسئله و مشکل را می بینند در حالیکه این مسائل دارای ابعاد مثبتی هستند.

اگر انسان قائل باشد خدایی به عنوان حکیم عالَم را اداره می کند، در هر مصیبت و مشکلی که بدان دچار می شود، سعی می کند نکات مثبت آن را درک کند. بارها این را شنیده اید که شکست مقدمه پیروزی است. چرا که در مشکلات و سختی هاست که انسان توان خود را می فهمد، نواقص و استعدادهای خود را درک می کند، ظرفیت های وجودیش را درک می کند و پس از آن است که سعی دارد که این نواقص و کمبود را اصلاح نماید.

انسانی که به دنبال موفقیت است از بحران ها و شکست ها هراسان نیست، بلکه آنها را پلی برای رسیدن به هدف می داند. او سختی ها را به مانند آتشی می داند که آهن در آن شکل بهتر می گیرد و بر مقاومتش افزوده می شود.

این معنای درست مثبت گرایی است. یعنی دیدن درست واقعیت، یعنی بررسی تمام ابعاد یک موضوع و مسئله، یعنی دیدن نقاط مثبت و منفی یک مسئله در کنار هم. شاید گفتن این موضوع خالی از سود نباشد و آن این است که حتی همان نقاط منفی هم باعث رشد انسان می شود. توضیح این مطلب ان شاالله در جای خود بیان خواهد شد.

داشتن این نگاه مثبت به مشکلات زندگی می تواند انسان را به یک آرامشی برساند که این آرامش می تواند مقدمه تفکر بهتر و حل مسئله مناسب و منطقی باشد.
 

دوستان خوب و موفق می توانند انسان را به سمت خوبی ها و موفقیت سوق دهند و زمینه ساز آرامش در وجود انسان باشند. اگر می خواهید رسیدن به خوشبختی و سعادت را بیاموزید باید در انتخاب دوست دقت بیشتری داشته باشید.

همنشینی با انسان هایی که دائماً به فکر مادیات و رسیدن به آسایش هستند، ذوق و شوق مادیات را در دل انسان می پرورانند. این دست از افراد به خاطر اندیشه های نادرستی که دارند به مرور اولویت های درست زندگی را در ذهن شما تغییر می دهند. آرامش و رسیدن به آن جزو اولویت های اصلی زندگی انسانست که در اثر همنشینی با این افراد تبدیل به آسایش و رفاه می گردد.

از سوی دیگر این دست از انسان ها ممکن است انسان را به مرز کفر نزدیک کنند به صورتی که در نگاه انسان بسیاری از نعمت ها و داشته ها حقیر شده و نداشته ها هدف رسیدن قرار گیرد.

پس برای رسیدن به آرامش دوستانی را برگزینید که مهارت درست اندیشیدن را دارند، اولویت هایشان بر اساس واقعیت شکل گرفته و می توانند در شما هیجان انجام فعالیت های خیر و مثبت را ایجاد کنند.
 

یافتن راه درست زیستن و رسیدن به سعادت و خوشبختی، از نخستین دغدغه‌های انسان از آغاز خلقت بوده است. حال راه درست زیستن کدام است و چه سبکی برای زیستن آدمی، بهتر است؟ این همان سؤالی است که هنوز ذهن انسان به دنبال پاسخگویی بدان است و اندیشمندان علوم انسانی در این میان هرکدام سبکی را برای بهتر زیستن انسان به تصویر کشیده‌اند.
 
آنچه در ادیان الهی بیان‌شده است، حکایت از آن دارد که از همان لحظۀ نخست خلقت انسان بر روی زمین، خدای متعال انسان را رها نکرده است و او را با سبک درست زیستن یا بهتر آن است که گفته شود، سبک زیستن آشنا کرده است. بنا بر اعتقادی که این دست از ادیان دارند، اولین مخلوق، خود پیامبری است الهی که به وحی، یعنی ارتباط صادقانه و حقیقی باخدا، مجهز است و خدای متعال او را رها نکرده است. او باخدای خود سخن می‌گوید و خدا نیز او را با سبک درست زیستن بر این کرۀ خاکی آشنا کرده است.
 
آنچه امروزه می‌تواند راه نجات انسان از همۀ انواع سبک‌های زندگی که پایه و اساس درستی ندارد، باشد، برگشتن به همان منبع وحی و بهره گیری از آن است. این نوع از سبک زندگی است که می تواند در انسان آرامش ایجاد کند و او را به نهایت چیزی که میل دارد برسد.
 
سبک های زندگی انسان دنیای مدرن، بر اساس رفاه و آسایش شخصی شکل گرفته است و همین است که باعث شده این انسان احساس آرامش نداشته باشد و آرزویش این است که بتواند ذره آسوده بیاساید و آرامش روانی را تجربه کند.
 
بیان این نکته خالی از لطف نیست که انسانی که به آرامش رسیده است، انسان بدون مشکل و مسئله نیست بلکه او هم به مانند دیگران دارای مشکلات و مصائب خود است ولی یک آرامشی بر او حاکم است. این آرامش نشات گرفته از شناختی است که از دنیا و سرای دیگر دارد.