عوامل موفقیت و پایداری در کارها

ترسیدن باعث خواهد شد تا مسیر پیشرفت برای شما مسدود شود و از انجام دادن کارهای تان احساس لذت نکنید.
 

بسیاری از افراد هستند که وارد یک حوزه شغلی می‌شوند و در ابتدا احساس لذت می‌کنند و نزد دیگران بیان می‌دارند که بهترین شغل را انتخاب کرده اند اما بعد از مدت کوتاهی از انجام دادن آن، پشیمان و متضرر می‌شوند. یا از لحاظ مالی متضرر می‌شوند و یا اینکه معنویت خود را از دست می‌دهند. این نوع افراد بخاطر اینکه عجولانه و بدون تفکر و مشورت با افراد آگاه، انتخاب خود را انجام دادند، پشیمان می‌شوند. قبل از اینکه وارد شغلی شوید یا برای انجام دادن هر کاری می‌خواهید آماده شوید لازم است که درباره آینده آن تفکر کنید که آیا برای شما سودمند خواهد بود یا اینکه عاملی برای هلاکت ‌شماست. 
 

هوشمندانه و عاقلانه قبل از انجام دادن کارهایتان فکر کنید و به فرجام کار خود بیندیشید که چه عاقبتی را برای شما در پی خواهد داشت. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به شخصی فرمودند؛ سفارش می کنم هرگاه خواستی کاری انجام دهی به سرانجام آن بیندیش؛ اگر مایه رشد بود آن را انجام بده و اگر مایه فساد و تباهی بود آن را رها کن. [1] 

نکته:ذهن خودتان را خلاق کنید که ذهن شما مانند چتر نجات می‌ماند، چتر نجات اگر به پشت شما بسته باشد و از ارتفاع بلند سقوط کنید اما نتوانید آن را باز کنید باز هم سقوط خواهید کرد. چتر نجات در صورتی می‌تواند شما را نجات دهد که باز شود. ذهن انسان مثل چتر نجات است، فقط هنگامی خوب عمل می کند که باز شده باشد. 

امام صادق (علیه‌السلام) می فرماید: کسی که بدون بصیرت و دانایی به کاری دست می زند مانند مسافری است که در بیراهه می رود و او هر قدر بر سرعت مسیر خود می افزاید به همان نسبت از جاده اصلی دورتر می شود. رفتن بدون هدف و عمل بدون بصیرت، «حرکت در بیراهه» است و هر چه جلوتر برود، از مقصد دورتر می شود.[2] 
 
توجه؛ فکر و خیال اگر از حالت عادی خارج شود و بیش از اندازه باشد، شما را به درد سر خواهد انداخت و اضطراب را در شما ایجاد خواهد کرد و قابلیت های شما را کم می کند. 
 

اگر وارد یک دنیای کاری جدید شدید و نمی‌دانید که چگونه باید با آن کنار بیایید لازم است که زمان های خودتان را مدیریت کنید و یک برنامه ریزی خوب و منظم را برای خودتان در نظر بگیرید. وجود نظم باعث خواهد شد تا اشتیاق شما بیشتر شود و سردرگمی کمتری داشته باشید. امام علی (علیه‌السلام) فرمودند: استواری زندگی به برنامه ریزی نیکو و سنجه آن دوراندیشی نیکوست.[3]
 

ترسیدن باعث خواهد شد تا مسیر پیشرفت برای شما مسدود شود و از انجام دادن کارهای تان احساس لذت نکنید. ترس از ارتباط گرفتن با همکارها، ترس از کارها… همهمه اینها عاملی هستند که روح شما صدمه ببیند و از حضور در محل کار، اجتناب داشته باشید. شما باید به این نتیجه برسید که ترسیدن باعث عقب ماندگی شما می‌شود و لازم است در برابر آن ایستادگی کنید. امام علی (علیه‌السلام) فرمودند ؛هنگامی که از چیزی می ترسی، خود را در آن بیفکن، زیرا گاهی ترسیدن از چیزی، از خود آن سخت تر است.[4]
 

وقتی شما وارد یک کار جدیدی شدید و موفقیت در آن کار برای شما اهمیت دارد، باید تلاش و توان خودتان را بیشتر کنید تا پایدار بمانید. چون کاهلی و تنبلی عاملی هستند که شما را از انجام دادن کارها باز می‌دارند. تنبلی و سستی مانند ترمزی هستند که مانع از رسیدن به موفقیت می‌شوند. اما اراده و پشتکار زیاد می‌تواند شما را به رسیدن به هدف تان کمک کند. امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند ؛سه چیز فرد را از دستیابی به مقامات عالی باز می‌دارد؛ کوتاهی همت، کم تدبیری(چاره جویی) و ناتوانی در اندیشه.[5]
 

شما به دیگران می‌توانید دروغ بگوید اما به خودتان خیر، پس با خودتان صادق باشید و اگر از انجام دادن کاری احساس لذت نمی‌کنید، وارد آن نشوید. و به خودتان دروغ نگویید که این کار را دوست دارم. چون دوست نداشتن باعث می‌شود تا انگیزه شما کم شود و اشتیاق شما برای ادامه کار از بین می‌رود. پس شغلی را انتخاب کنید که دوست دارید چون موفقیت شما بیشتر خواهد شد. 
 

توکل کردن به خداوند بدین معنا نیست که شما هیچ کاری انجام ندهید اما انتظار موفقیت داشته باشید. توکل یعنی اینکه شما کارها را انجام می‌دهید اما خداوند را حاکم بر آن قرار می‌دهید و دست قدرت خداوند را در تمام مراحل زندگی خودتان حس می کنید. معنای توکل این است که انسان مقدمات را فراهم سازد و نتایج را به خدا واگذارد، دانه را بکارد و میوه را از پروردگار بخواهد. کار را شروع کند و پشتکار هم داشته باشد اما نتیجه و ثمره آن را از خداوند بخواهد. در قرآن کریم می‌خوانیم؛ و او را از جایی که گمان ندارد روزی می دهد؛ و هر کس بر خدا توکل کند، کفایت امرش را می کند؛ خداوند فرمان خود را به انجام می رساند؛ و خدا برای هر چیزی اندازه ای قرار داده است. [6]

پی نوشت :
[1] قرب الاسناد، صفحه 32
[2] حکمت های صادقی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام صادق علیه السلام)، جواد محدثی.
[3] غررالحکم، صفحه 354
[4] نهج البلاغه، حکمت 175
[5] تحف‌العقول، صفحه 315
[6] قرآن کریم، سوره مبارکه طلاق، آیه 3